Brissac-Quincé

Terug naar Verhalen
Terug naar Nederlands
Home


Uit de bundel 'Petanque op klompen':

Brisac-Quincé

Er was een 'Aire jeu de enfants,' een speelplaats voor kinderen. En als de kleintjes klimmen, rekken en wiebelen, kunnen hun ouders gezellig een glaasje drinken uit de zelf meegebrachte flessen. Ook was er een JdB baan maar het speelveld was aan de kleine kant. Er werden wedstrijdjes gespeeld. Eén wedstrijd was een 1-tegen-1, terwijl de andere partij een teveel aan deelnemers telde. Acht maar liefst, en ieder met drie ballen. Tegen het einde van een speelronde was het but dan ook niet meer te zien onder die ballenberg.

Eén dame had blijkbaar ADHD. Terwijl anderen leuk bezig waren liep zij constant door de ballenbrij en iedereen vooral ook danig in de weg. Plaatsen heb ik nauwelijks gezien of het moet al het opgetogen rollen zijn geweest, want dat was het. Gewoon met open handen hard of zachtjes rollen en maar kijken wat er dan gebeurt. Met vierentwintig ballen in het spel gebeurt er natuurlijk altijd wel iets en ligt er altijd wel ééntje op punt. Maar dit had niets met onze petanque-sport te maken, zeker niet in het land wat de naam heeft.

Na een kwartiertje toegekeken te hebben werd ik gevraagd ook mee te doen. Als gast mocht ik als eerste werpen. Het was zelfs voor mij als amateur niet moeilijk om vol lof te scoren. Eén van de mannen kwam door mijn spel evenwel tot leven. Eindelijk had hij enig tegenstand en kon ook hij zijn kunnen tonen. Hij schoot niet slecht maar gelukkig toch onvoldoende om het mij en de anderen echt moeilijk te maken. De overdreven gezelligheid sloeg gaandeweg wel om in een meer competitief gebeuren. Na enige tijd haakten de meesten trouwens af. De overblijvers speelden hoe langer hoe beter. Naast de gratis staanplaats voor mijn campertje kreeg ik er zo ook nog voor niets een paar glazen wijn en een heleboel gezelligheid bij.


© Piet/er Bult