Françoise

Terug naar Verhalen
Terug naar Nederlands
Home


Uit de bundel 'Petanque op klompen':

Françoise

In een voorstadje van Marseille, stond ze net als ik al een tijdlang aan de kant van het veld wat stilletjes naar het spel van twee jongens te kijken. Dat kijken naar het spel deed ik eerst ook maar nadat mijn oog op haar was gevallen, heb ik weinig meer van het spel gezien. Ze leek me een spécialité en je kunt je aandacht maar bij één ding tegelijk hebben, nietwaar.

Naar ik later begreep, stonden we te kijken naar een wedstrijdje tussen haar broer en een zwager. Toen die twee waren uitgespeeld, daagde zij één van hen uit maar helaas, hij had beslist geen zin meer. Ze draaide zich in mijn richting en onze ogen raakten elkaar. Ze wenkte mij uitnodigend met een licht nikken van haar hoofd en ik stemde in. We speelden een ontspannen spelletje tête-à-tête. Het kostte mij eigenlijk maar weinig moeite haar twee keer achter elkaar te verslaan.

Ze wilde nog graag één revanche, zei ze, maar dan moest er wel iets op het spel staan. Het moest ergens om gaan. Dan speelde ze beter, zei ze. 'Zullen we vijf of tien euro inzetten?' stelde ze voor. 'Of, jij mag de hele avond vrij van mij drinken of jij houdt mij vrij,' was haar tweede idee. Het leek mij best een gezellige madame dus ik koos voor het laatste. En je weet maar nooit wat er dan verder nog achter weg kan komen, was mijn stille gedachte. Of was het stilletjes een wens?

Al in de eerste mène kreeg ik spijt. Ze miste werkelijk niet één keer. En ze liet niet alleen mijn boules maar ook mij persoonlijk alle hoeken van het speelveld zien. Ze was daarbij wel zo slim om mij tegen het einde van de partij één punt te gunnen. Ongetwijfeld had de blik in mijn ogen verraden wat ik bij een zero als Fanny in gedachten zou hebben.

Gewoonlijk heb ik genoeg aan een paar biertjes of colaatjes. Helaas, Françoise was inderdaad een echte spécialité en ook nog eens een deftige drinker. We dronken eerst een paar glazen Pastis als voorgerecht en gingen vervolgens al rap over op Kir Imperial. Toen ik na een paar uurtjes heel even dacht dat het misschien toch nog een leuke avond en zelfs nacht zou kunnen worden werd ze opgehaald. Of het haar vader, broer, zwager of een taxichauffeur was, weet ik niet maar ik zat die avond wel met een stevige schadepost en de volgende morgen met nóg een fikse kater. Zal ik dit maar tot het lesgeld rekenen? Er is mij trouwens altijd verteld, dat petanque helemaal niet een dure sport is...


© Piet/er Bult