Symposium
Terug naar Verhalen
Terug naar Nederlands
Home
Uit de bundel 'Een mooie boules':
Symposium
Het voetbal houdt jaarlijks een symposium. Ook het wielrennen en
volleyballen organiseren met enige regelmaat informerende bijeenkomsten
onder de naam symposium of congres. Mijn allerbeste vriend Jan
organiseert ook graag...
Nog maar nauwelijks een paar maanden redacteur van dit blad vond ik
begin juli plotseling een uitnodiging in de brievenbus voor deelname
aan een symposium over onze edele sport, het petanque. Volgens de
persoonlijke invitation van de FIPJP, zou het driedaags symposium
plaatsvinden op 16, 17 en 18 augustus in hotel Les Boules aan de Rue de
Pétanque in Lusigny, redelijk centraal gelegen in la douche France.
Zowel de naam van het hotel als de straatnaam leken mij wel wat
overdreven toepasselijk voor dit congres maar ik vroeg mij nog meer af
hoe de organiserende internationale bond het zo had kunnen raden dat ik
bijna ieder jaar rond die tijd daar toch al in de buurt ben. Toeval
bestaat toch niet?
Zoals al een behoorlijk aantal jaren maak ik rond medio augustus een
campertrip naar en in die regio rond Lusigny. Verjaardagen van een paar
oude vrienden en even verderop een feestje bij een vriendin zijn al
jaren een aangename aanleiding voor de reis. Die vriendschappen bestaan
overigens al uit mijn hippietijd toen we elkaar troffen tijdens het
begin van de druivenpluk. Ook dit jaar stond die reis weer gepland. Uit
eerdere ervaringen weet ik dat het in Frankrijk vaak de gewoonte is om
in je uppie naar symposia te gaan. De samenkomsten worden vaak niet
alleen georganiseerd om kennis en mogelijkheden over het onderwerp met
elkaar te delen maar worden vooral ook gebruikt als een soort
bourgondische reünie van de congresgangers. En daar horen niet al te
veel eigen bekenden als pottenkijkers bij! Het idee daarachter spreekt
me dus wel aan.
Het was nog erg vroeg toen ik halverwege de Rue de la Mairie rechtsaf
de Rue de la Pétanque insloeg en had dus nog alle tijd om de straat wel
drie keer op en neer te rijden. Dat bleek ook wel nodig. Deze straat
zag er nou niet bepaald uit als een omgeving waar internationale
congressen of symposia worden gehouden, leek mij. Het was eigenlijk
maar een gewoon burgerstraatje zoals er wel dertien in een dozijn op
één hand te tellen zijn. Mooie witte huizen en vele omringd door wit
geschilderde houten hekwerkjes. Er was evenwel geen enkel hotel of iets
wat enigzins daarop leek te bekennen.
Een telefoontje naar ons eigen bondsbureau in Nieuwegein leverde niets
op. Er was hen niets over een symposium in Lusigny bekend. Na de straat
nog eens helemaal op en neer te zijn doorgereden en na nog eens twee
keer te hebben gevraagd heb ik het symposium maar opgegeven en ben naar
mijn vrienden verderop doorgereden.
Op de eerstvolgende speelmiddag na mijn trip, terug bij mijn eigen club
de Vledderboules, kwam mijn allerbeste vriend Jan gelijk naar me
toelopen, vroeg hoe het me vergaan was op het symposium in Frankrijk,
en of ik het had kunnen vinden...
© Piet/er Bult