Scheids..!

Terug naar Verhalen
Terug naar Nederlands
Home


Uit de bundel 'Petanque op klompen':

Scheids..!

Het gebeurde onlangs op een groot en goed gedoteerd toernooi dat de arbiter bij een spel werd geroepen. Als toeschouwer had ik het hele spelverloop van deze speelronde al een tijdlang gevolgd.

Zo te zien een vader en een zoon (team A) speelden een doublette tegen een man en een vrouw (team B). Bij een stand van 11-11 lag team A op punt, op een erg moeilijk te verbeteren plaats. De bestliggende boule lag niet alleen moeilijk vanwege de tamelijk korte afstand tot het but maar ook nog eens halverwege tegen een heuveltje. De bal was teruggerold tegen een klein takje.

De mannelijke tireur van team B heeft al zijn kruid reeds verschoten maar na langdurig overleg werpt zijn vrouwelijke partner dan de perfecte bal die neerkomt vlak tegen de top van het heuveltje, vervolgens iets terugrolt en nu op punt tegen de bestliggende bal van team A aan blijft liggen. Haar teamgenoot springt van blijdschap letterlijk een gat in de lucht en roept bij het neerkomen: Punt voor ons! Hij beent met grote passen naar het scorebord en werkt de stand bij: 11-12.

Blijkbaar is iedereen er van overtuigd dat dit de laatste te spelen bal van deze speelronde was. Team A gaat er klaarblijkelijk vanuit dat team B met nog één resterende bal liever het éne punt neemt dan met het werpen van haar laatste bal het grote risico te lopen het punt alsnog weg te geven. Haar partner blijft nog enige tijd euforisch tekeer gaan over haar laatst geworpen bal. So far, so good.

Team A neemt na het uitbarstende geweld van team B vervolgens als eerste zijn bestliggende bal weg waarbij de punt scorende bal van team B vrijelijk de helling afrolt, een paar andere ballen verplaatst en dan ergens tot stilstand komt. Op dat moment realiseert de vrouw zich dat zij nóg een te spelen bal heeft en haar teamgenoot, intussen met beide benen teruggekeerd op aarde, ruikt plotseling de kans op winst van de hele partij. Hij laat team A geen keus: er is nog een te spelen bal terwijl de op punt liggende bal door het wegnemen is verplaatst. Hij eist daarmee de hele partijwinst op. Hier is team A het natuurlijk niet geheel en al mee eens.

Na over en weer wat gemurmel en gemor legt team A intussen zijn niet gemarkeerde maar wel weggenomen bal (ongeveer) terug op zijn plaats bij het takje en legt de op punt liggende bal van team B er ook (ongeveer) op de juiste plaats bij terug. De man van team B corrigeert daarna de ligging van beide ballen nog enigszins, waarbij team A vervolgens niet instemt met de nieuwe ligging van beide ballen. Nog net voordat de eerste klap van een daalder zal worden uitgedeeld, wordt de scheidsrechter erbij geroepen.

De arbiter kan in eerste instantie natuurlijk niet veel anders dan de huidige ligging van de gespeelde ballen in ogenschouw nemen, telt de geworpen boules en ziet het probleem dan ook niet. Er ligt immers duidelijk een bal op punt en uit het tellen van de ballen blijkt dat er nog een bal kan worden gespeeld. 'Vertel, wat is het probleem.'

Er zijn nogal wat mensen die met handen en voeten beginnen te spreken, vooral als de emotie van winnen of verliezen hen de baas wordt. Zowel team A als B geven blijk van veel emotie en leggen onder het oog van de scheids en onder veel gebruik van woorden, handen en voeten om beurten maar ook tegelijkertijd allerlei ballen zoals zij meenden dat ze zouden moeten liggen. In alle tumult heb ik de woorden van de arbiter helaas niet kunnen verstaan maar ten slotte zag ik de heer van team B de stand op het scorebord terugdraaien naar 11-11 en werd deze speelronde op advies van de scheidsrechter(?) helemaal overgespeeld.

Mijn leermoment van dit schouwspel: als niet alle ballen zijn gespeeld, spreek dan luid en duidelijk met elkaar af dat de speelronde ten einde is, de puntentelling akkoord is en blijf tot die tijd vooral met je tengels van de ballen af.


© Piet/er Bult