Anansi - En de ienbienige moeke
Weeromme naor Anansi
Weeromme naor Klassiekers
Weeromme naor Stellingwarfs
Home
Anansi - En de ienbienige moeke van et bos
Er tin tin, hiel lange leden voerde Ba Anansi, Breur Spinne, niks uut
en zien vrouw Sa Akoeba, Zuster Akoeba, kon him onmeugelik nog langer
onderholen. Akoeba gaf de gruusaordige Anansi krek genoeg te eten om
him in leven te holen, want ze mos ok nog heur drie kiender beheurlik
voeden. Anansi hadde alsmar honger en dit aekelike gevuulte maekte him
diepe ongelokkig. Klaegend leup hi'j in huus rond, mar Akoeba steurde
him d'r niet an. Zi'j zee dat hi'j bliede wezen moch mit wat hi'j van
heur kreeg.
"De meerste vrouwluden zetten heur luie kerel gewoon op straote.
Alliend die warken, hebben recht op goed eten. As ie niet tevreden
binnen, staot de deure veur je eupen," ziezo Sa Akoeba.
Op een morgen zat Breur Anansi onder een grote kankantri-boom in de bos
te goelen van verdriet, doe hi'j een schel gefluit heurde en een
vremdsoortig wezen mit recht overaende staonde haoren ankommen zag. Et
was Boesimama, de Moeke van et Bos, die op heur iene bien ronddri'jde
as een toppe en bliksemsvlogge dichterbi'jkwam. In een oogwink ston
Boesimama veur him stille, waordeur et gefluit van de wiend om heur
lichem henne ophul, wiels de lange losse haoren over heur gezicht
vullen en et bedekten as een sluier. De Moeke van de Bos vreug Anansi
wat d'r an de haand was en hi'j stotte zien hatte bi'j heur uut.
Boesimama vun him zielig en ze begon weer te tollen en wonk Anansi om
heur te volgen. Ze leidde him naor een wonderlike boom, waor de takken
van belaeden weren mit zakken vol eten en zee:
"Ie meugen daegeliks drie zakvol eten van disse boom ofslaon. Dat is
genoeg om gienertied weer honger te lieden. Hej' goed luusterd? Aj'
meer as drie zakvol perberen te pakken, zuj' vernemen dat ze allemaole
as bi'j toverslag leeg binnen." Doe verdween Boesimama lieke vlogge as
ze kommen was.
Ba Anansi nam drie takken die onder de wonderboom laggen en daormit
sleug hi'j tegen de boom. De eerste zakvol was veur een smaekelik
morgenbrochien; de twiede veur wat lekker middageten en de dadde as
aovendeten. Anansi dreug de drie zakken naor huus, waor hi'j mit een
protte kebaol naor binnenleup en alles veur him op taofel zette. Hi'j
hadde besleuten dat hi'j al dat lekkere eten alliend opsmikkelen zol en
dat zien vrouw en kiender de smerige bodden uutslikken mochten. Mar et
gong aanders toe as Ba Anansi docht hadde. Veurdat hi'j wus wat d'r
gebeurde, hadden zien vrouw en kiender et eten opeten en kreeg hi'j de
smerige bodden veur zien neuze.
Dat doe ik niet weer, docht Ba Anansi, en de aanderedaegs gong hi'j
naor de wonderboom, sleug de drie zakken vol d'r of en at alles,
morgenbrochien, middageten en aovendeten, onder de boom op. Thuus zee
hi'j dat de wonderboom mar veur iene keer eten geven hadde, dat d'r
niks meer was. Mar Zuster Akoeba geleufde Anansi niet, want hi'j leut
iedere dag zien bottien eten staon dat zi'j him veurzette en hi'j wodde
toch de hieltied dikker. Op een morgen zee ze tegen heur kiender dat ze
Anansi sloekstattend volgen mossen.
Doe Ba Anansi bi'j de wonderboom kwam en de drie zakken vol d'r of
sleug, sprongen ze te veurschien. Ze grepen de volle zakken en leupen
daor hadde mit naor heur moeke. Ba Anansi zette de kiender aachternao,
mar kon heur niet te pakken kriegen. Die daegs leed hi'j honger, want
Akoeba en de kiender smikkelden weer al et eten op.
De aanderedaegs gong Sa Akoeba mit heur kiender naor de wonderboom. De
kiender sleugen d'r drie zakken vol eten of, mar Akoeba was daor niet
tevreden mit, zi'j wol meer hebben. Heur ooldste zeune perbeerde in de
boom te klimmen en op dat stuit toverde de boom alle zakken vot, ok die
al op de grond laggen. Teleursteld verleuten de gruusaordige vrouw en
de kiender et bos. Onderwegens kwammen ze Ba Anansi tegen die op pad
was naor de wonderboom. Ze zeden niks tegen him. Bi'j de wonderboom zag
Anansi dat alle zakken vot weren en hi'j begreep vot-en-daolik wat d'r
gebeurd was. Hi'j gong weeromme naor de grote kankantri en daor gong
hi'j weer onder zitten en begon weer een pottien te goelen. Et duurde
niet lange of Boesimama kwam d'r antold om him te vraogen wat d'r an
mekeerde. Anansi vertelde heur alles.
Doe gaf zi'j him een eetkalebas en zee:
"Disse kalebas is mit obia, zwatte keunst, bewarkt en zal je driemaol
daegs eten geven. Ie hoeven him alliend mar te zeggen waj' lussen en
hi'j zal et je geven. Ie moe'n de kalebas nao iedere maoltied
schoonwassen, aanders hoolt hi'j d'r mit op." Hiernao gong Boesimama
d'r fluitend vandeur, wiels Ba Anansi mit de eetkalebas naor huus toe
gong. Daor kreup hi'j aachter een grote klerekiste in zien woonkamer om
stiekem van zien eten te genieten. Hi'j kommedeerde de kalebas op
dempte toon:
"Mien kalebas, geef mi'j een lekkere kieppesoep." De eetkalebas vulde
him bliksemsvlogge mit de soep. Ba Anansi smikkelde en smulde en
daornao wusk hi'j zien kalebas kreers hemmel en stopte him onder de
eterskaaste vot. Doe kuierde hi'j ongemurken de deure uut,
vaastebesleuten om niks van dit alles an de aanderen te vertellen.
Mar...
Doe Anansi zien dochtertien et huus anvegen zol, vun zi'j de eetkalebas
onder de eterskaaste. Sa Akoeba zette de kalebas op taofel. Doe Ba
Anansi thuuskwam, schrok hi'j allemachtig doe hi'j de kalebas op taofel
liggen zag en hi'j maekte d'r een protte drokte omme:
"Waoromme zet ie mien dingen op taofel?"
"Waoromme verstop ie jow dingen?" wol Akoeba weten.
"Dat gaot je niks an," zee Anansi en hi'j leup mit zien kalebas vot en
verstopte him in de klerekiste. Aachter die kiste at hi'j driekeer
daegs de maoltieden van de kalebas.
Op een dag gongen de kiender verstoppertien speulen, en iene van heur
kreup in de grote klerekiste, waor Ba Anansi krek aachter zat te
morgenbrochien eten. De jonge kon dudelik verstaon wat Anansi bi'j zien
eetkalebas bestelde. Zo gauw Anansi et huus uut was, sprong de kleine
Anansi uut de kiste om zien moeke alles te verklikken. Sa Akoeba legde
beslag op de eetkalebas, die zi'j krek zo toesprak as Ba Anansi:
"Mien kalebas, geef mi'j een lekkere kiepesoep." De toverschaole gaf
vot-en-daolik vier bodden kiepesoep. Doe ze die op hadden, zee Akoeba:
"En now graeg vier possies brune bonen mit ries." Mar o wee, ze hadde
him eerst niet ofwusken. Vot-en-daolik verleur de eetkalebas al zien
toverkracht.
Doe Anansi weerommekwam zag hi'j de bedurven kalebas op de vloer
liggen. Wat was hi'j koegels! Hi'j trapte et waardeloze ding stokkend
en gong zien huus uut. Goelend van lelkens zat Ba Anansi even naotied
weer onder de grote kankantri, mar de Moeke van de Bos dee krek as zi'j
niks zag of heurde. Ongeduldig reup Anansi een peer keer aachter
mekeer:
"Boesimama, Boesimama, kom mi'j toch helpen!" Mit een gefluit kwam de
Moeke van de Bos anzetten. Zi'j zwiepte Anansi mit heur lange haoren om
zien oren, tot hi'j van piene flauwvul. Daornao tolde ze vot.
Doe Ba Anansi bi'jkwam, wol hi'j niks meer van zien vrouw en kiender
weten, want neffens him was et heur schuld dat de Moeke van de Bos him
sleugen hadde. Hi'j besleut naor de bos te verhuzen en daor woont hi'j
now nog altied bi'j de femilie Bosspinne.
© Piet/er Bult (vertaeling)