Boekenruil

Terug naar Verhalen
Terug naar Nederlands
Home


Boekenruil

Vorig jaar (2015) november heb ik een reisje gemaakt door Portugal. In Bragança (P) heb ik daar toen o.a. kennisgemaakt met E en A, oorspronkelijk uit NH. E en A hadden eerst al eens zeven jaren samen op een zeiljacht gewoond en woonden nu, ook al weer zeven jaren, in hun camper en reisden voornamelijk van oost naar west tussen Portugal en Griekenland. We hebben samen een paar gezellige uurtjes zitten kletsen en koffiedrinken. Hij wilde eigenlijk het liefst over boten praten en liet haar bijna niet aan het woord. Ik had liever met haar nog wat van gedachten willen wisselen over spirituele zaken, waar zij erg in geïnteresseerd was. Ondanks dat we toen een stel boeken heb geruild en later nog een paar keer hebben gemaild, is het contact verder niet tot bloei gekomen.

In één van die boeken die ik van hen kreeg, stond met balpen een naam 'W<naam> K.' en 'Arbeid Adelt' geschreven. Na wat mailen en puzzelen heb ik haar gevonden! W<naam>, net gepensioneerd, woont, voor de tweede keer gelukkig getrouwd, met man en vooral met heel veel beesten in B<plaats>. Met haar heb ik sinds eind vorig jaar praktisch wekelijks een prettig mailcontact.
(Toevoeging: Helaas is er, waarschijnlijk door een misverstand, na ruim een jaar een einde gekomen aan onze prachtige pen-pallerij.)

Dat boek van W<naam>, óns boek dus eigenlijk, 'De last van het lichaam' van Ehud Avazalet vonden wij -toevallig alle twee- maar een saai geschreven verhaal en hebben het -ook beiden- maar tot de helft gelezen. Dat boek heb ik nu dus ook weer in Portugal achtergelaten. Toen ik ergens in een barretje in Ericeira (P) ging afrekenen zag ik op een plank naast de kassa een Nl's boekje staan 'Als passie taboe is'. Natuurlijk moest ik de eigenaar (om elf uur 's morgens nog in pyama!) even vragen hoe hij aan dat boek -in het Nederlands- was gekomen en of hij dus misschien Nl-se familie, vrienden of bekenden had. Nee, dat boek was een paar maanden geleden omgeruild door Nl-se gasten, vertelde hij. Op mijn vraag of ik dat boek nu weer om mocht ruilen voor een paar van die van mij kreeg ik uiteraard en met een brede smile toestemming.

Door het ruilen van dat boek raakten we nog wat langer aan de praat en kreeg ik zelfs nog een kop koffie 'van het huis' aangeboden. De -Portugese- eigenaar bleek samen met zijn gay-vriend het barretje drie jaar geleden te hebben overgenomen van al wat oudere mensen. Ach, het was geen vetpot, begreep ik, maar ze konden er -vooral in de zomer- van bestaan. In zijn vriendelijke woorden liet hij vooral merken zeer gesteld te zijn op Nl-se gasten. Tja, dat zou ik in dit geval ook gezegd hebben. Na een kwartiertje hebben we uitbundig afscheid genomen en bracht hij mij zelfs tot de auto...


© Piet/er Bult