Anansi - Wat goed veur jow is

Weeromme naor Anansi
Weeromme naor Klassiekers
Weeromme naor Stellingwarfs
Home


Anansi - Wat goed veur jow is, is ok goed veur je vrunden...

Op 'n dag kreeg Kwaku Anansi de bosschop dat zien schoonmoeke wegraekt was. Anansi hadde eins gien nocht om alliend naor de begraffenisse te gaon. Dat hi'j gong op zuuk naor een kammeraod die wel mit him mitgaon wol. Opiens zag hi'j de antilope en zee:
"Hé, antilope, ie bin altied een goeie kammeraod van mi'j west. Ik moet naor een begraffenisse in et dörp, even veerderop, wi'j' mit mi'j mitgaon?" En de antilope zee: "Dat is goed, waoromme eins ok niet? Ik hebbe nog wel wat dingen te doen, mar as vrund gao 'k graeg mit je mit." "Mooi," zee Anansi, "dat is teminste echte vrundschop," waornao ze op pad gongen.

Onderwegens vreug Anansi an de antilope:
"Hoe weej' eins aj' goelen moeten?" -
"Oh," zee de antilope, "ik begin gewoon te jammeren, zo van: "Och en wee, de schoonmoeke van Kwaku Anansi is dood..." -
"Dat is goed," zee Anansi, "mar wat moej' zeggen as ze je vraogen waj' eten willen?" -
"Now, dan zae'k da'k wel wat fufu hebben wil en eh..." Anansi leut de antilope niet iens uutpraoten:
"Nee, nee, dat moej' niét zeggen. Ie moe'n om hiete pepers en reusterde plantaan vraogen. Want dat is de meniere zo awwe in et dörp van mien schoonmoeke goelen." -
"As dat dé meniere is," zee de antilope doe, "dan za'k et zo doen."

In et dörp ankommen, vieterde Anansi de antilope an: "Goel now mar, kom op, ie moe'n goelen!" De antilope leut doe zien traonen de vri'je loop, begon te goelen en snotteren, zo hadde dat heuren en zien je bi'jkaans vergong. Doe de meensken de antilope zo hadde goelen heurden, kwammen ze op him toe.
"Hé, ie moe'n niet zo goelen. Hool daor mar mit op. Ie zullen wel roppig wezen. Wat wi'j' eten?" Wiels Anansi him strak ankeek, zee de antilope:
"Geef mi'j mar wat hiete pepers en wat reusterde plantaan." En de dorpsbewoners gavven him hiete pepers en wat reusterde plantaan.

Even laeter begon Anansi ok hiel hadde te goelen.
"Och en wee, mien aarme schoonmoeke, wat za'k heur missen." De meensken kwammen ok naor him toe en zeden:
"Ie moe'n niet zo goelen Anansi, wat wi'j' eten?" Zonder lange nao te daenken, zee Anansi: "Ik wil graeg wat geitesoep en yam fufu." En de dorpsbewoners brochten Anansi wat geitesoep en yam fufu.

"Hé," reup de antilope kwaod, "ie hebben mi'j wat aanders verteld. Ie bin een malle bedrieger."
"Kom now," zee Anansi, "ik zee daj' goelen mossen om hiete pepers en wat reusterde plantaan te kriegen. En zo is et krek gaon. Dat, now moej' niet krimmeneren en gewoon deureten." De antilope at mit grote tegenzin deur, mar nam him veur om gienertied weer mit Anansi ok mar argens henne te gaon. Anansi hadde him onderwiels hielendal bulkerig eten en gong dikke en zae van de begraffenisse weeromme naor huus toe.

Een posien naotied raekte een mujke van him weg. En Anansi gong weer op zuuk naor iene die tegere mit him naor de begraffenisse toe wol. Nao een posien om him henne keken te hebben, zag hi'j opiens een hond staon. "Hé hond," reup Anansi, "wi'j' mit mi'j naor de begraffenisse van mien mujke." En de hond zee:
"Ik gao mit je mit, daor hej' bi'j slot van zaeke vrunden veur.

Spinne Anansi haelde onderwegens dezelde streek uut as mit de antilope. Zo kwammen ze in et dörp en de hond kreeg, naodat hi'j uutgoeld was, zien possien hiete pepers en wat reusterde plantaan. Doe Anansi begon te goelen, en de dorpsbewoners vreugen wat hi'j eten wol, bestelde hi'j, krek as de veurige keer, wat geitesoep en yam fufu.

De hond vuulde him ok deur Anansi bi'j de neuze neumen. Hi'j wodde gloepend kwaod en zee:
"Ik zwere jow da'k gienertied meer argens mit jow henne gaon zal, Kwaku Anansi."

Weer een poze laeter kwam d'r opni'j een anzegging. Dit keer was et de schoonheit van Anansi. Weer keek hi'j om him henne, op zuuk naor iene die mit him mitgaon kunnen zol. Mar gieniene wol dat.
"We weten waj' mit de aanderen daon hebben," zeden ze allemaole.
"Nee, nee, disse keer is et aanders," smeekte Anansi, "now is et mien schoonheit die wegraekt is."

Gelokkig veur Anansi kwam hi'j even laeter een knien tegen.
"Hé, kniene, ie bin de trouwste kammeraod van al mien vrunden. Gieniene wil mit mi'j naor de begraffenisse, mar ik kan toch onmeugelik alliend gaon?"

Et knien docht d'r krekengeliek over en besleut doe om mar mit te gaon. Verhoopt reup Anansi:
"Van now of an za'k alles veur je doen, aj' wat neudig hebben, hoej' et mi'j mar te zeggen."
"Maek je mar gien zorgen," zee et knien rustig, "daor bin vrunden ommes veur." En ze gongen naor de begraffenisse. Anansi vertelde et knien onderwegens dat hi'j goelen mos en as ze him dan vraogen zollen wat hi'j eten wol, dan mos hi'j om hiete pepers en wat reusterde plantaan vraogen.

Doe ze in et dörp kwammen begon et knien te goelen. De meensken kwammen op him of en zeden:
"Hé knien, hool mar op mit goelen, ie zullen wel roppig wezen. Wat wi'j' eten?" Et knien bedocht him gien mement en zee:
"Ik wil graeg wat geitesoep en yam fufu."
"Nee, nee, nee," raosde Anansi, "niet doen." Mar de dorpsbewoners reupen him tot de odder en zeden:
"Moet ie es even luusteren Kwaku Anansi, as et knien daoromme vragt, dan krigt hi'j dat." Dus at et knien zien boek vol an de geitesoep en de yam fufu en bleef Anansi... gien aandere keuze as te vraogen om hiete pepers en wat reusterde plantaan.

Spinne Anansi begon te eten en goelde him de ogen uut de kop. Et eten was zo hiete, dat hi'j niet meer mit goelen opholen kon. Hi'j at d'r zovule van dat hi'j bewusteloos raekte en langelaeste alderdeegst wegraekte.

Daoromme zeggen we vandaege-de-dag nog altied: "Wat goed veur jow is, is ok goed veur je vrunden."


© Piet/er Bult (vertaeling)