Leergeld
Terug naar Verhalen
Terug naar Nederlands
Home
Uit de bundel 'Een mooie boules':
Leergeld
Als je als jochie voor het eerst naar een nieuwe baas gaat, word je nog
wel eens stevig in de maling genomen. Dat is mijn allerbeste vriend Jan
ook overkomen. Sindsdien zit hij zelf vol van dat soort grapjes...
Toen ik vriend Jan vertelde van mijn bezoek aan Grand Cru '82 en mijn
onverwachte maar zeer prettige kennismaking met 'Jeu de boules', kwam
hij twee dagen later naar mij toe met een leuk houten kistje. Net zo'n
kistje als ik bij die lui in Voorburg/Leidschendam ook wel had gezien.
Geheimzinnig lichtte Jan het deksel op en zie, daar lagen ze, zes mij
toelachende glimmende Jeu-ballen met twee vrolijk gekleurde butjes daar
tussenin. 'Dit is een set hele dure wedstrijdballen, die ik ooit eens
in Frankrijk heb gekocht' zei Jan.
Nou, inderdaad, zelfs als nieuwkomer in deze sport kon je wel zien dat
dit een hele dure set moest zijn. De boules glommen als een spiegeltje
waarbij de afgeragde ballen die ik bij Grand Cru had gezien in het niet
vielen. Voorzichtig nam mijn vriend, tussen duim en middelvinger, één
bal uit het fluwelen holletje en legde die in mijn reeds gretig
toegestoken hand. 'Je voelt gelijk de kwaliteit, nietwaar?' sprak Jan.
Als een kind, met alleen oog voor de glimmende ballen, had ik de
twinkeling in zijn ogen gemist...
'Wat kost zo'n setje ongeveer?' was mijn oerhollandse vraag. 'Ik meen
dat ik er toen iets van rond de honderdvijftig euro voor heb betaald.
Vanwege onze vele vakantiereisjes in Frankrijk wilde ik toen per se een
goed setje, om mee te kunnen spelen op de vele dorpspleintjes daar. Het
is er helaas nooit van gekomen. Ik ga jou deze dure set aanbieden voor
een speciaal vriendenprijsje. Als goede vriend mag jij ze voor honderd
euro van me overnemen.' Dit moest wel een koopje zijn...
Toen ik voor het eerst mee ging spelen bij onze club, de
'Vledderboules', kwam ik dan ook trots aangelopen met mijn zeer
goedkoop verworven maar dure 'wedstrijdset'. De reeds aanwezige
clubleden keken bijna allemaal met een begerige blik naar de zes
glimmende ballen in mijn al even glimmend beukenhouten kistje. 'Toe
maar, toe maar,' sprak de man die later de wedstrijdleider bleek te
zijn, 'nog nooit een boule gegooid maar wel al gelijk de duurste ballen
die er bestaan!'
Op aanraden van een clublid ben ik de volgende dag nog even naar de
winkel vlakbij vriend Jan in het dorp gegaan om nog wat aanvullende
dingetjes aan te schaffen, zoals een doekje, een rolmaat, enz. In
het petanque-schap zag ik precies het zelfde kistje als ik voor
een leuk prijsje had overgenomen van mijn allerbeste beste vriend. Toch
even stiekem het deksel opgelicht. Exact de zelfde zes superglimmende
boules en twee vrolijk gekleurde butjes voor de all-in prijs van €
14,95...
© Piet/er Bult