Dwarg Weetal

Weeromme naor Klassiekers
Weeromme naor Stellingwarfs
Home


Dwarg Weetal wil vri'jen...

Doe Donar es votreden was naor et oosten toe en de zoemer mitneumen hadde op zien reize, was zien dochter, et vruchtbere zaod, alliend aachterbleven in de macht van de krachten die onder de eerde wonen, en iene van de dwargen hadde him mit heur verloofd. De goden hadden dit goed vunnen want gien van allen hadde him om heur bekommerd, aacht maonden lange niet.

Zo gauw Donar weerommekwam van zien reize gong de dwarg naor zien huus toe om zien bruid op te haelen. De baanken in zien stienig eerden huus hadde hi'j versieren laoten mit mos en jonge sprieties, zodat d'r een angenaem rustplak veur zien bruid wezen zol.

Mar Donar zee tegen him:
- "Wie bin ie eins, bleke kerel, hej' vannaacht naost lieken legen? Mi'j donkt, dat d'r wat van reuzeroeghied in je ziel stikt. Heur es, ie bin veur disse bruid niet geboren."

Dat vul de dwarg niet toe. Hi'j hadde docht dat gieniene him verzetten zol tegen wat de goden toch goed vunnen hadden, en now stootte hi'j op de stughied van de vader die him gien toestemming geven wol, en et maegien nog vule minder.

De dwarg zee:
- "Weetal is mien naeme, in et gestiente staot mien huus, deur negen werelden bin ik gaon. Wat verburgen was wodde mi'j bekend, kom, geef mi'j jow bloedmooie dochter."

Doe zee Donar:
- "Now kiek es, Weetal, ie kun heur winnen, aj' mi'j zeggen zullen wat ik uut iedere wereld weten wil."

Daorover was Weetal slim bliede. Vol vertrouwen op zien kennis en slimhied wreef hi'j him in de hanen, ongeduldig waachtend wat Donar wel vraogen zol.

- "Zegge mi'j es," zee die, "o, ik twiefel niet of ie zullen et mi'j zeggen, mit wat naeme wodt in iedere wereld de eerde nuumd?"

Weetal gaf as bescheid:
- "Eerde bi'j de meensken, bi'j Asen veld, weg numen et de Wanen. De Reuzen zeggen: altiedgruun, Alfen: begruuide, ommeleeg-wonende dwargen hebben et over sliek."

De twiede vraoge van Donar:
- "Zegge mi'j es, Weetal, o, ik twiefel niet of ie zullen et mi'j zeggen, mit wat naeme wodt in iedere wereld de hemel nuumd?"

En Weetal zee:
- "Hemel bi'j meensken, bi'j goden beschutting, wiendwever zeggen de Wanen. Van hogewereld praoten de Reuzen, van gleensterdak de Alfen, dwargen van drupzael."

Doe vreug Donar:
- "Zegge mi'j es, Weetal, o, ik twiefel niet of ie zullen et mi'j zeggen, mit wat naeme wodt in iedere wereld de maone nuumd?"

En Weetal gaf as bescheid:
- "Maone bi'j meensken, goedlocht bi'j goden, in Hel rollend rad, renner
bi'j Reuzen, jaormaot bi'j Alfen, wi'j, dwargen, zeggen: schien."

Weetal was slim tevreden over alle antwoorden, die hi'j geven hadde. Stillegies verheugde hi'j him d'r op dat hi'j de starke God zo te pakken hadde, en hi'j zag zien dochter al bi'j him in et stienen huus. Mar Donar was nog niet klaor mit zien vraogen. Ok van de zunne wol hi'j weten, hoe ze in iedere wereld, van wolkens en wiend nuumd wodden. En naor de naemen van de zee en van et zaod en van et vuur vreug hi'j de dwarg. Doe hi'j him al disse dingen vraogd hadde, en Weetal op alles bescheid geven hadde, vol iever en wille, en verwaond over zien wieshied, keek Donar kwaanskwies naor et Oosten, doe weer naor de dwarg. In et Oosten was et nog duuster, en Weetal zien gezichte gniesde van plezier. Doe gong Donar weer veerder mit vraogen:

- "Zegge mi'j es, Weetal, o, ik twiefel niet of ie zullen et mi'j zeggen, mit wat naeme wodt in iedere wereld de li'jte nuumd?"

En Weetal gaf as bescheid:
- "Li'jte bi'j meensken, bi'j goden rust, wiendstilte numen de Wanen et, zoelte de Reuzen, de Alfen sloemer, dwargen: kalme-dag."

Doe Donar weer:
- "Zegge mi'j es, Weetal, o, ik twiefel niet of ie zullen et mi'j zeggen, mit wat naeme wodt in iedere wereld de naacht nuumd."

En Weetal:
- "Bi'j meensken naacht en nevel bi'j goden, masker bi'j wieze Wanen, lochtloos numen de Reuzen him, slaoplust de Alfen, wi'j, dwargen: wever van dromen."

Donar keek weer naor et Oosten, waor now een lege lochtstreep lag. En gunder loerde de dwarg as zien bruid al niet brocht wodde.

Nog es vreug Donar:
- "Zegge mi'j es, Weetal, o, ik twiefel niet of ie zullen et mi'j zeggen, mit wat naeme wodt in iedere wereld et wold nuumd?"

- "Wold bi'j de meensken, maonen van et veld bi'j de goden, Hel nuumt et heuvelriet, Reuzen numen et braninge, hoolt hiet et bi'j Wanen, en Alfen hebben et over siertuun."

Weer keek Donar naor et Oosten - d'r kwam al wat rooie glaans - en de blieke dwarg waachtte op veerdere vraogen.

Doe zee Donar:
- "Zegge mi'j es, Weetal, o, ik twiefel niet of ie zullen et mi'j ok zeggen, mit wat naeme wodt in iedere wereld et bier nuumd?"

- "Bier," zee Weetal, "zeggen de mensken, brouwsel de goden, Wanen numen et roes. Reuzen numen et klaornat, de Döstigen: dronk, in Hella numen ze et mede."

Doe scheut over de heuvel an de Oostkaante de eerste zunnestraol, die dwargen verstienen lat. En Donar lachte, lachte, dat zien baord d'r van trilde: "Wondere wieshied het je mond mi'j verkondigd, meer kennis heurde ik gienertied. Domme dwarg, deur mien list misleided, kiek, daor straolt de zunne, verstard stok dwargestien."


© Piet/er Bult