Scheids..!
Terug naar Verhalen
Terug naar Nederlands
Home
Uit de bundel 'Petanque op klompen':
Scheids..!
Het gebeurde onlangs op een groot en
goed gedoteerd toernooi dat de arbiter bij een spel werd geroepen.
Als toeschouwer had ik het hele spelverloop van deze speelronde al
een tijdlang gevolgd.
Zo te zien een vader en een zoon (team
A) speelden een doublette tegen een man en een vrouw (team B). Bij
een stand van 11-11 lag team A op punt, op een erg moeilijk te
verbeteren plaats. De bestliggende boule lag niet alleen moeilijk
vanwege de tamelijk korte afstand tot het but maar ook nog eens
halverwege tegen een heuveltje. De bal was teruggerold tegen een
klein takje.
De mannelijke tireur van team B heeft
al zijn kruid reeds verschoten maar na langdurig overleg werpt zijn
vrouwelijke partner dan de perfecte bal die neerkomt vlak tegen de
top van het heuveltje, vervolgens iets terugrolt en nu op punt tegen
de bestliggende bal van team A aan blijft liggen. Haar teamgenoot
springt van blijdschap letterlijk een gat in de lucht en roept bij
het neerkomen: Punt voor ons! Hij beent met grote passen naar het
scorebord en werkt de stand bij: 11-12.
Blijkbaar is iedereen er van overtuigd
dat dit de laatste te spelen bal van deze speelronde was. Team A gaat
er klaarblijkelijk vanuit dat team B met nog één resterende bal
liever het éne punt neemt dan met het werpen van haar laatste bal
het grote risico te lopen het punt alsnog weg te geven. Haar partner
blijft nog enige tijd euforisch tekeer gaan over haar laatst geworpen
bal. So far, so good.
Team A neemt na het uitbarstende geweld
van team B vervolgens als eerste zijn bestliggende bal weg waarbij de
punt scorende bal van team B vrijelijk de helling afrolt, een paar
andere ballen verplaatst en dan ergens tot stilstand komt. Op dat
moment realiseert de vrouw zich dat zij nóg een te spelen bal heeft
en haar teamgenoot, intussen met beide benen teruggekeerd op aarde,
ruikt plotseling de kans op winst van de hele partij. Hij laat team A
geen keus: er is nog een te spelen bal terwijl de op punt liggende
bal door het wegnemen is verplaatst. Hij eist daarmee de hele
partijwinst op. Hier is team A het natuurlijk niet geheel en al mee
eens.
Na over en weer wat gemurmel en gemor
legt team A intussen zijn niet gemarkeerde maar wel weggenomen bal
(ongeveer) terug op zijn plaats bij het takje en legt de op punt
liggende bal van team B er ook (ongeveer) op de juiste plaats bij
terug. De man van team B corrigeert daarna de ligging van beide
ballen nog enigszins, waarbij team A vervolgens niet instemt met de
nieuwe ligging van beide ballen. Nog net voordat de eerste klap van
een daalder zal worden uitgedeeld, wordt de scheidsrechter erbij
geroepen.
De arbiter kan in eerste instantie
natuurlijk niet veel anders dan de huidige ligging van de gespeelde
ballen in ogenschouw nemen, telt de geworpen boules en ziet het
probleem dan ook niet. Er ligt immers duidelijk een bal op punt en
uit het tellen van de ballen blijkt dat er nog een bal kan worden
gespeeld. 'Vertel, wat is het probleem.'
Er zijn nogal wat mensen die met handen
en voeten beginnen te spreken, vooral als de emotie van winnen of
verliezen hen de baas wordt. Zowel team A als B geven blijk van veel
emotie en leggen onder het oog van de scheids en onder veel gebruik
van woorden, handen en voeten om beurten maar ook tegelijkertijd
allerlei ballen zoals zij meenden dat ze zouden moeten liggen. In
alle tumult heb ik de woorden van de arbiter helaas niet kunnen
verstaan maar ten slotte zag ik de heer van team B de stand op het
scorebord terugdraaien naar 11-11 en werd deze speelronde op advies
van de scheidsrechter(?) helemaal overgespeeld.
Mijn leermoment van dit schouwspel: als
niet alle ballen zijn gespeeld, spreek dan luid en duidelijk met
elkaar af dat de speelronde ten einde is, de puntentelling akkoord is
en blijf tot die tijd vooral met je tengels van de ballen af.
© Piet/er Bult