Anansi - En de ienbienige moeke

Weeromme naor Anansi
Weeromme naor Klassiekers
Weeromme naor Stellingwarfs
Home


Anansi - En de ienbienige moeke van et bos

Er tin tin, hiel lange leden voerde Ba Anansi, Breur Spinne, niks uut en zien vrouw Sa Akoeba, Zuster Akoeba, kon him onmeugelik nog langer onderholen. Akoeba gaf de gruusaordige Anansi krek genoeg te eten om him in leven te holen, want ze mos ok nog heur drie kiender beheurlik voeden. Anansi hadde alsmar honger en dit aekelike gevuulte maekte him diepe ongelokkig. Klaegend leup hi'j in huus rond, mar Akoeba steurde him d'r niet an. Zi'j zee dat hi'j bliede wezen moch mit wat hi'j van heur kreeg.
"De meerste vrouwluden zetten heur luie kerel gewoon op straote. Alliend die warken, hebben recht op goed eten. As ie niet tevreden binnen, staot de deure veur je eupen," ziezo Sa Akoeba.

Op een morgen zat Breur Anansi onder een grote kankantri-boom in de bos te goelen van verdriet, doe hi'j een schel gefluit heurde en een vremdsoortig wezen mit recht overaende staonde haoren ankommen zag. Et was Boesimama, de Moeke van et Bos, die op heur iene bien ronddri'jde as een toppe en bliksemsvlogge dichterbi'jkwam. In een oogwink ston Boesimama veur him stille, waordeur et gefluit van de wiend om heur lichem henne ophul, wiels de lange losse haoren over heur gezicht vullen en et bedekten as een sluier. De Moeke van de Bos vreug Anansi wat d'r an de haand was en hi'j stotte zien hatte bi'j heur uut. Boesimama vun him zielig en ze begon weer te tollen en wonk Anansi om heur te volgen. Ze leidde him naor een wonderlike boom, waor de takken van belaeden weren mit zakken vol eten en zee:
"Ie meugen daegeliks drie zakvol eten van disse boom ofslaon. Dat is genoeg om gienertied weer honger te lieden. Hej' goed luusterd? Aj' meer as drie zakvol perberen te pakken, zuj' vernemen dat ze allemaole as bi'j toverslag leeg binnen." Doe verdween Boesimama lieke vlogge as ze kommen was.

Ba Anansi nam drie takken die onder de wonderboom laggen en daormit sleug hi'j tegen de boom. De eerste zakvol was veur een smaekelik morgenbrochien; de twiede veur wat lekker middageten en de dadde as aovendeten. Anansi dreug de drie zakken naor huus, waor hi'j mit een protte kebaol naor binnenleup en alles veur him op taofel zette. Hi'j hadde besleuten dat hi'j al dat lekkere eten alliend opsmikkelen zol en dat zien vrouw en kiender de smerige bodden uutslikken mochten. Mar et gong aanders toe as Ba Anansi docht hadde. Veurdat hi'j wus wat d'r gebeurde, hadden zien vrouw en kiender et eten opeten en kreeg hi'j de smerige bodden veur zien neuze.

Dat doe ik niet weer, docht Ba Anansi, en de aanderedaegs gong hi'j naor de wonderboom, sleug de drie zakken vol d'r of en at alles, morgenbrochien, middageten en aovendeten, onder de boom op. Thuus zee hi'j dat de wonderboom mar veur iene keer eten geven hadde, dat d'r niks meer was. Mar Zuster Akoeba geleufde Anansi niet, want hi'j leut iedere dag zien bottien eten staon dat zi'j him veurzette en hi'j wodde toch de hieltied dikker. Op een morgen zee ze tegen heur kiender dat ze Anansi sloekstattend volgen mossen.

Doe Ba Anansi bi'j de wonderboom kwam en de drie zakken vol d'r of sleug, sprongen ze te veurschien. Ze grepen de volle zakken en leupen daor hadde mit naor heur moeke. Ba Anansi zette de kiender aachternao, mar kon heur niet te pakken kriegen. Die daegs leed hi'j honger, want Akoeba en de kiender smikkelden weer al et eten op.

De aanderedaegs gong Sa Akoeba mit heur kiender naor de wonderboom. De kiender sleugen d'r drie zakken vol eten of, mar Akoeba was daor niet tevreden mit, zi'j wol meer hebben. Heur ooldste zeune perbeerde in de boom te klimmen en op dat stuit toverde de boom alle zakken vot, ok die al op de grond laggen. Teleursteld verleuten de gruusaordige vrouw en de kiender et bos. Onderwegens kwammen ze Ba Anansi tegen die op pad was naor de wonderboom. Ze zeden niks tegen him. Bi'j de wonderboom zag Anansi dat alle zakken vot weren en hi'j begreep vot-en-daolik wat d'r gebeurd was. Hi'j gong weeromme naor de grote kankantri en daor gong hi'j weer onder zitten en begon weer een pottien te goelen. Et duurde niet lange of Boesimama kwam d'r antold om him te vraogen wat d'r an mekeerde. Anansi vertelde heur alles.

Doe gaf zi'j him een eetkalebas en zee:
"Disse kalebas is mit obia, zwatte keunst, bewarkt en zal je driemaol daegs eten geven. Ie hoeven him alliend mar te zeggen waj' lussen en hi'j zal et je geven. Ie moe'n de kalebas nao iedere maoltied schoonwassen, aanders hoolt hi'j d'r mit op." Hiernao gong Boesimama d'r fluitend vandeur, wiels Ba Anansi mit de eetkalebas naor huus toe gong. Daor kreup hi'j aachter een grote klerekiste in zien woonkamer om stiekem van zien eten te genieten. Hi'j kommedeerde de kalebas op dempte toon:
"Mien kalebas, geef mi'j een lekkere kieppesoep." De eetkalebas vulde him bliksemsvlogge mit de soep. Ba Anansi smikkelde en smulde en daornao wusk hi'j zien kalebas kreers hemmel en stopte him onder de eterskaaste vot. Doe kuierde hi'j ongemurken de deure uut, vaastebesleuten om niks van dit alles an de aanderen te vertellen. Mar...

Doe Anansi zien dochtertien et huus anvegen zol, vun zi'j de eetkalebas onder de eterskaaste. Sa Akoeba zette de kalebas op taofel. Doe Ba Anansi thuuskwam, schrok hi'j allemachtig doe hi'j de kalebas op taofel liggen zag en hi'j maekte d'r een protte drokte omme:
"Waoromme zet ie mien dingen op taofel?"
"Waoromme verstop ie jow dingen?" wol Akoeba weten.
"Dat gaot je niks an," zee Anansi en hi'j leup mit zien kalebas vot en verstopte him in de klerekiste. Aachter die kiste at hi'j driekeer daegs de maoltieden van de kalebas.

Op een dag gongen de kiender verstoppertien speulen, en iene van heur kreup in de grote klerekiste, waor Ba Anansi krek aachter zat te morgenbrochien eten. De jonge kon dudelik verstaon wat Anansi bi'j zien eetkalebas bestelde. Zo gauw Anansi et huus uut was, sprong de kleine Anansi uut de kiste om zien moeke alles te verklikken. Sa Akoeba legde beslag op de eetkalebas, die zi'j krek zo toesprak as Ba Anansi:
"Mien kalebas, geef mi'j een lekkere kiepesoep." De toverschaole gaf vot-en-daolik vier bodden kiepesoep. Doe ze die op hadden, zee Akoeba:
"En now graeg vier possies brune bonen mit ries." Mar o wee, ze hadde him eerst niet ofwusken. Vot-en-daolik verleur de eetkalebas al zien toverkracht.

Doe Anansi weerommekwam zag hi'j de bedurven kalebas op de vloer liggen. Wat was hi'j koegels! Hi'j trapte et waardeloze ding stokkend en gong zien huus uut. Goelend van lelkens zat Ba Anansi even naotied weer onder de grote kankantri, mar de Moeke van de Bos dee krek as zi'j niks zag of heurde. Ongeduldig reup Anansi een peer keer aachter mekeer:
"Boesimama, Boesimama, kom mi'j toch helpen!" Mit een gefluit kwam de Moeke van de Bos anzetten. Zi'j zwiepte Anansi mit heur lange haoren om zien oren, tot hi'j van piene flauwvul. Daornao tolde ze vot.

Doe Ba Anansi bi'jkwam, wol hi'j niks meer van zien vrouw en kiender weten, want neffens him was et heur schuld dat de Moeke van de Bos him sleugen hadde. Hi'j besleut naor de bos te verhuzen en daor woont hi'j now nog altied bi'j de femilie Bosspinne.


© Piet/er Bult (vertaeling)