Brissac-Quincé
Terug naar Verhalen
Terug naar Nederlands
Home
Uit de bundel 'Petanque op klompen':
Brisac-Quincé
Er was een 'Aire jeu de enfants,'
een speelplaats voor kinderen. En als de kleintjes klimmen, rekken en
wiebelen, kunnen hun ouders gezellig een glaasje drinken uit de zelf
meegebrachte flessen. Ook was er een JdB baan maar het speelveld was
aan de kleine kant. Er werden wedstrijdjes gespeeld. Eén wedstrijd was
een 1-tegen-1, terwijl de andere partij een teveel aan deelnemers
telde. Acht maar liefst, en ieder met drie ballen. Tegen het einde van
een speelronde was het but dan ook niet meer te zien onder die
ballenberg.
Eén dame had blijkbaar ADHD. Terwijl anderen leuk bezig waren liep zij
constant door de ballenbrij en iedereen vooral ook danig in de weg.
Plaatsen heb ik nauwelijks gezien of het moet al het opgetogen rollen
zijn geweest, want dat was het. Gewoon met open handen hard of zachtjes
rollen en maar kijken wat er dan gebeurt. Met vierentwintig ballen in
het spel gebeurt er natuurlijk altijd wel iets en ligt er altijd wel
ééntje op punt. Maar dit had niets met onze petanque-sport te maken,
zeker niet in het land wat de naam heeft.
Na een kwartiertje toegekeken te hebben werd ik gevraagd ook mee te
doen. Als gast mocht ik als eerste werpen. Het was zelfs voor mij als
amateur niet moeilijk om vol lof te scoren. Eén van de mannen kwam door
mijn spel evenwel tot leven. Eindelijk had hij enig tegenstand en kon
ook hij zijn kunnen tonen. Hij schoot niet slecht maar gelukkig toch
onvoldoende om het mij en de anderen echt moeilijk te maken. De
overdreven gezelligheid sloeg gaandeweg wel om in een meer competitief
gebeuren. Na enige tijd haakten de meesten trouwens af. De overblijvers
speelden hoe langer hoe beter. Naast de gratis staanplaats voor mijn
campertje kreeg ik er zo ook nog voor niets een paar glazen wijn en een
heleboel gezelligheid bij.
© Piet/er Bult