Tandarts
Terug naar Verhalen
Terug naar Nederlands
Home
Uit de bundel 'Petanque op klompen':
Tandarts
Onlangs moest ik voor mijn jaarlijkse controle naar de tandarts.
Gelukkig vond de beste man ergens in een kies een piepklein gaatje. Hij
genoot zichtbaar. Zoals ook de meeste voorgaande jaren constateerde hij
ook hier en daar nog wat ketelsteen, kalkaanslag, tandplak of hoe dat
overbodige beschermlaagje ook moge heten. Na de maximaal vijf minuten
van intensieve inspectie vroeg hij mij twee nieuwe afspraken te maken
aan de balie. Eén afspraak van vijftien minuten opnieuw bij hem om het
gaatje te stoppen en een afspraak van vijftien minuten bij zijn collega
de mondhygiëniste om het aangegroeide laagje grondig te verwijderen.
Bij de balie werden op twee verschillende dagen de afspraken gepland.
Het gaatje groter boren en daarna vullen kon over ruim twee weken 's
morgens om 10:15 uur en het reinigen van het volledige gebit schikte
prima drie dagen later om 14:40 uur. Met een vriendelijke smile van oor
tot oor vroeg ik de niet blonde afsprakenjuffrouw of het ook mogelijk
zou zijn om die beide afspraken op één en dezelfde dag in te roosteren
en dan het liefst direct achter elkaar. Dit was volgens haar niet
mogelijk en ze bleef mij niet begrijpend aanstaren. 'Vind u dat een
rare vraag?' opende ik het gesprek opnieuw. 'Nou ja, eigenlijk wel,'
reageerde de niet blonde dame. 'U vraagt mij twee afspraken te maken,
ik doe mijn best, prik twee data in de overvolle agenda's van onze
mensen en nu bent u het daar blijkbaar niet mee eens.'
'Laat ik het zo stellen,' begon ik opnieuw en op mijn
allervriendelijkste toon, 'van een beetje afsprakenmaakster had ik
verwacht of misschien moet ik zeggen gehoopt, dat afspraken, voor zowel
de éne specialist als voor de andere specialist maar ook voor de klant,
zo efficiënt mogelijk worden gemaakt. Het kan toch niet al te moeilijk
zijn om die beide afspraken op een zelfde dag te plannen en dan direct
achter elkaar?' Opnieuw keek ze mij aan met een alles verradende blik.
Was zij nou de planner en was ik werkelijk gek geworden of...
In een triplette-partij, kortgeleden tijdens een toernooi, moest ik opeens
aan mijn tandarts denken. Onze pointeur had een prima boule geplaatst.
Twee mensen van de tegenpartij keken vol verwachting naar hun tireur.
Toen die de bal vakbekwaam wegschoot maakte hij plaats in de cirkel en
opnieuw keken twee mensen vol verwachting, maar nu naar hun pointeur.
Rare boel eigenlijk. In een tete-a-tete partij moet ik het plaatsen en
schieten allemaal zelf maar zien op te lossen. Een beetje goed proberen
te plaatsen en af en toe een beetje goed proberen een boule van de
tegenstander weg te schieten. Zo gauw je met een partner een doublette
speelt of je speelt met z'n drieën een triplette dan worden die zelfde
personen uit een tete-a-tete opeens specialisten op een bepaald gebied.
Net als bij de tandarts. Vroeger deed de beste man het allemaal zelf en
meestal direct tijdens de eerste afspraak. Tegenwoordig moet er voor
bijna iedere tand of kies een nieuwe afspraak worden gemaakt bij de
juiste specialist. Dat mij dat ongeveer drie in plaats van één uur kost,
is niet het probleem van de tandarts.
Nee, natuurlijk geloof ik niet dat het iets met de vette facturering
door tandartsen vandoen heeft. Of misschien toch? Commercieel
tandendoktertje spelen levert natuurlijk wel net ietsjes meer op dan
een hele middag een toernooi petanque!
© Piet/er Bult