Filmeri’je

Weeromme naor Verhaelen
Weeromme naor Stellingwarfs
Home


Filmeri’je

Et is al mennig jaor leden - in de tied van de super-8 filmeri'je - dat oons heit et veur ien keer es niet hielendal begreep. Dat kwam zo...

In de meitied van 1971 zol oons heit op 'n dag an 't koolplaanten zetten. Ok al weren we nog mar mit oons drienend in huus, d'r wodde jaorliks een tuun bi'jholen veur een hiel weeshuus. Nao een dag of drieje van spitten, schoffelen en harken was 't zoveer. Tegen een bujje regen zollen de eerste plaanten zet wodden. Doe oons heit mit zien kissien koolplaan-ties naor de tuun toe leup haelde ik mien Yashica S8 filmkamera mit zoemlens uut de deuze en toffelde een aentien aachter him an. Zonder dat de beste man et deur hadde filmde ik et mement dat de eerste riegel plaanten de grond in gong. Ie kennen dat vaaste wel, mit een stokkien een klein gattien in de grond prippen, plaantien d'r in zetten en dan even mit de snute van klompe de grond weer wat androkken. Nao dat de eerste riegel zet was en oons heit him ommedri'jde veur nog zeuven riegels, ha'k veerder ok nog wat algemiene indrokken vaastelegd om de film vol te schieten. Nao een goeie weke kree'k et rollegien weerommestuurd van de ontwikkelcentraole en aovens bin 'k doe drekt an 't monteren sleugen. Mit nog wat materiaol van oons heit da'k eerder al es maekt hadde, zoas de risselvaosies veur de tuun, ha'k een filmpien van een menuut of twie, drieje innenneer dri'jd.

De aanderedaegs - et zal aovend west hebben - zette ik de projektor in huus op 'e eterstaofel en hong een wit beddelaeken mit een stok of vuuf drokspiekerties strak tegen de mure van de kaemer. De veurstelling kon beginnen...
Nao de eerste ohhh's en ahhh's an et begin van de veurstelling zaggen we oons heit even laeter ok de koolplaanties in de grond zetten. Dat was mooi, zee oons moeke nog, mar oons heit wodde opiens slim stille want doe alleman zag hoe mooi recht en strak hi’j de plaanten zet hadde, dri'jde hi'j him op 'e film omme en haelde doe diezelde riegel plaanten ok iene veur iene weer uut de grond! Ie kennen dat wel, even mit de tippe van de klompe wat veurzichtig tegen et plaantien anschoppen, et gattien gaot dan vanzels eupen. Oons heit pakte et plaantien uut et gattien, dee die weer in zien kissien en maekte et gattien weer dichte mit et pripstokkien. Van een eerdere veurstelling hadde hi'j al es verneumen da'k etzelde stokkien nog wel es zien laoten kon, dat hi'j vreug drekt: ma'k dat laeste stokkien nog es zien? De man kon zien ogen niet geleuven. Hi'j wus toch zeker dat hi'j ze d'r niet weer uuthaeld hadde en: gao mar mit naor de tuun, dan kuj' zels zien dat ze d'r nog in staon, zee hi’j nog. Naor et kieken van de rest van de film is doe zuver niks meer van terechte kommen want d'r wodde een schoft slim deurenneerhenne praot en oons heit leup op 't laeste kwaod de kaemer uut. Wi'j hullen mar vol dat et wel waor wezen mos omreden et op 'e film vaastelegd was en hi'j mar volholen dat hi'j toch niet gek wodden was...

Mit alle meugelikheden van een filmkamera van vandaege-de-dag kuj' nog vule meer meraokelderi’je uuthaelen vanzels mar een stokkien opnemen en dat d'r laeter op 'e kop en aachtersteveur in knippen, sliepen en plakken was doe nog een hiel kerwei. Mar wel slim de muuite weerd!

© Piet/er Bult