Mit eupen mond

Weeromme naor Anansi
Weeromme naor Klassiekers
Weeromme naor Stellingwarfs
Home


Mit eupen mond

Kaaiman lag al een hiele poos mit zien bek waegenwied eupen, doe hi'j opiens docht: "Waoromme doe ik mien mond eins niet dichte? Waoromme ligge ik d'r altied zo bi'j, zo mit al mien tanen bloot?" Hi'j krabbelde him es op zien kaele kop: et hadde wat mit zien pake te maeken, docht hi'j en die hadde et weer van zien pake en die weer van de pake van zien beppe. Kotomme, dit is et verhael van over-over-overgrootvader Kaaiman en et begon netuurlik allemaole mit Anansi, de Meester Superspinne.

Die gong op een dag te visken in de viever van over-over-overgrootvader Kaaiman. Hi'j ston haost tot an zien middel in et waeter, doe hi'j opiens vaastepakt wodde.
"Wie zit d'r an mien kni'jen? Wat moet dat? Lao'me los!" raosde Meester Superspinne Anansi.
"Nee!" wodde d'r weerommeraosd.
"Wie is dat?" reup Anansi. "Lafferd, kuj' je eerst niet es fesoenlik veurstellen? Laot zien wie aj' binnen."
"Ik bin Uutsmieter," kreeg Anansi as bescheid.
"Lao'me niet lachen, een uutsmieter in een viever," plaogde Anansi. "Smiet me d'r dan uut, aj' durven."
En och heden, daor vleug hi'j al deur de locht en mit een dikke bafferd laandde Meester Superspinne meters veerder op de grond.
"Au, mien billen," krimmeneerde hi'j en hi'j bleef bedoezeld zitten.
"Die het je mooi te pakken neumen!" lachte over-over-overgrootvader Kaaiman. Vot-en-daolik kwam Anansi weer in de bienen. Dat leut hi'j niet op him zitten.

"Ie kletsen mar wat." zee hi'j tegen over-over-overgrootvader Kaaiman, "Pas mar es op." Hi'j zocht in de bos tien stokken waor hi'j scharpe punten an sleep en doe steuk hi'j die stokken in de grond op et plak waor hi'j daelekommen was. De punten wezen naor de locht en zaggen d'r slim geveerlik uut.
"Zo, now zuwwe es iene uutneudigen om mit gaon te visken," zee Anansi. "Ha, daor komt Tapir an. Hé, Bofroe, hej' zin an een vissien?"
"Waoromme niet?" zee Tapir Bofroe, "mar ik hebbe gien centen."
"Ie hebben gien geld neudig. Loop mar mit me mit." En Anansi brocht Tapir Bofroe naor de viever en raodede him an om tot zien middel et in waeter te gaon:
"Vissen veur et griepen, man! Perbere et mar." Tapir Bofroe leup veurzichtig de viever in.
"Hé," reup hi'j opiens, "wie hoolt me vaaste?"
"Ikke!" zee Uutsmieter.
"O, dat is niks," zee Anansi vlogge, "dat is een soorte van uutsmieter. Zeg mar dat hi'j gewoon zien wark doen moet."
"Gaot hi'j me d'r dan uutsmieten?" vreug Tapir Bofroe verbaosd.
"Inderdaod," kri'jde Anansi, "daor gaoj'." En tegen de puntige stokken raosde hi'j:
"Vang him op! Vang him op!"


Die daegs kwam Anansi mit een tapir thuus en de aanderedaegs leut hi'j Knien Konkoni 'uutsmieten' en de dag daornao was Varken Agoe an de beurt. En zo gong et mar deur veur de ogen van over-over-overgrootvader Kaaiman. Die wodde beheurlik jeloers op Anansi, want hi’j wodde mar dikker en dikker van al die lekkere wildhap-pies.

"Ik lus ok wel wat," zee over-over-overgrootvader Kaaiman en hi'j kreup naor de puntige stokken toe en trok ze iene veur iene uut de grond. Doe gong hi'j mit zien bek waegenwied eupen op dat plak liggen en... veerder hoefde hi'j niks te doen: de lekkerste happies vleugen zomar in zien mond.

Wat Meester Superspinne Anansi ok bedocht om over-over-overgrootvader Kaaiman van plak veraanderen te laoten, Kaaiman bleef liggen waor hi'j lag. Ie kunnen giener-tied weten, docht aachter-aachter-aachterkleinkiend Kaaiman. En daoromme ligt hi'j daor zo, mit zien bek waegenwied eupen en zien tanen bloot.


© Piet/er Bult (vertaeling)