Filmeri’je
Weeromme naor Verhaelen
Weeromme naor Stellingwarfs
Home
Filmeri’je
Et is al mennig jaor leden - in de tied van de super-8 filmeri'je - dat
oons heit et veur ien keer es niet hielendal begreep. Dat kwam zo...
In de meitied van 1971 zol oons heit op 'n dag an 't koolplaanten
zetten. Ok al weren we nog mar mit oons drienend in huus, d'r wodde
jaorliks een tuun bi'jholen veur een hiel weeshuus. Nao een dag of
drieje van spitten, schoffelen en harken was 't zoveer. Tegen een bujje
regen zollen de eerste plaanten zet wodden. Doe oons heit mit zien
kissien koolplaan-ties naor de tuun toe leup haelde ik mien Yashica S8
filmkamera mit zoemlens uut de deuze en toffelde een aentien aachter
him an. Zonder dat de beste man et deur hadde filmde ik et mement dat
de eerste riegel plaanten de grond in gong. Ie kennen dat vaaste wel,
mit een stokkien een klein gattien in de grond prippen, plaantien d'r
in zetten en dan even mit de snute van klompe de grond weer wat
androkken. Nao dat de eerste riegel zet was en oons heit him
ommedri'jde veur nog zeuven riegels, ha'k veerder ok nog wat algemiene
indrokken vaastelegd om de film vol te schieten. Nao een goeie weke
kree'k et rollegien weerommestuurd van de ontwikkelcentraole en aovens
bin 'k doe drekt an 't monteren sleugen. Mit nog wat materiaol van oons
heit da'k eerder al es maekt hadde, zoas de risselvaosies veur de tuun,
ha'k een filmpien van een menuut of twie, drieje innenneer dri'jd.
De aanderedaegs - et zal aovend west hebben - zette ik de projektor in
huus op 'e eterstaofel en hong een wit beddelaeken mit een stok of vuuf
drokspiekerties strak tegen de mure van de kaemer. De veurstelling kon
beginnen...
Nao de eerste ohhh's en ahhh's an et begin van de veurstelling zaggen
we oons heit even laeter ok de koolplaanties in de grond zetten. Dat
was mooi, zee oons moeke nog, mar oons heit wodde opiens slim stille
want doe alleman zag hoe mooi recht en strak hi’j de plaanten zet
hadde, dri'jde hi'j him op 'e film omme en haelde doe diezelde riegel
plaanten ok iene veur iene weer uut de grond! Ie kennen dat wel, even
mit de tippe van de klompe wat veurzichtig tegen et plaantien
anschoppen, et gattien gaot dan vanzels eupen. Oons heit pakte et
plaantien uut et gattien, dee die weer in zien kissien en maekte et
gattien weer dichte mit et pripstokkien. Van een eerdere veurstelling
hadde hi'j al es verneumen da'k etzelde stokkien nog wel es zien laoten
kon, dat hi'j vreug drekt: ma'k dat laeste stokkien nog es zien? De man
kon zien ogen niet geleuven. Hi'j wus toch zeker dat hi'j ze d'r niet
weer uuthaeld hadde en: gao mar mit naor de tuun, dan kuj' zels zien
dat ze d'r nog in staon, zee hi’j nog. Naor et kieken van de rest van
de film is doe zuver niks meer van terechte kommen want d'r wodde een
schoft slim deurenneerhenne praot en oons heit leup op 't laeste kwaod
de kaemer uut. Wi'j hullen mar vol dat et wel waor wezen mos omreden et
op 'e film vaastelegd was en hi'j mar volholen dat hi'j toch niet gek
wodden was...
Mit alle meugelikheden van een filmkamera van vandaege-de-dag kuj' nog
vule meer meraokelderi’je uuthaelen vanzels mar een stokkien opnemen en
dat d'r laeter op 'e kop en aachtersteveur in knippen, sliepen en
plakken was doe nog een hiel kerwei. Mar wel slim de muuite weerd!
© Piet/er Bult