Symposium

Terug naar Verhalen
Terug naar Nederlands
Home


Uit de bundel 'Een mooie boules':

Symposium

Het voetbal houdt jaarlijks een symposium. Ook het wielrennen en volleyballen organiseren met enige regelmaat informerende bijeenkomsten onder de naam symposium of congres. Mijn allerbeste vriend Jan organiseert ook graag...

Nog maar nauwelijks een paar maanden redacteur van dit blad vond ik begin juli plotseling een uitnodiging in de brievenbus voor deelname aan een symposium over onze edele sport, het petanque. Volgens de persoonlijke invitation van de FIPJP, zou het driedaags symposium plaatsvinden op 16, 17 en 18 augustus in hotel Les Boules aan de Rue de Pétanque in Lusigny, redelijk centraal gelegen in la douche France. Zowel de naam van het hotel als de straatnaam leken mij wel wat overdreven toepasselijk voor dit congres maar ik vroeg mij nog meer af hoe de organiserende internationale bond het zo had kunnen raden dat ik bijna ieder jaar rond die tijd daar toch al in de buurt ben. Toeval bestaat toch niet?

Zoals al een behoorlijk aantal jaren maak ik rond medio augustus een campertrip naar en in die regio rond Lusigny. Verjaardagen van een paar oude vrienden en even verderop een feestje bij een vriendin zijn al jaren een aangename aanleiding voor de reis. Die vriendschappen bestaan overigens al uit mijn hippietijd toen we elkaar troffen tijdens het begin van de druivenpluk. Ook dit jaar stond die reis weer gepland. Uit eerdere ervaringen weet ik dat het in Frankrijk vaak de gewoonte is om in je uppie naar symposia te gaan. De samenkomsten worden vaak niet alleen georganiseerd om kennis en mogelijkheden over het onderwerp met elkaar te delen maar worden vooral ook gebruikt als een soort bourgondische reünie van de congresgangers. En daar horen niet al te veel eigen bekenden als pottenkijkers bij! Het idee daarachter spreekt me dus wel aan.

Het was nog erg vroeg toen ik halverwege de Rue de la Mairie rechtsaf de Rue de la Pétanque insloeg en had dus nog alle tijd om de straat wel drie keer op en neer te rijden. Dat bleek ook wel nodig. Deze straat zag er nou niet bepaald uit als een omgeving waar internationale congressen of symposia worden gehouden, leek mij. Het was eigenlijk maar een gewoon burgerstraatje zoals er wel dertien in een dozijn op één hand te tellen zijn. Mooie witte huizen en vele omringd door wit geschilderde houten hekwerkjes. Er was evenwel geen enkel hotel of iets wat enigzins daarop leek te bekennen.

Een telefoontje naar ons eigen bondsbureau in Nieuwegein leverde niets op. Er was hen niets over een symposium in Lusigny bekend. Na de straat nog eens helemaal op en neer te zijn doorgereden en na nog eens twee keer te hebben gevraagd heb ik het symposium maar opgegeven en ben naar mijn vrienden verderop doorgereden.

Op de eerstvolgende speelmiddag na mijn trip, terug bij mijn eigen club de Vledderboules, kwam mijn allerbeste vriend Jan gelijk naar me toelopen, vroeg hoe het me vergaan was op het symposium in Frankrijk, en of ik het had kunnen vinden...


© Piet/er Bult