Suzanne

Weeromme naor Lieten
Weeromme naor Stellingwarfs
Home


Suzanne

Suzanne nemt je mit,
Naor een baankien vlakbi'j et waeter,
Duzend schippen gaon veurbi'j,
En toch wodt et mar niet laeter,
En ie weten dat ze gek is,
want daorom zit ie naost heur
en ze geft je pepermunties,
want ze geft je graeg wat lekkers
en krek aj' tegen heur zeggen willen:
"ik kan niet meer van je holen"
komt hiel de stad tot leven en heur
ie gaanzen gakken,
ie hebben altied van heur hullen,
    en ie willen wel mit heur mitgaon,
    tegere naor de ginne kaante
    en ie moe'n heur wel vertrouwen,
    want zi'j hoolt al je gedaachten in heur haand

en Jezus was een visker,
die et waeter zo vertrouwde,
dat hi'j zomar over zee leup,
omdat hi'j het leren holen
van de golven in de braanding,
waor gieniene kan verdrinken,
Hi'j zee: "Aj' mar blieven geleuven,
kan de zwaorste stien niet zinken".
Mar de hemel gong eerst eupen,
doe Zien lichem al kepot was
en hoe hi'j doe ok leden het,
dat wet alliend die visker an 't kruus
    en ie willen wel mit Him mitgaon,
    tegere naor de ginne kaante
    en ie moe'n Him wel vertrouwen,
    want Hi'j hoolt al je gedaachten in Zien haand.

Suzanne nemt je mit,
Naor een baank vlakbi'j et waeter,
ie ontholen waor ze naor kikt,
as heugenschop veur laeter
en de zunne pruuft naor hunning,
waor de kiender zo van holen
en et grösveld ligt bezi'jd mit wat de
meensken zoal vot doen,
in de geute liggen helden,
mit een glimpien om heur lippen
en de gaanzen in de locht,
lieken krek verdwaelde stippen,
as Suzanne je lachend ankikt
    en ie willen wel mit heur mitgaon,
    tegere naor de ginne kaante
    en ie moe'n heur wel vertrouwen,
    want zi'j hoolt al je gedaachten in heur haand.


© Piet/er Bult (vertaeling)

'Suzanne' van Herman van Veen