Leergeld

Terug naar Verhalen
Terug naar Nederlands
Home


Uit de bundel 'Een mooie boules':

Leergeld

Als je als jochie voor het eerst naar een nieuwe baas gaat, word je nog wel eens stevig in de maling genomen. Dat is mijn allerbeste vriend Jan ook overkomen. Sindsdien zit hij zelf vol van dat soort grapjes...

Toen ik vriend Jan vertelde van mijn bezoek aan Grand Cru '82 en mijn onverwachte maar zeer prettige kennismaking met 'Jeu de boules', kwam hij twee dagen later naar mij toe met een leuk houten kistje. Net zo'n kistje als ik bij die lui in Voorburg/Leidschendam ook wel had gezien. Geheimzinnig lichtte Jan het deksel op en zie, daar lagen ze, zes mij toelachende glimmende Jeu-ballen met twee vrolijk gekleurde butjes daar tussenin. 'Dit is een set hele dure wedstrijdballen, die ik ooit eens in Frankrijk heb gekocht' zei Jan.

Nou, inderdaad, zelfs als nieuwkomer in deze sport kon je wel zien dat dit een hele dure set moest zijn. De boules glommen als een spiegeltje waarbij de afgeragde ballen die ik bij Grand Cru had gezien in het niet vielen. Voorzichtig nam mijn vriend, tussen duim en middelvinger, één bal uit het fluwelen holletje en legde die in mijn reeds gretig toegestoken hand. 'Je voelt gelijk de kwaliteit, nietwaar?' sprak Jan. Als een kind, met alleen oog voor de glimmende ballen, had ik de twinkeling in zijn ogen gemist...

'Wat kost zo'n setje ongeveer?' was mijn oerhollandse vraag. 'Ik meen dat ik er toen iets van rond de honderdvijftig euro voor heb betaald. Vanwege onze vele vakantiereisjes in Frankrijk wilde ik toen per se een goed setje, om mee te kunnen spelen op de vele dorpspleintjes daar. Het is er helaas nooit van gekomen. Ik ga jou deze dure set aanbieden voor een speciaal vriendenprijsje. Als goede vriend mag jij ze voor honderd euro van me overnemen.' Dit moest wel een koopje zijn...

Toen ik voor het eerst mee ging spelen bij onze club, de 'Vledderboules', kwam ik dan ook trots aangelopen met mijn zeer goedkoop verworven maar dure 'wedstrijdset'. De reeds aanwezige clubleden keken bijna allemaal met een begerige blik naar de zes glimmende ballen in mijn al even glimmend beukenhouten kistje. 'Toe maar, toe maar,' sprak de man die later de wedstrijdleider bleek te zijn, 'nog nooit een boule gegooid maar wel al gelijk de duurste ballen die er bestaan!'

Op aanraden van een clublid ben ik de volgende dag nog even naar de winkel vlakbij vriend Jan in het dorp gegaan om nog wat aanvullende dingetjes aan te schaffen, zoals een doekje, een rolmaat, enz. In het  petanque-schap zag ik precies het zelfde kistje als ik voor een leuk prijsje had overgenomen van mijn allerbeste beste vriend. Toch even stiekem het deksel opgelicht. Exact de zelfde zes superglimmende boules en twee vrolijk gekleurde butjes voor de all-in prijs van € 14,95...


© Piet/er Bult