Geraansie

Weeromme naor Verhaelen
Weeromme naor Stellingwarfs
Home


Geraansie

Een peer weken leden ha’k in de gauwighied onderweg bi’j een winkel in Arnhem even een brood anhaeld. Doe’k aovens thuus kwam ha’k de bolle in de gerage even op een rim hennelegd. Mooi dom vanzels. Een dag of wat naotied kwam ik ‘m opiens weer tegen. Al een mooi aende uutdruugd vanzels. Gelokkig ston d’r op et bonnegien van winkel da’k d’r naost legd hadde: "Ruilen met bon binnen 30 dagen". Now mos ik mit een dag of wat toch nog es die kaante uut dat…

Gistermorgen wa’k al vroeg op pad naor ’t zuden mit op de aachterbaank et oolde brood (en et bonnegien vanzels) da’k een peer weken leden kocht hadde in Arnhem. Eerst in Apeldoorn even wat ofgeven en doe deur naor Arnhem. Doe ‘k om goed twie ure klaor was bin ‘k de binnerstad in lopen en he’k de winkel opzocht waor a’k die bolle kocht hadde.

Ikke: ‘Dag winkeljuffer, ik wil disse bolle graeg ommeruilen veur ’n aander.’
Winkeljuffer: ‘Dag meneer, hoe bedoelt u?’
I: ‘Now, kiek mar, disse is niet goed meer, liekt mi’j zo toe.’
J: ‘Niet goed meer, nee, dat zie ik ook. Maar wat wilt u daarmee zeggen?’
I: ‘Now, omreden disse niet zo goed meer is wi’k ‘m eins ruilen veur wel een goeie. Zie, hier he’k et bonnegien ok nog.’
J: ‘Ja, maar meneer, we ruilen geen brood. Als we daar aan beginnen dan kunnen we beter sluiten.’
I: ‘Ja, dat kuj’now wel zeggen, mar et staot toch op dit bonnegien. ´Ruilen binnen 30 dagen met bon´. En d’r staot alliend mar een brood op da’k doe kocht hebbe.’
J: ‘Maar meneer, u begrijpt toch zelf wel dat dat niet voor brood kan gelden.’
I: ‘Now nee, dat begriep ik niet. Ik koop hier een bolle, reken die netties of en ik krieg een bonnegien mit da’k ‘m binnen dattig daegen ruilen kan. Now en dat wo’k mar doen.’
J: ‘Meneer, alstublieft…’

De riegel meensken aachter mi’j wodde stiekemweg aorig lange en d’r wodde nog een kassa eupensteld. Ongeveer de helte van et volk om oons henne vun et prachtig wat d’r gebeurde. De aandere helte vun et, geleuf ik, mar niks. Al die koolde drokte om een bolle…
I: ‘Mar hoe zuwwe dit now oplossen?’, vreug ik, wat andringend.
J: ‘Maar meneer, hier valt helemaal niets op te lossen.’
I: ‘Liekt mi’j toch wel. Ik zeg et nog es… Ik koop hier een bolle, reken die netties of en ik krieg een bonnegien mit da’k ‘m binnen dattig daegen ruilen kan. Wat he’k dan verkeerd daon? Ik zie et perbleem niet.’
J: ‘Maar meneer, u begrijpt toch zelf wel dat dat niet voor brood kan gelden. Dat zou hier een mooie boel worden. Als iedereen hier z’n oude brood komt omruilen voor vers!’
I: ‘Mar juffer, d’r staot niet op et bonnegien dat et niet veur disse bolle gelt, en hi’j zit nog in de originele verpakking en die het niet eupen west, en et is nog krek binnen die dattig daegen, dat ik zie niet in waorom aj’ me disse now niet even ommeruilen willen. Dan hadden jim dat toch even op et bonnegien zetten moeten? Of jim hadden mi’j hielendal niet zoe’n bonnegien mitgeven moeten of zo...’
J: ‘Nee meneer, u begrijpt best dat we daar niet aan kunnen beginnen.’
Bi’j de aandere kassa’s bleven now zuver een stokmennig meensken - die al ofrekend hadden - in ofwachting staon te kieken hoe as dit oflopen zol.
I: ‘Now juffer, ik vien toch da’k disse bolle op disse meniere gewoon ommeruilen kan, dat ik wil now graeg weten waj’ van doel binnen: ommeruilen of roep de chef d’r mar even bi’j.’

Et maegien gript een luliezer en ropt wat - veur mi’j onbegriepelike kode-nummers. Binnen twie tellen komt d’r aorige jongkerel anstappen mit een strik veur en mit wat meneuvels mit hanen en voeten het de chef al vlogge deur wat d’r gaonde is.

C: ‘Wat kan ik voor u doen?’ vraogt de man hiel netties.
I: ‘Now kiek es, ik wol dit brood eins ommeruilen want die zicht d’r niet meer zo fris uut en op et bonnegien da’k d’r een week-of-wat leden bi’j kregen hebbe staot da’k ‘m binnen dattig daegen ommeruilen mag. En dat wo’k now mar doen, dus.’
C: ‘Maar meneer, u begrijpt toch wel dat dat niet voor brood geldt.’
I: ‘O, begin ie ok al zo. Dat zee et maegien ok al mar nee, dat begriep ik dus niet. Ik bin now ien keer misschien wel wat een betien vremd, alderdeegst wel wat dom misschien, mar a’k een ding kope en ik krieg daor netties een bonnegien bi’j da’k da’k et binnen dattig daegen ommeruilen mag zonder dat daor nog aandere veurweerden bi’j nuumd wodden, dan zie ik niet in waorom aj’ mi’j disse bolle niet vlot even ommeruilen veur een vasse. En begriep mi’j goed, ik kom d’r hielendal veur uut de Stellingwarven weg, hier henne rieden.’
C: ‘Waar dat ligt dat weet ik zogauw even niet maar het zal wel erg ver hiervandaan zijn. Hier in de wijde omgeving heb ik dit nog niet eerder meegemaakt. Maar om een lang verhaal kort te houden, meneer: ik ben niet van plan om dat brood om te ruilen.‘
I: ‘Now, dan hewwe toch warkelik waor wel een perbleem, want ik bin niet van doel om zonder een fesoenlike bolle tot de winkel uut te gaon. Beste man, vertel mi’j dan wa’k niet goed doe of daon hebbe, want a’k fout doende bin dan bin ‘k wis en warachtig de beroerdste niet om dat toe te geven en dan biwwe vlogge klaor. Mar a’k niks verkeerds doe of daon hebbe dan wi’k now toch eins wel graeg een aandere bolle van je mit hebben en dan hej’ gien last meer van mi’j.’
C: ‘Nou nee, u heeft niets verkeerds gedaan natuurlijk maar het is niet gebruikelijk dat we brood - ook nog wel van een paar weken oud - omruilen voor een vers brood. Dat begrijpt u toch wel? Maar oké, ik zal het goed met u maken. Niet omdat ik mij verplicht voel maar ik geef u een zak witte puntjes en dan is daarmee de zaak afgehandeld, ja?’

Zie now wor ik link vanzels. Iene die mar vaaste hoolt an de nul-lijn, daor kan ‘k niks mit mar as ze ree binnen veur onderhaandelings dan wor ik ok koopman. Et zag onderhaand trouwes zwat van de meensken om oons henne.

I: ‘Ik bin dan misschien wel wat verveldend mar een bolle ruilen veur een poede mit witte punties dat liekt mi’j gien goeie ruil. Doe now mar gewoon een zelde bolle en dan biwwe klaor en aanders dan roep ie jow baos d’r mar even bi’j.’

De man keek ok al es wat mal om him toe en zag now ok wel in dat hi’j - nao zien anbod van de punties - an verliezershaand was en dee dan ok de ienige goeie zet in dit geval.

C: ‘Nou goed dan, om van het hele gezeur af te zijn krijgt u van mij net zo’n brood mee, maar dan ovenvers.’ Hi’j maekte wat meneuvels tegen iene van de maegies die daor leupen en die leup vlogge naor aachter om krek zoe’n bolle op te haelen as daor ik nog de hieltied mit in de hanen ston. Ze gaf de bolle an de chef die him votdaolik an mi’j deurgaf. Toegelieke gaf ik him mien oolde mit et bonnegien over, zee netties ‘daank je wel’ en zol de winkel uutlopen. Mar mit da’k de winkel uutlopen zal, dri’j ik mi’j toch nog es omme en zeg:
“ik vien et wel aorig vanzels daj’ mi’j die bolle even ommeruil hebben mar luuster: mien Arnhems is niks weerd mar jow Stellingwarfs hoolt ok niet over.


© Piet/er Bult