Dronkend van liefde

Weeromme naor Gedichten
Weeromme naor Stellingwarfs
Home


Dronkend van liefde

’t Is al weer even leden da’k opiens et liefste maegien van de hiele wereld tegenkwam. Tegenkwam, krek buten Berkoop. Mit een knipogien naor et Hooglied maekte ik vandaege mit wat ’n staemerende penne dit gedichien veur heur.


Dronkend van liefde

As een wilde lelie roek ie,
bin helder as et waeter van de Kuunder.
As et waeter van de Lende.
Hoe zaachte bin je blosse wangen.
Och, ie bin zo mooi!

Wat bin ie mooi mien maegien.
Weej’ eins wel mien lieverd,
waj’ doen mit mien gevuul?
Lao'me mien aarms om je henne slaon.
Laot mien mond jow lippen raeken.

Ik wodde zuver wat duzelig
doe ’k jow uut et oge verleur.
Ie bin zo mooi, maegien van mi'j;
dri'j omme, mooi maegien,
dri'j omme, lao’me naor je kieken.

Kom overaende, mien maegien!
Troedel mi'j mit waarme woorden.
Maek me gek mit je lekker roek,
want ik bin dronkend,
dronkend bin ik van liefde.

Ie bin zo mooi, maegien van mi'j,
och, ie bin zo mooi!
Kiek es! De winter is veurbi'j,
veurbi'j is de regen en de sni’j.
Bloemen staon now in volle bluui.

Now de dag weer aosemt
en et duuster votgliert
kom ik bi’j jow, mien liefste.
Lao’me je gezichte zien,
luusteren naor je stemme.

Och mien maegien,
an jow is alles mooi.
Je stemme is zo lief,
je gezichte zo bekoorlik.
Ik viene niks dat je misstaot.

Lao'we lachen, lao’we goelen!
Lao'we de liefde in oons opzoegen.
Geef mi’j een plakkien in je hatte.
Ie brengen mi'j in vervoering.
Ik langer zo naor jow.

Mien heufd rust zaachies op je aarm,
de aandere hi’j om mi'j henne sleugen.
Ik guntere om in jow waarme schoot te liggen.
Dronkend wor ik van jow liefde!
Ik vaeme jow en laot je niet meer gaon.


© Piet/er Bult