Evaluatie na eerste 5 jaren

Terug naar Emigratie
Home


Evaluatie 

Wijze les 1: Zorg dat je ten minste een jaar onafhankelijk vooruit kunt.
Wijze les 2: Probeer globaal vijf jaar vooruit een levensroute te plannen.

Onlangs (01-10-2019) heb ik mijn eerste lustrum LDF gevierd.
Het kan altijd beter maar terugkijkend waren het vijf goede jaren.
Ten eerste heb ik een leuke tijd gehad en veel - ook best leuke - energie gestoken in - soms - min of meer verplichte nummers in mijn nieuwe Franse leefwereld.

- De huur van een appartementje geregeld.
- De inrichting van mijn piepkleine huisje langzaam opgebouwd.
- Een bankrekening geopend.
- Water, elektra, telefoon en internet (vast en mobiel) aangesloten gekregen.
- Mijn NL rijbewijs omgezet naar een Frans Permis de Conduire.
- Mijn auto uit NL geëxporteerd en in FR geïmporteerd, voorzien van nieuw Frans kenteken.
- Een inboedel/huur verzekering afgesloten.
- Een autoverzekering geregeld.
- Een Franse CT (NL: APK) gevonden.
- Een ziektekostenverzekering geregeld.
- Een gehandicapten parkeerkaart CMI stationnement (NL: GPK) geregeld waarbij ik als bonus een voorrangskaart (CMI Priorité) kreeg.
- Zowel in Frankrijk als in Nederland zelf de complete belastingaangifte verzorgd.

En natuurlijk heb ik veel tijd besteed aan reizen en trekken door o.a. Andorra, Spanje, Portugal, Frankrijk, België, Nederland, Duitsland, Denemarken en Zweden.
Zowel thuis als onderweg heel veel gelezen en geschreven.
Het vinden van een nieuwe sociale omgeving met nieuwe vrienden en kennissen hoorde ook bij de eerste broodnodige voorzieningen en is weliswaar heel aardig gelukt maar had misschien wel beter gekund.
Voor een nog betere integratie is een nog betere beheersing van de Franse taal feitelijk onontbeerlijk maar dat gaat helaas niet meer lukken.
Al met al vind ik de plaatselijke integratie overigens ruim voldoende...

De eerste wijze les werd al goeddeels ingevuld door de AOW en een zeer bescheiden bedrijfspensioentje.
De eerste vijf jaren heb ik zelfs nog een paar extra stuivers kunnen sparen om - zo nodig - ook een jaar zonder die AOW in leven te kunnen blijven.
Die eerste wijze les probeer ik de komende vijf jaar evenwel nog even vol te houden...

Voor de tweede wijze les had ik eigenlijk ook gekozen om een nieuwe levenspartner te vinden om dan samen de volgende vijf jaren te kunnen plannen.
Hoewel ik in de eerste vijf jaren LDF pro-actief met plm. 49 tinten vrouw heb kennisgemaakt is er geen redelijk vaste of zelfs iets van een lat-relatie uit ontstaan, gelukkig wel een paar leuke vriendschappen overgehouden.
Voor de volgende vijf jaren behoud ik nog altijd mijn hoop maar zal daar omtrent minder activiteiten gaan ontplooien.
Vijf jaren (2014-2019) heb ik het geluk gezocht.
Nu moet het geluk mij maar eens komen opzoeken...

De meeste rechts-aangelegenheden die ik de afgelopen vijf jaren in NL heb aangespannen zijn tamelijk vlekkeloos verlopen en de meeste zijn intussen beëindigd.
- Een tuchtzaak met aansluitend een hoger beroep tegen een psych (deels gegrond verklaard).
- Een geschil tegen GGZ Fryslân (gegrond met - bescheiden - vergoeding).
- Een tuchtzaak met een hoger beroep tegen een advocaat (ongegrond verklaard).
- Een tuchtzaak tegen een deken van de advocaten (gestaakt).
- Een ondercuratelestelling (geslaagd).
- Een bezwaar 2017 (afgewezen) en beroep tegen het CAK (afgewezen).
- Een Pro Forma bezwaar 2018 tegen het CAK (gestaakt).
In alle zaken was/ben ik de eisende partij was/ben ik mijn eigen advocaat.
Sommige zaken hebben dus - deels - wat opgeleverd (waren gegrond), andere niet of minder.
Ik heb er in ieder geval best veel lol aan beleefd en er vooral ook veel van geleerd.

In Frankrijk intussen twee keer een beetje met rechtsmiddelen gedreigd maar mij beide keren vroegtijdig ingehouden.
Eén keer een Frans bezwaar aangetekend (luister en kijkgeld), hetgeen werd gehonoreerd.

Mede door toedoen van de ondercuratelestelling stonden de familiebanden behoorlijk onder druk.
Hier en daar zijn ze wat verstevigd maar andere zijn behoorlijk beschadigd geraakt.
Zowel de eerste maar vooral ook de laatste groep zal de komende vijf jaar de nodige aandacht en energie vragen.

De ervaringen rond mijn hartinfarct (eind juli 2014) waren - mede - aanleiding om in Frankrijk te gaan wonen.
Dat ik door dat infarct fysiek tot de familie der slakken ben gaan behoren is af en toe best vervelend maar ook niet veel meer dan dat.
In een zeer ver/traag/d tempo kan er nog heel veel wel.
Door de drie-maandelijkse afspraak, vanwege een herhaalrecept, met mijn Franse mevrouw de huisarts past zij erg goed op mij en laat, naast telkens een uitvoerige bloedcontrole, ieder halfjaar ook iets extra's doen (longfoto's, rugfoto's, angiografie, prostaatcontrole, etc.).
Bij mijn laatste bezoek aan de cardioloog in Poitiers vroeg ik hem of ik de honderd wel zou halen.
U wordt honderdtien, beloofde hij.
Maar toch, vooral door ouderdom gedreven en ondanks een dagelijks fiets-uurtje, zal het er de komende vijf jaren fysiek niet erg op vooruitgaan, is mijn persoonlijke verwachting.


De volgende vijf jaren ?
Mijn eerste wijze les behoeft feitelijk geen speciale aandacht, zolang er zich geen al te grote onverwachte aardbevingen voordoen.
Ik ben in principe van plan de komende vijf jaren in mijn huisje te blijven wonen of maximaal naar iets dergelijks (in prijs) te verhuizen.
Hier in La Trimouille raak ik een beetje uitgekeken en zou - soms - de auto graag iets dichter bij de deur kunnen parkeren vanwege het nu wat lastige in- en uitladen.
Een bescheiden platje om een uurtje buiten te kunnen zitten, zou ook zeer welkom zijn.
Maar allez!, voorlopig geen verhuisplannen.

Mijn laatste grote aanschaf was een boven gemiddeld geprijsd keyboard met zang-installatie om samen met een zangeres 'Hollandse Avondjes' te kunnen verzorgen.
Inmiddels de eerste zangeres zonder resultaat versleten.
De tweede heeft zich aangediend en we zijn inmiddels in de oefen-fase aanbeland (2022: Heeft helaas, ook niet het gewenste resultaat opgeleverd.).
Voor de komende vijf jaren verwacht ik qua financien geen echt grote aanschaffingen maar een andere auto kan natuurlijk zomaar plotseling nodig zijn.
Ziet er overigens voorlopig niet naar uit.
Mijn vorige bus (Ford Transit) heb ik zijn twintig jaar mee volgemaakt.
De huidige Jumper (2011) heeft nog geen twee ton km gelopen en zou dus nog prima vijf jaartjes mee moeten kunnen.
Hoewel juist op dit moment de koelkast moet worden vervangen lijkt geld volgens de eerste wijze les de komende tijd dus geen direct probleem te worden.

Voor de tweede wijze les zal ik de komende vijf jaren wel speciaal aandacht en energie moeten steken in het verbeteren en in stand houden van de familiebanden.
Maar wellicht vraagt mijn gezondheid nog wel meer aandacht.
Met name hart en vaten voel ik langzaam echt slechter worden.
Mijn traag tikkend hart tikt weliswaar nog altijd rustig door maar verplaatst bij elke pompslag feitelijk net iets te weinig bloed, heb ik de indruk.
Daardoor net iets te weinig zuurstof en - dus - kracht in mijn hele lijf en kan slecht tegen zowel warmte als kou.
Samen met de rugproblemen (al sinds 1979) wordt het bewegen dan ook hoe langer hoe moeilijker.

In deze donkere tijd (winter 2019/2020) wordt het erg moeilijk mijn dagelijkse fiets-uurtje vol te houden.
Bij de burgemeester heb ik onlangs een verzoek ingediend om een parkeerplaats, op plm. vijftig meter van mijn voordeur, te voorzien van een bordje met het kenteken van mijn auto.
Veel meer dan die vijftig meter lopen zit er momenteel niet meer in.
De in april 2019 gemaakte longfoto's gaven overigens geen aanleiding tot nader onderzoek.
Toch belemmeren hart en longen samen, naast rugproblemen, een deel in mijn bewegen en dus leuke dingen als een wandeling door stad, dorp of lokale markt.

Afgelopen november (2019) zijn lage rug foto's gemaakt en dat is in december middels een CT scan nog eens fijntjes overgedaan.
Mijn rug is en blijft al sinds 1979 een groot probleem.
Toch heb ik geen zin om daar echt in te laten snijden met een fifty-fifty kans op - mogelijk - een verder uitsluitend zittend leven in een rolstoel.
Hoewel een prostaatkanker in het Radboud in Nijmegen is vastgesteld baart mij dat nog de minste zorgen (oude mannen kwaal).
Begin maart (2020) zal in het Radboud, middels een MRI een vervolg onderzoek worden uitgevoerd.
Al met al is en blijft mijn gezondheid dus een behoorlijk zorgenkindje maar ik hoop het de komende vijf jaren nog redelijk prettig vol te kunnen houden.
Als aan mijn mobiliteit (autorijden) werkelijk een einde zal komen ga ik middels een klaarliggend plan B terug naar iets van een aanleunwoning in NL.

Uiteraard blijven de sociale contacten ook de nodige aandacht vragen.
Zowel in NL als in Frankrijk heb ik een paar beste vrienden en lieve vriendinnen en een paar leuke stellen waar ik altijd voor een kop koffie, iets sterkers of voor een stevige discussie terecht kan.
Nieuw en vooral ook leuk, is mijn probeersel om een klein groepje (trio) te formeren voor het verzorgen van muzikale 'Hollandse Avonden' in kroegen en op campings in La Douce France.
De eerste oefeningen met een (koor)zangeres zijn door allerlei omstandigheden mislukt.
Contacten en oefeningen met de volgende zangeres zijn nog te pril voor een zinvol oordeel.
Het is wel duidelijk dat voor een eerste avondvullend optreden nog een lange weg te gaan is.
Bijkomend probleem: beide zangeressen wonen op plm. 100 km afstand.
Zo'n afstand is in deze donkere dagen ook niet echt bevorderlijk voor een regelmatige oefenmiddag.

Nog iedere dag maak ik trouw mijn Franse taal oefeningen maar feitelijk heb ik het - goed - leren van de Franse taal opgegeven.
Voor wat ik dagelijks nodig heb, kan ik mij intussen redelijk redden.
Ook het dagelijkse fietsuurtje probeer ik nog gewoon een poosje volhouden.
Nu de dagen alweer merkbaar lengen zie ik uit naar een nieuwe zomer met nieuw vertier en nieuw avontuur.
Januari is alweer een mooi eind op streek.
Februari blijf ik ook nog warmpjes thuis zitten.
Ongeveer de hele maand maart zal ik in NL zijn.
Half april heb ik wel zin om via een langzame reis van twee weken richting Toscane (I) te gaan.
En voor de rest, ach, zo het een beetje zwerver betaamt: 'On verra !' (We zien wel).


Piet/er Bult
09-01-2020