Uitvinder

Terug naar Verhalen
Terug naar Nederlands
Home


Uit de bundel 'Petanque op klompen':

Uitvinder

Naast het feit dat mijn allerbeste vriend Jan een grappenmaker maar ook een zeer behulpzaam en goed mens is, is mijn vriend Jan ook een man met gouden handjes en af en toe zelfs een groot uitvinder.

Voor een samenkomst op 30 februari j.l. had onze petanque-vereniging op verzoek van mijn vriend Jan de gehele internationale pers uitgenodigd voor de presentatie van een onderhoudsvrije speelbaan. Om halftien druppelden de eerste internationale journalisten uit binnen- en buitenland binnen in de kantine en werden onder het genot van versgezette koffie verwelkomt door onze voorzitter.

Na het welkomstwoord werd mijn vriend Jan naar voren gevraagd om zijn uitvinding van de onderhoudsvrije speelbaan te demonstreren en tot in details toe te lichten. In drie talen (Plat, ABN en een mondvol Fries) begon vriend Jan zijn verhaal over met kunsthars verstevigd kippengaas met een grasmat van oude lappen patchwork en vloerbedekking voorzien van een fijne laag plastic kiezels. Het geheel kon mechanisch verticaal op en neer bewegen, zowel naar beneden als naar boven. In de onderste stand rust het geheel op een mat van zelfherstellend schuimplastic voorzien van gaten voor een gedegen afwatering. En in de bovenste stand kan de kiezellaag op de speelmat al trillend weer als gladgeharkt op orde worden gebracht.

Natuurlijk had mijn vriend Jan een - weliswaar kleinschalige - maquette gemaakt om het geheel te demonstreren. Uit de binnenzak van zijn colbert haalde Jan een beduimeld sigarenkistje te voorschijn. Onder de doos zaten een vijftal plastic buisjes geplakt die mij het meest deden denken aan het soort rietje waarmee de inhoud uit een glas of fles kan worden gedronken. Jan noemde die rietjes evenwel een vernuftig drainage-systeem. Aan alle vier zijden van de sigarendoos zaten kleine hendeltjes en slingertjes. Mijn vriend Jan legde uit dat het hier een handuitvoering betrof maar dat die tegen een meerprijs kon worden uitgevoerd met elektromotoren of voor eventueel afgelegen gebieden ook wel met motoren op fossiele brandstof. Proefondervindelijk had Jan goede ervaring met motoren uit een oude 2cv. Ook konden tegen een meerprijs in de zijkanten sproeiers worden aangebracht voor beregening van de baan tijdens het droge seizoen.

Natuurlijk wilde de grote pers het systeem zien werken. Jan trok dan aan een hendeltje en draaide vakkundig aan een slingertje. Inderdaad kon je de plastic kiezels zien bewegen (of kwam dat door het schudden van de hele sigarendoos?). Een Franse journalist stelde een vraag over de bevloeiing en afwatering van het systeem. Daarop pakte Jan vanachter de bar een glas, vulde dat met water en goot de inhoud bovenop de sigarendoos. En wonder, nog geen seconde later stroomde het water onder de doos uit of langs het vernuftig drainage-systeem. Toen een Duitse persfotograaf vroeg het deksel van de doos even te willen lichten om daar een foto van te kunnen maken sprak mijn allerbeste vriend Jan de gedenkwaardige woorden: Dat gaan wij niet doen want daarmee zou ik het geheim van de uitvinding verklappen...


© Piet/er Bult