Ofspraokien

Weeromme naor Verhaelen
Weeromme naor Stellingwarfs
Home


Ofspraokien

Titel:                      Et ofspraokien..
Deur:                      Piet Bult van Ni’jberkoop.
Daotum:                  meie 2006.
Plot:                         Onverwaacht gezelschop …
Tied:                        In de laete haast.
Tael:                        Stellingwarfs.
Vorm:                       Hi’j en Zi’j-vorm.
Perspektief:             Suggestief...
Plak waor et speult: In et dörpskroegien.

Personen die d’r in veur kommen:
Kroegbaos en een man of wat an de bar.
Bram     (/m, tegen de zestig, deftige Hollaander)
Geke     (/v, roem veertig)
Klaos    (/m, roem veertig, man van Geke)
Jannie    (/v, roem veertig, vrundinne van Geke)
Geert    (/m, roem veertig, man van Jannie)

Plot:

Een kerel (Bram; Hollaander; tegen de zestig) het middels een chat-box een ofspraokien regelt mit een vrommes (Geke; roem veertig) in et kefé “De Oolde Tottel”. Geke is d’r wat mit an en bepraot et ‘perbleem’ mit heur beste vrundinne (Jannie).

As Geke d’r aovends in et kefé an een taofeltien klaor veur zit en Jannie an ’t aandere aende van et lekaol et spul wat in de gaten holen zal komt (stom toeval) Jannie heur kerel (Geert) de kroeg in om een pilsien. Hi’j het et ofpraote ‘kenmark’ (de Liwwadder) toevallig ok onder de aarm. Hi’j zicht Geke an een taofeltien zitten en lopt op heur toe (ni’jsgierig wat zi’j hier alliend dot). Jannie an ’t aandere taofeltien wodt poerlelk omreden zi’j daenkt dat hi’j et is die stiekem de ofspraoke mit Geke het (mar dat is dus niet zo).

Dan komt Bram (deftige dure kerel) de kroeg in en vragt (in et Hollaans) de kastelein (wat te luud) as ‘die vrouw mit de Liwwadder’ d’r al is. D’r komt een protte drokte an ’t taofeltien waor as Geke en Geert zitten (Geke, Geert, Bram). As Geert an Bram dudelik maekt dat hi’j d’r niet bi’jheurt dan wil Bram d’r eins wel mit Geke vandeur naor een luuks hotel krek buten et dörp.

As ze mit heur beidend de kroeg uutlopen zullen komt Klaos (de man van Geke) de kroeg krek inlopen (paniek bi’j Geke). As hiel netuurlik lopt ze op heur Klaos toe, kikt niet meer naor Bram omme en gaot mit Klaos weer an et taofeltien zitten waor ze eerder ok al zat. Bram begript d’r niks van en lopt de kroeg ok mar weer in, kikt wat verleuren om him henne en gaot bi’j Jannie an ’t taofeltien zitten te smoezen. As Bram even laeter naor ’t husien moet kneupt hi’j even een praotien an mit Geert (van Jannie) die an de bar zit (mit de rogge naor et taofeltien vn Jannie).

Bram wil die ‘bliksems hiete meid’ die hi’j krek vunnen het an Geert veurstellen. As Geert zicht dat et ‘zien’ Jannie is die bliekber mit disse vremde kerel (Bram) een ofspraokien het wodt hi’j poerlelk op zien Jannie.

Klaos en Geke kommen now op et tumult of en et wodt ien en al veralderaosie. Bram begript de helte niet van wat d’r allemaole (in ’t kroem) zegd wodt, perbeert et allemaole uut te leggen, geft een rontien en nog een rontien veur de hiele kroeg en gaot vot.

De beide stellegies (Geke mit heur Klaos en Jannie mit heur Geert) maeken d’r nog een gezellige aovend van mit heur vierend en beloven mekeer dat ze nooit weer ‘vremd’ gaon zullen.


Et ofspraokien


Geke en Jannie zatten vandemorgen al vroeg bi’jmekeer in de dörpskroeg an de koffie. Geke hadde now al meer as een weke mail-kontakt mit een vent die himzels ‘Bram’ nuumde mar dat kon vanzels best wel es nep-naeme wezen. Zi’j had heur bi’j de chat-box anmelded as ‘Truus’. Ok een naeme die wat heur angong nargens op sleug. En now had ze veur vanaovend een ofspraoke mit Bram maekt. Ze wol eins niet mar hi’j had zo androngen en now zat ze d’r an vaaste en was slim zenuwaachtig. Heur vrundinne Jannie mòs heur hier deurhenne helpen.

[ As et doek eupen gaot staot de kastelein aachter zien toog en zitten d’r een man of wat (3 – 5) an de bar. An iene van de taofelties zitten Jannie en Geke. ]

Geke:      “Ja, mar…”
Jannie:    “Niks te ja-maren!”
Geke:      “Mar hoe woj’ dat dan doen?”
Jannie:    “Now gewoon, gao zitten en leg de Liwwadder goed zichtber veur je op ‘e taofel.”
Geke:      “Mar bi’j wat taofeltien za’k dan zitten gaon?”
Jannie:    “A’k jow was dan zo’k bi’j een taofeltien zitten gaon mit wat zicht op de deure.”

Geke gaot wat in een donker hoekien van de kroeg zitten te waachten (taofel achte) en Jannie gaot hielendal an de aandere kaante van et lekaol an een taofeltien zitten om et hiele spul wat in de gaten te holen.

Stom toevallig komt Geert (de man van Jannie) de kroeg in mit (toevallig) een Liwwadder kraante in de haand (want d’r was gieniene thuus). Jannie verschoelt heur wat aachter een sjaal of zoks en dot de hanen wat veur ’t gezichte zodat hi’j heur niet herkend.
As Geert goed en wel an de bar zit en een eerste pilsien besteld het dan zicht hi’j opiens Geke mit een leeg glas in ’n hoekien zitten, bestelt een ‘zelde recept’ veur heur en toffeld mit de beide glaezen in de haand op heur toe.

Jannie wodt hatstikke poerlelk, lopt nao een posien haost rood an, dat ‘heur vent’ van dit soorte minne streken uuthaeld. Komt hi’j thuus wat tekot? Waor het ze dit an verdiend?

Dan komt d’r een – zo te zien - hiele deftige man de kroeg binnen, lopt op de barkeeper toe en vragt krek zo luud dat iederiene et heuren kan of d’r ok een ‘dame mit een Liwwadder kraante onder de aarm’ op him zit te waachten. De barkeeper nikt naor et taofeltien (achte) mit et meerste lewaai.

De meneer vragt wie van de maegies de gelokkige is. Geke maekt heur bekend en hi’j begroet heur hiel waarm (Geke is verkocht). De meneer wil niet in dit duustere kroegien blieven en stelt Geke veur om naor een duur hotel krek buten et dörp te gaon.
Geke heur man komt op…


© Piet/er Bult