Grune karke

Weeromme naor Essays
Weeromme naor Stellingwarfs
Home


Grune karke

Now ja, en a'k dan dommiet mit mien schrippen veur et Stellingwarfs ophool omreden liekewel de Gemienteraod as oonze Aachterban now niet bepaold op mi'j zit te waachten dan wi'k lichtkaans mar een Grune Karke beginnen. Hèn..? Een Grune Karke? Wat is dat now weer..?

Nee, et is niet et karkien van Lambertschaag, et karkien van Oegstgeest of van Blesdieke mar een ni'j konsept, zo dat hiet. Kot deur de bocht: een karke van disse tied. Now liekewel de Roomse as de PKN karke et pad aorig biester binnen wodt et tied veur een hiele ni'je karke. Een karke waor meer mag en meer kan. Alleman die wat te preken het - mar niet theologisch indokterineerd is - kan wel een posien kommen te preken. D'r is ok meer plak, niet alliend veur meensken mar veural ok veur kiender en veur dieren. Gao naor de karke, komme veural mit et hiele gezin, saemen mit et poppien, de hond, et knien en de gooldvissies. Over et internet - mar et kan vanzels ok mit bosschoppelopers - kuwwe stemmen wat 'domenee' awwe wel es heuren willen te preken en waor die dan over preken moet. Een soort 'jow vraogen en de Grune Karke dri'jt'.

In een tied dat de domenees hinkelend op twie gedaachten in heur preekstoel staon te trillen en zels niet meer weten as ze in God geleuven of geleuven in een god, wodt et tied om es weer een dudelike keuze te maeken. Twie keuzes mag ok, vanzels. Geleuven in God en in een god moet ok naost mekeer bestaon kunnen. Een Schepper en schepels. Veurdat de jongste God d'r was weren d'r vule meer goden. De wiend was een god, et locht was een god, de donder, bliksem, vuur, eerde, zunne en maone, alles was een god. Mar opiens was d'r iene die zee dat d'r boven al die goden nog een God was, een echteniene, iene God die alles maekt het, ok et waeter, de locht en de eerde. Niet te geleuven. Een God die Liefde hiet mar de iene nao de aandere oorlog begint en aarme meensken verrekken en ommekommen lat. Oeps... nee, dat is now krek weer meenskewark of van de duvel. Ie moe'n de zaeken wel dudelik scheiden...

Doe 'k een klein joongien was miende ik wel es dat mien vader ok een god was. Hi'j kon ommes ok vanalles en ok maeken. Even laeter docht ik dat de dokter, de veearts en de smid ok goden weren. Doe 'k ienkeer mit moch/mos naor de karke, donderde mien vaaste overtuging, mien geleuf as een kaortehuus inneneer. Niks smid, veearts of dokter as god. En mien vader al hielemaole niet. D'r was mar iene god en dat was de God mit een heufdletter. Die God hadde alles en iederiene maekt, ok de dokter, de veearts en mien va. Sund die tied geleuf ik eins niks meer. Ik bedoel, geleuf ik eins niks meer van wat ze daor in de karke op heur hoge preekstoel staon te vertellen in die mooie togajasse en die malle hoge puntmussen op et heufd. Mit heur keerzen en wijwaetertakkies, -zakkies en blikken bussies. Ik geleuf vanzels nog wel vanalles mar mien rotsvaaste geleuf in mien vader, de dokter, de plisie, de veearts, de timmerman en de puttienschepper zuuk ik weer. Et geleuf in de zunne, de maone, de locht en et waeter. Daor bin 'k teminste wisse van dat die oons en alles maekt hebben, ok de honnen, katten en gooldvissies, en dat die zunne, maone, locht en waeter oons en alles overleven zullen...


© Piet/er Bult