Voorzitter
Terug naar Verhalen
Terug naar Nederlands
Home
Uit de bundel 'Petanque op klompen':
Voorzitter
In ieder dorp is wel zo'n mannetje die
altijd en overal voor klaarstaat. In het bestuur van het voetballen,
korfballen, de tennis- en schaakclub, niets is deze man te veel. Het
duurt dan ook niet lang of hij wordt gekozen tot voorzitter van het
Plaatselijk Belang.
Het eerste jaar gaat het prima en staat
hij bij de gemeente pal voor de belangen van 'zijn' dorp. Er moet
eigenlijk een dit komen en er moet eigenlijk dat gebeuren. Het tweede
jaar wordt het al een ietsje minder want hij werd op het gemeentehuis
al eens een paar keer prettig in de watten gelegd, ging al eens met
de wethouder smakelijk uit eten en kreeg persoonlijk al eens wat
extra vergoeding toegestopt uit de algemene middelen. Op de volgende
najaarsvergadering van het Plaatselijk Belang vond hij de meeste
vragenstellers uit het dorp eigenlijk maar zeurpieten en keek hij hoe
langer hoe vaker op zijn horloge.
Het derde jaar dat hij voorzitter was
van het Plaatselijk Belang kon je in zijn praten de wethouder zélf
eigenlijk al bijna aan het woord horen. Veel mooie en dure woorden
maar geen daden of het moest al in het hoe langer hoe dikker wordende
verslag van de vergadering zijn. Maar dat werd dan ook uitgewerkt
door zijn persoonlijke secretaresse, blond, langbenig en kortgerokt.
Het vierde jaar is de voorzitter verhuisd naar een witte schimmelwijk
in de hoofdplaats van de gemeente. Er staat alwéér een nieuwe auto
voor de deur en zijn vrouw is ook niet meer de zelfde als voorheen.
Eerst was hij nog een paar maanden
fractievoorzitter van de grootste partij. Nu is hij inmiddels
wethouder met o.a. sport en cultuur in zijn portefeuille. En het
Plaatselijk Belang van zijn oude dorpje moet niet altijd zo zeuren
over de oude sportkantine: 'Alle keren dat het lekte heeft de
gemeente het dak toch gerepareerd, nou dan...'
Macht smaakt vaak zoet en dus naar
meer. Gelukkig maar, dat ik dergelijke figuren in de Jeu de Boules
wereld nog niet ben tegengekomen, alhoewel...
© Piet/er Bult