Anansi - Gaot te visken

Weeromme naor Anansi
Weeromme naor Klassiekers
Weeromme naor Stellingwarfs
Home


Anansi - Gaot te visken

In et laand Ashanti, niet veer van de zeum van et grote West-Afrikaonse oerbos woonde een man die Anansi hiette, die bi'j alle meensken, kilemeters veer in et rond, bekend was. Anansi was gien groot jaeger en liekemin een hadde warker of een groot vechtersbaos. Hi'j mos et veural hebben van zien slimheid. Hi'j hul d'r van om de meensken veur gek te zetten. Hi'j hul d'r ok van om een goed leventien te hebben en aanderen veur him warken te laoten. Mar omreden alle meensken in et laand Anansi mar al te goed kenden en muuilikheden mit him had hadden, mos hi'j d'r iederkeer wat ni'js op vienen om wat veur niks gedaon te kriegen. Op een dag zat Anansi in et dörp, doe Osansa langes kwam.
"Ik weet wat," zee Anansi. "Waoromme zowwe niet tegere foeken zetten gaon. Dan verkopen we de vis en wodden stienrijk."

Mar Osansa wus hiel goed wat veur vleis hi'j in de tonne hadde en hi'j zee doe dus: "Nee, ik hebbe genoeg om te eten en d'r van te verkopen. Ik bin riek genoeg. Waoromme gao ie niet alliend je foeken zetten?"

"Ha! Alliend visken gaon? Dan zo'k al et wark alliend doen moeten!" zee Anansi.
"Ik hebbe d'r een goedgeleuvigen iene bi'j neudig die mitgaot."

Osansa verdween en nao een posien kwam d'r een aandere man langes, Anene.
"Ik weet wat," zee Anansi. "Waoromme zowwe niet tegere foeken zetten gaon? Dan verkopen we de vis en wodden stienrijk."

Anene wus ok hiel goed wie Anansi was, mar hi'j scheen andachtig te luusteren.
"Dat liekt een geweldig idee," zee hi'j.
"Twieje kun meer vis vangen as iene.
Ja, ik doe et."

Et ni'js gong as een lopend vuurtien deur et dörp, dat Anansi en Anene tegere te visken zollen. Osansa kwam Anene tegen op de mark en zee: "We heuren daj' mit Anansi te visken gaon. Weej' dan niet dat hi'j je te pakken nemen zal? Hi'j het an iederiene verteld dat hi'j een onneuzelen iene neudig het om mit uut visken te gaon. Hi'j het iene neudig om de foeken te zetten en al et wark te doen, wiels hi'j et geld opstriekt veur de vis."

"Maeke je mar niet bezorgd, vrund Osansa, ik zal Anansi zien gek niet wezen," gaf Anene as bescheid.

De aanderemorgens vroeg gongen Anansi en Anene et bos in om palmtoeken te snieden veur et maeken van foeken. Anansi leup d'r over te prakkeseren hoe hi'j Anene et meerste wark doen laoten kon. Mar doe ze op et plak kwammen waor de palmbomen gruuiden, zee Anene tegen Anansi:
"Geef mi'j et mes, Anansi. Dan za'k de toeken snieden veur de foeken. Wi'j bin vennoten. We doen alles saemen. Mien andiel in et wark zal et snieden van de toeken wezen, jow andiel is om veur mi'j mu te wodden."

"Een ogenblikkien, laot mi'j even prakkeseren," zee Anansi. "Waoromme zol ik degene wezen moeten die mu wodt?"
"Now, as d'r wark daon wodden moet, moet d'r iene van oons loeklam wodden," zee Anene. "Dat is now ienkeer zo. Dus as ik de toeken sniede is mu wodden, et minste wat ie veur mi'j doen kunnen."

"Aha, docht ie daj' mi'j d'r tussen nemen konnen?" zee Anansi. "Geef mi'j et mes. Ik zal de toeken snieden en ie wodden mu veur mi'j!"

En zo greep Anansi dus et mes en begon toeken van de bomen te kappen. Iedere keer as hi'j hakte, kreunde Anene. Anene zat in 't schaad en kreunde van muuiighied wiels Anansi kapte en hakte en zwiette. Langelaeste was al et hoolt veur de foeken kapt. Anansi bun et bi'jenneer tot iene zwaore bos. Anene kwam muuizem in de bienen, hul zien haand op zien rogge en kreunde.

"Anansi, laot mi'j die takkebossen now dregen, dan kun ie loeklam wodden veur mi'j," zee Anene.
"Oe, nee, beste vrund Anene," zee Anansi, "ik bin niet onneuzel. Ik zal zels et hoolt dregen en ie kun veur mi'j mu wodden."

En zo hees hi'j de takkebossen bovenop zien heufd en tegere gongen ze weeromme naor et dörp. Anene leup de hiele weg te steunen.
"Oe, oe!" kreunde hi'j. "Doe et wat kalm an, Anansi! Oe! Oe!"
Doe ze bi'j et dörp kwammen zee Anene: "Laot mi'j de eerste foeken maeken, Anansi, dan kun ie zitten gaon en mu wodden veur mi'j."
"Oe, nee," zee Anansi. "Ie gaon mar op dezelde meniere deur. En hi'j maekte de eerste foeken, wiels Anene op zien rogge in 't schaad lag en mit de ogen dichte kreunde en steunde.

En wiels hi'j doende was om in de hitte de foeken te maeken, wiels et zwiet him langs et gezicht en bost stroomde, keek Anansi naor Anene die daor op de grond lag en al zien muuiighied toonde en mit de tonge klakte.
"Anene daenkt dat hi'j snugger is," zee hi'j bi'j himzels. "En kiek now es hoe hi'j daor steunt en kreunt en haost wegraekt van vermuuidhied!"

Doe de foeken klaor weren kwam Anene overaende en zee:
"Anansi, beste vrund, laot mi'j now de foeken naor et waeter dregen, dan kun ie loeklam wodden veur mi'j."
"Oe, nee," zee Anansi.
"Ie gaon mit en doen je eigen wark. Ik zal dregen en ie wodden mu."
Zo gongen ze op pad naor et waeter en Anansi dreug en Anene kreunde. Doe ze daor kwammen zee Anene tegen Anansi:
"Waacht now es even, Anansi, we moe'n hier de zaeke es even goed overdaenken. D'r bin hier haaien in et waeter. Ie kun hier wel gewond raeken. Laot mi'j dus in et waeter gaon en de foeken zetten, moch d'r een haai mi'j te pakken kriegen dan kun ie veur mi'j wegraeken."
"Waaa! brulde Anansi. "Heur him es! Waor hool ie mi'j wel veur? Ik gao et waeter in en a'k beten wodde kun ie veur mi'j wegraeken!"
Hi'j gong dus mit de foeken et waeter in en zette ze, waornao de beide manluden weer op huus an zetten.

De aanderemorgens gongen ze de foeken konterleren en vunnen daor al mit al vier vissen in.
"Anansi, d'r bin hier mar vier vissen. Neem ie ze mar. Morgen zullen d'r riekaans meer wezen en dan is et mien beurt."
"Zeg es, waor hool ie mi'j wel niet veur?" vreug Anansi, slim raekt. "Daenk ie da'k onneuzel bin? Oe, nee, Anene, ie nemen disse vier vissen en morgen is et mien beurt."
Anene nam dus de vier vissen mit naor de stad en verkocht ze. Doe ze de aandere daegs weer bi'j de foeken kwammen zee Anene: "Kiek es an, now bin d'r mar acht vissen. Ik bin bliede dat et jow beurt is, want morgen zullen d'r wis en zeker meer wezen."

"Een ogenblikkien," zee Anansi. "Ie willen da'k vandaege de vissen mitneem zodat ie morgen een groter vangst kriegen zullen? Oe nee, dissen bin allemaole veur jow, kammeraod, morgen zal ik mien andiel nemen."
En dus nam Anene de acht vissen, brocht ze naor de stad en verkocht ze. Doe ze de aandere daegs bi'j de foeken kwammen zatten d'r zestien vissen in.
"Anansi," zee Anene, "neem ie die zestien vissen mit. Et bin butendat kleinties. Ik zal morgen mien pat nemen."
"Netuurlik zul ie morgen je pat nemen, vandaege is et mien beurt," zee Anansi. Doe zweeg hi'j om nao te daenken.
"Wel, allemachtig, now perbeer ie me weer te pakken te nemen! Ie willen dat ik disse zestien schaemele vissies mitneem zodat ie dan morgen de grote vangst kriegen, nietwaor? Now, 't is mar goed da'k zo helder bin! Ie nemen die zestien vissies vandaege en ik neem de grote vangst morgen!"

En zo brocht Anene de zestien vissen naor de mark en verkocht ze. De aandere daegs gongen ze weer naor de foeken en haelden de vis d'r uut. Mar ditkeer bleken de foeken in et waeter verrot te wezen.
"Now, vandaege is et grif jow beurt," zee Anene. "En daor bin ik hiel bliede om. Kiek, de foeken bin verrot en versleten. We kun ze niet meer bruken. Ik zal je wat zeggen, ie brengen de vis naor de stad en verkopen ze en ik zal de verrotte foeken mitnemen en verkopen. Die foeken brengen nog wel een mooie stuver op. Wat een goed idee is 't niet?"

"Hm," zee Anansi. "Een ogenblikkien, niet zoe'n haost asjeblief. Ik zal de foeken nemen en zels verkopen. As daorveur zoe'n goeie pries te maeken is waoromme zol ik ze dan niet kriegen in plak van ieje? Oe, nee, neem ie de vis mar, vrund."
Anansi hees de verrotte foeken op zien heufd en ze gongen op pad naor de stad. Anene leup aachteran mit de vis. Doe ze in de stad kommen weren verkocht Anene zien vis op de mark wiels Anansi henne en weer leup en luudkeels reup:
"Ik verkoop verrotte vissefoeken! Ik verkoop beste verrotte vissefoeken!"
Mar gieniene hadde verrotte vissefoeken neudig en de meensken in de stad weren ok nog lelk omreden Anansi heur veur zo dom hul dat zi'j ze kopen zollen. De hiele dag zwurf Anansi deur de stad en reup: "Koop hier je rottige vissefoeken! Ik verkoop de beste verrotte vissefoeken!"

Bi'j slot van zaeke kreeg de Burgemeester van de stad te heuren wat d'r gaonde was. Hi'j wodde poer lelk en leut Anansi ophaelen. Doe ze Anansi veur him brochten vreug hi'j him verontweerdigd: "Wat daenk ie eins wel daj' doen? Wat veur onzin perbeer ie hier in de stad te verkopen?"
"Ik verkoop rottige vissefoeken," zee Anansi, hiele beste rottige vissefoeken."
"Wat daenk ie eins wel van oons?" zee de Burgemeester van de stad. "Hool ie oons veur onneuzel? Je kammeraod Anene kwam hier goeie vis verkopen, daor hebben de meensken verlet an, mar ie kommen wat verkopen dat nargens veur deugt en de hiele stad stinkt naor je rottige vissefoeken. Et is een schaande. Ie beledigen oons."

De Burgemeester keek naor de stadsbewoners die om heur henne stonnen te luusteren.
"Breng him vot en geef him een pak op 'e huud," zee hi'j.
De manluden brochten Anansi buten de stadspoort en gavven him een pak raansel mit stokken. Anansi raosde en brulde en gong as een gek te keer.

Doe ze him langelaeste gaon leuten zee Anene:
"Anansi, laot dit een les veur je wezen. Ie zochten een gek die mit je mitgaon  zol te visken, mar ie hoefden niet lange te zuken om d'r iene te vienen. Ie weren zels die gek!" Anansi nikte.

"Ja," zee hi'j bedochtzem wiels hi'j zien rogge wreef en zien bienen waor ze him sleugen hadden.
En hi'j keek verwietend naor Anene.
"Mar wat bin ie veur een kammeraod? Ie hadden temeensen de piene veur je reken nemen kund wiels ik et pak veur mien broek veur mien reken nam."


© Piet/er Bult (vertaeling)