De spelers van petanque zijn in clubverband, zwartwit gezien, te verdelen in plaatsers en schutters. Ook is, alweer grofweg, een verdeling te maken in sportieve en meer recreatieve spelers. Onlangs stond ik toe te kijken naar een partij in doublette. Beide teams bestonden ieder uit een prima plaatsende maar voornamelijk recreatief spelende dame en een meer sportief schietende heer. Vergeef mij dit wellicht wat traditionele beeld.

De dame van team A plaatst een prima bal bij het but en maakt een ietwat treurig gebaar tegen haar partner, zo van: die zal wel niet lang op punt blijven liggen. Inderdaad schiet de heer van team B haar boule vlotjes weg. Een paar speelronden later hoor ik de zelfde dame haar partner in overleg voorstellen een goedgeplaatste bal van de dame van team B toch vooral maar weg te schieten. Zoiets is toch niet te rijmen, dacht ik even.

Moraal: meestal hebben zichtbare feitelijkheden inderdaad verschillende invalshoeken die vaak niet te rijmen zijn. De éne keer wel bijna willen smeken om de op punt liggende bal te laten liggen en een volgend moment wel bijna willen smeken om de op punt liggende bal toch vooral maar weg te schieten...


© Piet/er Bult