Vrommeslief

Weeromme naor Gedichten
Weeromme naor Stellingwarfs
Home


Vrommeslief

Eerst was d'r allienig 't locht
't mooiste wat Hi'j laeter maekte
dat was een vrommeslief.

Uut Adam's torso iens ontneumen
een peer bonken en ziedaor
daor was een vrommeslief.

Mit zaachte en mit ronde heugten
gladde mar ok diepe gatties
dat is een vrommeslief.

Groefies, deukies, zakkerties
op gezichte, boek en billen
dat is een vrommeslief.

Van t' minste 't meerste
mar vaeks op et verkeerde plak
dat is een vrommeslief.

Nao et eten op de schaole
an 't waeter en allienig brood
dat is een vrommeslief.

Elke maond mar weer 't zelde
en vaeke nargens veur neudig
dat is een vrommeslief.

Mit heufdzeerte op bedde
mar om de lieve vrede
dat is een vrommeslief.

In 't duuster of volop in 't locht
kerels, kriegen d'r nooit genoeg van
dat is een vrommeslief.

't Het niks mit de leeftied
mar mit een hiel kot stokkien
dat past in een vrommeslief.

Twie man en ok een pottien
op de daansvloer in de disco
vechten om een vrommeslief.

Een hiel klein poppien kriegen
piene slat dan omme in gelok
dat uut een vrommeslief.

Een nog naopuberend jongien
hadde d'r al vaeke wat van heurd
dat is een vrommeslief.

As jongvent fout geboren
vuuld'm bi'jtieden een meachien
wol zo graeg een vrommeslief.

In 't goeie en in 't kwaoje
de hieltied schipperen
dat is een vrommeslief.

Et bruken van 't verstaand
of zonder reden ok wel es niet
dat is een vrommeslief.

Soppen, stoffen, stoppen
hiel de tied in 't spier
dat is een vrommeslief.

Et regel'n, doen en laoten
mit, mar vaeks ok zonder him
dat is een vrommeslief.

Sjokken, sjouwen, sjaansen
kiender, tassen, kerels
dat is een vrommeslief.

(...)

Ik hole van vanalles
't meerste nog van heur
ik heb een vrommes lief.


© Piet/er Bult