Schilderi'je

Weeromme naor Verhaelen
Weeromme naor Stellingwarfs
Home


Schilderi'je

"Zuwwe een schilderi'je maeken, Tomke?," vragt Romke.
"Goed," zegt Tomke. D'r is nog wel wat varve van de paoske-eier over.
Mag dat van jow, Kornelia?"
"Ja heur," zegt Kornelia. "Mar niet griemen."
"Zuuk ie de kwasten op?" vragt Tomke.
"He'k al!" lacht Romke.
"Ik gao even naor boven," zegt Kornelia. "Doukies za'k kieken waj'm maekt hebben."
"We moe'n nog pepier hebben," zegt Tomke. Hi'j zuukt in de kaaste.
"Daor liggen alliend kleine stokkies pepier. Ik wil graeg een groot schilderi'je maeken."
"Ik weet wat!", zegt Romke.
"We kun wel op et raem schilderen."
"Ja!", ropt Tomke. "Dat is een goed idee."
Hi'j krigt de plaanten uut de veensterbaank. De varve en de pot mit waeter zet hi'j daor daele. Now kun ze uut aende zetten.
"Wat zuwwe maeken?", vragt Romke.
Tomke daenkt even nao.
"Een boom," zegt hi'j dan. "Mit voegels d'r in."
"En ik schilder de locht," bedaenkt Romke.
"Mit een hiele protte wolken."
"Oké, " zegt Tomke. "Ik maek de boom. Kiek es, zoe'n grote stamme."
"Mooi!", ropt Romke. "Ik begin mit de locht."
Et hiele raem wodt ien groot schilderi'je! D'r is gien glas meer te zien.
Kornelia komt de kaemer in. Ze kikt mit grote ogen naor et raem.
"Mooi, hèn, Kornelia?, lacht Tomke.
Kornelia zegt niks. Ze staot hiel stille.
Dan zegt ze: "Dat hej'm mooi maekt. Mar, now kuwwe niet meer naor buten kieken. En de zunne kan niet meer in de kaemer schienen. Hoe moet dat now?"
Romke en Tomke weten et niet.
Kornelia haelt een emmer waeter mit een doekien. En Romke en Tomke meugen poetsen.
Et schilderi'je is vot, mar de zunne is weeromme!


© Piet/er Bult (vertaeling)