Anansi - En et schildpad
Weeromme naor Anansi
Weeromme naor Klassiekers
Weeromme naor Stellingwarfs
Home
Anansi - En et schildpad
Op een dag greuf Anansi de meesterspinne een peer dikke yam-yamwottels
op uut zien moestuun want hi'j wol himzels es lekker verwennen mit een
feestmaol. Hi'j maekte de yam-yam mit grote zorg toe en al vlogge reuk
et hiel lekker. Doe hi'j et haost opeten wol wodde d'r op 'e deure
klopt. Et was et schildpad die d'r - zoas meerstal - laanterig en
roppig uutzag:
"Dag alderbeste vrund Anansi. Ik leup krek in de buurt doe de locht van
yam-yamwottels mien neusvleugels raekte. En omreden ik daor honger van
kreeg docht ik: kom, lao'k mien oolde kammeraod de spinne weer es
opzuken."
Anansi vun de sitewaosie hiel vervelend: hoewel et tegen de gebruken
was om bezukers, veural as die honger hadden, de deure te wiezen, hadde
hi'j d'r eins ok gien nocht om disse maoltied mit iene te patten. Hi'j
kreeg een ingeving.
"Komme d'r in, beste vrund," zee hi'j hattelik. "Ik zat krek te
bedaenken hoe zielig et is om alliend eten te moeten. Ik bin dan ok
hiel bliede daj' toevallig langes kommen. Maek et je mar makkelik en
taast toe." Now, zoks leut et schildpad him gien twiekeer zeggen. Hi'j
vleug op de schottel toe en stak zien haand uut naor een stok yam-yam.
Anansi hul him tegen:
"Eh, schildpad... Zol et meugelik wezen om eerst even je hanen te
wasken? Of is dat niet de gewoonte waor as ie weg kommen?" Et schildpad
bekeek zien poten en stelde vaaste dat die inderdaaod gloepend smerig
weren. Hoe kon et ok aanders, bi'j slot van zaeke leup hi'j de hiele
dag deur de modder. Hi'j gong in zeuven haosten naor de revier en
maekte zien poten schone. Doe hi'j weerommekwam zee Anansi:
"Ik vun 't eins zunde om de yam-yam koold wodden te laoten, dat ik bin
mar begonnen. Gao zitten en eet gerust een happien mit." Et schildpad
stak zien haand weer uut naor de schottel mar de spinne raosde:
"Beste kammeraod, he'k je niet zegd daj' je hanen wasken moeten veur
daj' d'r mit an mien eten zitten?" Verstuverd steerde de schildpad naor
zien poten. Inderdaod, ze weren weer hatstikke smerig wodden doe hi'j
van de revier weerommekwam naor Anansi zien huus toe. Hi'j gong weer
naor et waeter, en diskeer paste hi'j goed op om op de weerommereize
alliend mar over et schone grös te lopen zodat zien poten hemmel
bleven. Mar doe hi'j weer bi'j Anansi kwam zag hi'j dat et eten al
hielendal op was. Et aarme schildpad zee:
"Now, ik gao mar weer es op huus an. In ieder geval hattelik bedaankt
veur je vrundelike uutneudiging veur et lekkere eten. Aj' es bi'j mi'j
in de buurt binnen, treuzel dan veural niet om binnen te valen." En
hi'j waggelde vot.
De eerste daegen nao dit veurval mos de spinne de hieltied daenken an
de woorden van et schildpad. Waorom zol hi'j niet es langesgaon veur
een praotien, liefst op een mement dat d'r een protte kaans was om zien
vrund thuus te treffen? Zo rond eterstied bi'jglieks. Omreden hi'j niet
wus waor et schildpad krek woonde, gong hi'j mar een betien
laanterfaanten bi'j de revier. En daor vun hi'j zien buisien, die krek
languut in de zunne op 'e kaante zat.
"Ah, beste vrund spinne," zee et schildpad, "ik zat krek an jow te
daenken. Gun ie mi'j de ere om je as gaast te hebben veur et eten? Ik
kiek d'r al lange naor uut om je ok es bi'j mi'j an taofel te hebben."
"Ja, oh ja," reup oonze spinne bliede, en zien maege knorde al van wille.
Et schildpad deuk et waeter in om de taofel klaor te zetten. Doe hi'j
daor klaor mit was kwam hi'j boven om de spinne op te haelen. Tegere
zwommen ze naor de bojem van de revier. Daor begon et schildpad op zien
dooie akkertien et eten op te eten, mar Anansi wodde naor de
oppervlakte dreven. Hi'j was vusen te licht om op 'e bojem zitten te
blieven! Wiels zien gaastheer him onverstoorber tegoed doen bleef an al
et lekkers, onderneum de spinne een protte wanhopige pogings om weer
naor beneden te kommen. Now leut hi'j him hielwat gebeuren, mar een
maoltied ommenocht mislopen, dat gienertied vanzels! Hi'j kreup et
waeter uut en stopte de busen van zien jasse vol mit balstiender. Now
was hi'j aendelik zwaor genoeg om naor de bojem te zakken. Hi'j gong
netties bi'j de taofel zitten. Zien ogen wodden groot doe hi'j zag hoe
riekelik de taofel vol ston.
Op et stuit dat Anansi toetaasten wol zee et schildpad nottelig:
"Et is hier niet de gewoonte om je jasse an te holen onder et eten. Ik
zol et dan ok slim op pries stellen aj' je een beetien anpassen zollen
an oonze meniere van doen." Mit een zocht dee Anansi de jasse uut en
steeg weer naor et oppervlak van de revier. Hi'j kreup op 'e wal, stak
zien kop in et waeter en keek toe hoe et schildpad rustig alle happies
iene veur iene zels naor binnen warkte.
© Piet/er Bult (vertaeling)