Anansi - Koopt verhaelen

Weeromme naor Anansi
Weeromme naor Klassiekers
Weeromme naor Stellingwarfs
Home


Anansi - Koopt verhaelen

Op een dag gong Kwaku Anansi de spinne bi'j de hemelgod Nyankopon op bezuuk omreden hi'j zien verhaelen kopen wol. Een betien verstoord zee de hemelgod:
"Waoromme daenk ie dat uutrekend ieje ze kopen kunnen?"
"Ik weet dat ik daortoe in staot bin," snoefde de spinne zelsverzekerd.
"Grote machthebbers as Kokofu, Bekwai en Asulmengya bin hier west," brieste Nyankopon, "mar alderdeegst zi'j weren niet in staot om mien verhaelen te kopen. En een onneuzel spinnegien as ieje zol dat wel kunnen?"
"Reken mar. Vertel me eerst mar es wat die verhaelen van jow kosten moeten."
"Ie kun ze alliend kriegen in ruil veur Onini de python, Osebo et luipeerd, Mmoatia et elfien en Mmoboro de bremze." De spinne zee risseluut:
"Is dat alles? Ik zal ze je brengen. En ie kriegen Nsia, mien oolde moeke, op de koop toe."
"Ofpraot," besleut de hemelgod.

Kwaku Anansi gong naor huus weeromme en zee tegen zien moeke:
"Ik wil de verhaelen van Nyankopon de hemelgod kopen. Hi'j wil da'k him daorveur Onini de python, Osebo et luipeerd, Mmoatia et elfien en Mmoboro de bremze geef. Ik hebbe him jow as extragien toezegd." Hi'j vreug an zien vrouw Aso:
"Hoe moe'we Onini de python verschalken?" Zi'j zee doe:
"Sniede een toeke van de palmboom en zuuk een aentien touw. Breng dat hier." Kwaku Anansi dee wat him zegd was.
"Gao d'r now mit naor de stroom en dan moej' zwzwzw..." Aso fluusterde him heur goeie raod in et oor.

Wiels oonze vrund naor de stroom leup mompelde hi'j alsmar:
"De toeke is langer as hi'j, zee ze! Wat wet zi'j d'r van? Hi'j is langer as de toeke."
Opiens ston hi'j oge in oge mit Onini. Die siste:
"Wat loop ie daor in jezels te murmelen?"
"Ik murmele niet," zee de spinne, "ik hadde gekilster mit de vrouw. Ze zegt dat die toeke langer is as ieje, mar ze liegt. Ik geleuf dat ie vule langer binnen." De python vuulde him streeld in zien iedelhied en zee: "Meet me mar." Kwaku Anansi legde de toeke op 'e grond en zee:
"Gao d'r naost liggen en strek je zoveer meugelik uut." Doe Onini dat daon hadde bun de spinne him vliegensvlogge an de toeke vaaste. Et klonk as
"nwenene, nwenene, nwenene!"

"Ik dreeg je naor de hemelgod, oolde gek," lachte de spinne, "ik ruil je tegen zien verhaelen." Nyankopon nam de python in ontvangst en zee plechtig:
"Mien haand het him anraekt. Now blift nog over wat nog overblift." Kwaku Anansi gong weeromme naor zien vrouw en vertelde heur wat hi'j bi'j 't aende had hadde.
"Now Mmoboro de bremze," zee hi'j. Weer gaf Aso him goeie raod:
"Neem een kalebas, doe die hielemaole vol mit waeter en gao dan."

Kwaku Anansi leup mit zien kalebas de bos in en zag daor een zwaarm bremzen. Hi'j sprinkelde d'r een betien waeter overhenne. De rest van et waeter geut hi'j uut over himzels. Daornao bedekte hi'j zien heufd mit een benaneblad en reup:
"Hé jim daore, aj'm veur de regen schoelen willen, kom dan mar gerust in mien kalebas."
"Daank je wel, breur," zeden ze, "ie bin een waore vrund." Zo hadde hi'j kon sleut oonze spinne zien kalebas of.
"Sufferds," kri'jde hi'j, ik breng jim naor de hemelgod om zien verhaelen te kriegen."
Weer zee Nyankopon:
"Mien haand het heur anraekt. Now blift nog over wat nog overblift."

Nao zien weerommekommen vreug Kwaku Anansi an zien vrouw:
"Hoe bin ik Osebo et luipeerd te liepe of?" Aso zee:
"Greef een diepe putte en..."
"Ho," onderbrak heur man heur, "ik hebbe je al begrepen. Een liep plan!" Kwaku Anansi leup naor et pad waor et luipeerd morgens langes gong as hi'j op jacht gong, greuf daor een diepe putte en bedekte die mit blaeder. De aanderemorgens, hiel vroeg, gong oonze vrund kieken en inderdaod, d'r zat een luipeerd in de putte. Anansi zee:
"Daor zit ie mooi, vruntien. Moej' mar niet bi'j naacht en ontiede mit je dronken kop deur et bos waggelen. Ie bin toch et loeder dat mi'j en mien kiender aachternaozit zo gauw aj' de kaans kriegen?"
"Ikke? Zoks zol ik gienertied doen!" zee et luipeerd. Mar Anansi snee twie toeken of en bun et luipeerd daor an vaaste.
"Daor gao'we dan," zee hi'j, "ie moe'n mit naor de hemelgod. Ik ruil je veur verhaelen." Nyankopon reageerde weer op dezelde meniere:
"Mien haand het him anraekt. Now blift nog over wat nog overblift."

Doe Anansi weer thuus was maekte hi'j een zwaore hoolten poppe en wreef die in mit plakkerige has. Hi'j maekte wat eto toe van stampte yam en vulde daor de haand van de poppe mit. De rest dee hi'j in een keuperen schaole. Hi'j bun een touwgien an de poppe en zette heur onder een odum-boom, waor de elfies zo graeg kommen. Ientien leup naor de poppe toe en vreug:
"Mag ik een happien van je eto?" Kwaku Anansi trok an et touwgien en et leek krek as de poppe zachies ja nikte. Doe et eten op was bedaankte et elfien de poppe. Omreden die niks weeromme zee docht et elfien dat de poppe sleup. Ze wol heur zachies an heur schoolder wakker schudden, mar bleef netuurlik plakken. Hoe meer ze frosselde om los te kommen, hoe uutzichtlozer et allemaole wodde. Op de duur zat ze mit heur hiele lief vaaste an die stomme poppe! Heur zussien kwam om heur te helpen, mar binnen de kotste tied zat die ok vaasteplakt. Anansi bun heur vaaste en nam heur mit. Ze gongen naor Anansi zien huus om zien moeke op te pikken en zi'j leup mit naor et huus van Nyankopon de hemelgod. Kwaku Anansi zee plechtig:
"Hemelgod, ik breng je et elfien en mien moeke. Dit is wawwe overienkwammen in ruil veur je verhaelen."

Nyankopon reup alle leiders en de oolderen saemen om te overleggen.
"Hiele grote keunings hebben mi'j bezocht en wollen de verhaelen van me kopen. Gienend van heur kon de pries betaelen. Mar now het Kwaku Anansi mi'j Onini de python, Osebo et luipaard, Mmoatia et elfien en Mmoboro de bremze geven. Nsia, zien oolde moeke, krie'k d'r alderdeegst op toe. We moe'n zien lof zingen."
"Eee!" reupen de oolderen instemmend.
"Kwaku Anansi," gong de hemelgod veerder, "ik overhaandig je de verhaelen die vanof vandaege niet langer de verhaelen van de hemelgod hieten, mar de verhaelen van de spinne."

En daormit bin mien verhaelen oflopen. Ik hope mar daj'm ze rondvertellen, zodat ze een eigen leven leiden gaon kunnen. En misschien krie'k ze dan vroeg of laete zels nog wel es te heuren.


© Piet/er Bult (vertaeling)