Help, een buitenlander aan de balie...
Terug naar Artikelen
Wêrom nei Artikels
Weeromme naor Artikelen
Home
Met onderstaande column vroeg ik het 'Pharmaceutisch Weekblad' aandacht voor een onderwerp waarbij ik regelmatig mijn neus stoot.
Help, een buitenlander aan de balie...
Net als apothekers vind je ook Nederlanders 'all over the world'.
Zelf woon ik als pensionado sinds enige jaren midden in Frankrijk.
Vooral de gemoedelijke stijl van leven (joie de vivre) in dat land spreekt mij zeer aan.
Voor een behoorlijke financiële bijdrage heb ik, vanwege internationale
verdragen, onverkort recht op de basiszorg in ieder EU-land.
Daaronder vallen ook alle medicijnen uit de basisverzekering in Nederland.
In La Douce France worden de financiële gevolgen van mijn zorgvragen
keurig afgehandeld door de CPAM (Caisse Primaire d'Assurance Maladie).
Met mijn nederlandse EHIC regelt het CAK de financiën van al mijn zorgvragen in het buitenland van Frankrijk.
Het CAK heeft de declaraties daarvan ondergebracht bij de nederlandse verzekeraar Zilveren Kruis, groep Buitenland in Apeldoorn.
Telkens wanneer ik mij als buitenlandse passant met mijn EHIC van het
CAK en met mijn franse recept meld bij een nederlandse apotheek, dan
blijkt bij veel baliemedewerkers/~sters van apotheken maar weinig
kennis van zaken op dit gebied en hoor ik allerlei verschillende
opmerkingen (*) om toch vooral maar niet te hoeven leveren.
Op veel van die opmerkingen heb ik intussen een ludiek antwoord klaar, zo van 'als u mij even een pen geeft, vertaal ik het recept wel in het Nederlands' of 'als u een eerste uitgifte gaat berekenen dan wil ik de uitleg en het gebruiksvoorschrift wel graag in de franse taal van u'.
Maar bovenal vraag ik mij telkens serieus af waarom veel nederlandse
apothekers zo huiverig zijn om mijn broodnodige medicijnen bij Zilveren
Kruis te declareren, ook al hebben ze daarmee geen contract want dat is
daarvoor niet nodig.
Kennen nederlandse apothekers het woord 'service' misschien niet meer?
© Piet/er Bult
86290 Frankrijk
Op 03-07-2018 als gastcolumn opgestuurd naar het 'Pharmaceutisch Weekblad'.
Na ruim een maand -helaas- nog geen reactie (dus waarschijnlijk niet goed of belangrijk genoeg voor plaatsing).
Wellicht is het een goed idee om aan dit onderwerp ook eens een
redactioneel stuk te wijden want er wonen alleen al plm. 30.000
Nederlanders in Frankrijk (en vergeet ook andere EU-landen niet) die
nog vaak een bezoek aan bijv. kinderen en kleinkinderen in NL brengen.
*) Veel gehoorde opmerkingen om niet te hoeven (of te willen?) leveren:
- ik mag u niet leveren want u hebt beslist een Nederlands recept nodig,
- ik mag u niet leveren want u hebt een recept van een Nederlandse arts nodig,
- ik mag u niet leveren want u bent niet verzekerd (volgens het VeCoZo),
- ik mag u niet leveren want u wilt uw gegevens niet delen (in het LSP),
- ik mag u niet leveren want wij hebben geen contract met Zilveren Kruis,
- u kunt het wel meekrijgen maar u zult contant moeten betalen,
- ik ga u wel een eerste uitgifte in rekening brengen,
- is dit (5 stuks) alles of slikt u anders nog iets,
enz., enz.