Toeval

Terug naar Verhalen
Terug naar Nederlands
Home


Uit de bundel 'Petanque op klompen':

Toeval

'En vergeet niet de oude GFT-container aan de straat te zetten? Die moet vanaf zeven uur morgenvroeg klaarstaan,' commandeerde mijn lieftallige echtgenote.

De ongeveer vijfentwintig jaar oude huisvuilcontainers zouden in onze wijk worden omgewisseld voor een nieuw model zodat het wekelijks legen, met tevens een nieuw type vrachtauto, nog sneller dan snel zou kunnen. Na onze ietwat late thuiskomst uit de randstad zette ik 's nachts tegen half twee de lege oude container netjes volgens voorschrift op de stoep.

Bij het wakker worden om ruim acht uur hadden we nog geen ophaaldienst gehoord of gezien. Idem om negen en om tien uur. Tegen half elf wordt er aangebeld en blijkt mijn allerbeste vriend Jan samen met zijn vrouw even gezellig op de koffie te komen. Binnengekomen zie ik direct daarna vanuit de keuken de halfvolle containerophaalauto langzaam voorbij rijden.

Na een uurtje vindt mijn vriend Jan het welletjes en we lopen ten afscheid met elkaar naar buiten. Direct naast de voordeur staat onze oude trouwe GFT-container... 'Hoe komt die nou hier? Die is daarnet toch opgehaald?' vraag ik mezelf hardop af. 'O, die heb ik vanaf de stoep voor je meegebracht. Ik zag dat hij was geleegd,' sprak mijn altijd behulpzame grote vriend.

'Toeval bestaat niet, je hebt het altijd zelf in de hand,' zegt mijn leermeester tijdens de petanque-training elke keer. Natuurlijk geloof ik de beste man op zijn woord, maar ik zet er sinds vandaag toch ook een heel klein vraagtekentje bij. Heel af en toe blijkt toeval wel degelijk te bestaan.


© Piet/er Bult