Van Oostenrijkers wordt wel gezegd dat hun kinderen met ski's aan worden geboren. Komen Fransen dan misschien met boules ter wereld? Voor ongeveer de helft zal dat inderdaad zo zijn. Franse mannen zijn dan ook geboren triplette-spelers want zij komen letterlijk met twee ballen ter wereld. En een vader, moeder en kind vormen feitelijk het meest ideale triplette. Weten wat je aan elkaar hebt en van elkaar weten wat je kunt. En toch zie ik op de vele dorpspleintjes in Frankrijk maar weinig gezinnetjes tegen elkaar spelen. Pa doet het liever met de buurvrouw en madame nodigt liever de pastoor uit voor een spelletje.

Fransen schijnen ook maar moeilijk buitenlandse vakantiegangers toe te laten tot hun spelletje petanque in de late middag. Aan de spelregels kan het toch niet liggen en ook niet aan de taal. Zowel de regels als de nodige Franse woorden voor een spelletje petanque zijn bij iedere buitenlandse petanque-speler bekend of horen dat te zijn. Helaas heb ik empirisch moeten vaststellen: Franse petanquespelers zijn contactgestoord. Buitenlanders die regelmatig met Fransen het spelletje spelen zullen dit ten stelligste ontkennen. Als je de taal een beetje spreekt en een beetje van (hun) manieren houdt dan zijn er geen betere vrienden dan Fransen om petanque mee te spelen, zo zullen zij volhouden.

Het probleem is dan ook niet de omgang met de fransman maar het leggen van het eerste contact. Overal ter wereld, van Noren tot voormalig Joegoslaven, zul je als vreemdeling zomaar door hen kunnen worden aangesproken. Zo niet door de Fransman. Fransen gaan pas leuk met de buitenlander om als ze je al wat langer kennen. Maar hoe zal dat, als zij niet het eerste contact willen of kunnen leggen? Zelfs een vriendelijk 'bonjour' moet jij als eerste zeggen. Het eerste contact moet van de buitenlander komen. Jij moet eerst laten zien dat je hun taal spreekt en hun spelregels kent. Raar volk eigenlijk, die Fransen en toch is en blijft Frankrijk natuurlijk een prachtig land, met in ieder dorp wel een petanquebaan.

© Piet/er Bult