Toeval
Terug naar Verhalen
Terug naar Nederlands
Home
Uit de bundel 'Petanque op klompen':
Toeval
'En vergeet niet de oude GFT-container aan de straat te zetten? Die moet vanaf zeven uur morgenvroeg klaarstaan,' commandeerde mijn lieftallige echtgenote.
De ongeveer vijfentwintig jaar oude huisvuilcontainers zouden in onze
wijk worden omgewisseld voor een nieuw model zodat het wekelijks legen,
met tevens een nieuw type vrachtauto, nog sneller dan snel zou kunnen.
Na onze ietwat late thuiskomst uit de randstad zette ik 's nachts tegen
half twee de lege oude container netjes volgens voorschrift op de
stoep.
Bij het wakker worden om ruim acht uur hadden we nog geen ophaaldienst
gehoord of gezien. Idem om negen en om tien uur. Tegen half elf wordt
er aangebeld en blijkt mijn allerbeste vriend Jan samen met zijn vrouw
even gezellig op de koffie te komen. Binnengekomen zie ik direct daarna
vanuit de keuken de halfvolle containerophaalauto langzaam voorbij
rijden.
Na een uurtje vindt mijn vriend Jan het welletjes en we lopen ten
afscheid met elkaar naar buiten. Direct naast de voordeur staat onze
oude trouwe GFT-container... 'Hoe komt die nou hier? Die is daarnet
toch opgehaald?' vraag ik mezelf hardop af. 'O, die heb ik vanaf de
stoep voor je meegebracht. Ik zag dat hij was geleegd,' sprak mijn
altijd behulpzame grote vriend.
'Toeval bestaat niet, je hebt het altijd zelf in de hand,' zegt mijn
leermeester tijdens de petanque-training elke keer. Natuurlijk geloof
ik de beste man op zijn woord, maar ik zet er sinds vandaag toch ook
een heel klein vraagtekentje bij. Heel af en toe blijkt toeval wel
degelijk te bestaan.
© Piet/er Bult