Zoemernaachten

Weeromme naor Gedichten
Weeromme naor Stellingwarfs
Home


Hector Berlioz (1813-1869) schreef in 1841 meziek op een cyclus van zes gedichten van Théophile Gautier (1811-1872) mit as titel Les nuits d'été ('Zoemernaachten').

1. Villanelle
2. Le spectre de la rose
3. Sur les lagunes: Lamento
4. Absence
5. Au cimitière
6. L'île inconnue

Hier de vertaeling van et twiede gedicht mit et origineel d'r onder in et Fraans:


De geest van de roze

Kiek es mit je slaoperige ogen
naor d' onschuldige droom die 'k maekte
ik bin de geest van de roze
die je gister bi'j et daansen raekte

ie plokten mi'j mit parelties
van natte zulveren traonen
en op et feest deur steerns verlocht
leup ie de hiele aovend mit mi'j rond

och ieje, deur jow bin ik now dood
mar zonder daj' mi'j votjaegen kunnen
komt iedere naacht mien rozegeest
je op je beddekussen plaogen

wees mar niet bange, ik vraog je niks
gien preek en ok gien psalms
mien ziel dat is mien lekker roek
vaalt zomar uut et parredies

mien lot dat zo ofgeunstig maekt
want veur zoe'n daelders aende
zol toch alleman et leven geven
et graf van mi'j is op jow bosten

en op et albast wao'k op ruste
het een dichter mit een tuut
schreven: hier rust een roze
die alle keunings jeloers maekt.

***


Le spectre de la rose

Soulève la paupière close
Qu'effleure un songe virginal,
Je suis le spectre d'une rose
Que tu portais hier au bal.

Tu me pris encore emperlée
Des pleurs d'argent de l'arrosoir,
Et parmi la fête étoilée
Tu me promenas tout le soir.

O toi, qui de ma mort fut cause,
Sans que tu puisses le chasser,
Toutes les nuits mon spectre rose
A ton chevet viendra danser.

Mais ne crains rien, je ne réclame
Ni messe ni De Profundis;
Ce léger parfum est mon âme,
Et j'arrive du Paradis.

Mon destin fut digne d'envie,
Et pour avoir un sort si beau
Plus d'un aurait donné sa vie,
Car sur ton sein j'ai mon tombeau,

Et sur l'albâtre où je repose
Un poète avec un baiser
Ecrivit : Ci-gît une rose
Que tous les rois vont jalouser.


© Piet/er Bult (vertaeling)