Gevecht tussen kikkers en moezen

Weeromme naor Klassiekers
Weeromme naor Stellingwarfs
Home


Gevecht tussen Kikkers en Moezen

Inleidinge

Homerus (eins: Homeros), die leefde van ongeveer 800 vChr. tot 750 vChr., was de dichter van twie grote epossen (heldedichten), de Ilias en de Odyssee. Hi'j was liekwels niet de dichter van 'Gevecht tussen Kikkers en Moezen' (Grieks: Bátrachomuomachia). De dichter daorvan het op zien minst vier iewen laeter leefd mar we weten niet krek wie dat west het. Daoromme wodt et wel een pseudo-Homerus nuumd. Een as Homerus naobouwd wark, dan ok.

Butendat bin de eerste twie nuumde 'echte' epossen en et 'Gevecht tussen Kikkers en Moezen' hier en daor ok aorig ongeliekes. Dit is een komisch epos, zo et nuumd wodt as 'genre litéraire', wiels Homerus zien dichtwark eernstig en serieus bedoeld is, hoewel daor de komische, speulse en spottende stokkies (alderdeegst bespotting van de goden!) vaeks ok niet missen. Dit komisch epos is vule kotter: een goeie 300 riegels, wiels de Ilias zoe'n zestienduzend riegels telt en de Odyssee zoe'n twaelfduzend. En d'r moe'n iewen mit hennegaon wezen veurdat d'r mit et epos speuld wodde.

Toch bin d'r ok hiel wat overienkomsten, liekewel in vorm - beide hebben etzelde metrum - as in de sfeer en inhoold; helden, goden en gevechten kommen hier ok in veur, mar in een aandere 'setting'. Et komische epos het et follement van vertekening of et op 'e kop zetten van verscheiden elementen in et genre. Et is een parodie op of et bespottelik maeken van et heldedicht, en lekt personen en toestanen. Ok de plechtige tael, stijl en vorms wodden bruukt om naezige, knoffelige 'helden' en die heur daoden bespottelik te maeken. Om de zonuumde helden kuj' dan ok lachen. Een bekend verschiensel is om et 'grote' veur te stellen as et 'kleine', veurwat sfeer, tied, feiten, personen en grootte van et wark angaot. De makrokosmos is as et waore verkleind tot de mikrokosmos, mar ie kun altied et oorspronkelike grondpetroon van et epos weeromme vienen.

Krek as in Homerus zien Ilias zwetsen en zweren naezige beesten - de moezen lieken wel reuzen - slim op en de kikkers heuren ok tot de 'mennigte van starke vechtersbaozen'. En ok krek as bi'j Homerus bin de goden et onde mekeer niet iens. Athene is niet allienig kwaod op de moezen, mar ok niet willig om de kikkers te helpen. En krek as in pattie Griekse tragedies komt bi'j slot van zaeke de hulpe uut de hemel.


Gevecht tussen Kikkers en Moezen

Koor van Muzen, ik roepe Jim hier an in de anhef en smeke Jim:
Komme van de Helicon naor beneden in mien hatte om mien lied te bezielen,
now ik dit ni'je gezang op et blad op mien kni'jen schrieven gao.
Zinge van de stried zonder aende, dat raozende wark van Ares;
Brenge et ter ore an al de mit rede begiftigde meensken,
hoe in een bi'jkaans gigantisch perbeersel de moezen de zege
haost op de kikkers behaelden, zoas ok al eertieds et verhael
onder et meensdom gong. En zo ongeveer was de begin.

Iens, doe een moes een geveerlike wezel ontsnapt was en dustig,
10 waogde hi'j et poezelig snutien over de raand van een viever.
Lekker lebberde hi'j van et hunningzute waeter. Doe zag een
kikker him, kwaekend pronkstok van de viever, en zee:
"Vremde, wie bin ie, wie is je vader en waor koj' weg?
Zegge mi'j de waorhied en lao'k je niet op een leugen trapperen.
15 A'k een weerdige vrund in je viene, gaoj' mit naor mien huus en
geef ik je grote kedo's en aandere prachtige, kostbere zaeken.
Ik bin keuning Blaoskaeke, rondomme hier in de viever
wor ik al jaoren en jaoren eerd as preens van de kikkers.
Modder hiette mien vader, die iens an Eridanus zien walkaante
20 mi'j, deur Waeterprinsesse te besleiferen, in zien liefde verwekte.
Trouwens ie zien d'r ok goed uut, a'k dat zo zie, en starker as aanderen,
stoere soldaot in de stried en een skepterhanterende keuning.
Kom, zeg mar op, en vertelle mi'j vlogge je geslacht en je veurnaeme."

Doe raosde Kroemjat luud, en gaf him dit bescheid:
25 "Is 't eerlik? Vraog ie mien naeme en geslacht? Van mi'j, die bi'j al de
meensken en Goden en hemelbewonende voegels bekend binne?
Kroemjat wor ik nuumd en van komof bin ik de zeune van
Bollepikker, mien vader, een moes mit een nobele inbost.
Meulestienslikster, een kiend van een keuning, de dochter van Hamkluve,
30 kreeg mi'j diepe in heur hol en zi'j brocht mi'j groot mit heur happies
okker- en aandere neuten, viegen en meer van die lekkere eteri'je.

Ieje en ikke vrunden, mit zovule verschil in netuur en in anleg?
Ie vienen voer in et waeter. Mar ik bin gewoon om te knaegen
al wat de meensken bruken, en gienertied ontgaot mi'j
35 brood, dat (driekeer build!) in een mooi rond eilaantien te pronke ligt,
vleizige koeken, belegd mit een staepeltien sesamuskeze en
lekkere ham in plakkies sneden of lever mit 'n vetraand,
piepjonge kezen, stremd uut zutig dampende melk, mar
hunning en waofels veural: daor bin alderdeegst ok Goden gek op!
40 Kotomme: al wat de kokken bi'j't eten van meensken toemaeken,
proppend de kookpotten vol mit alderlei smulpapperi'je.
Ok wor ik niet bange van 't huveringwekkend gekri'js in de stried.
Recht op de reboelie in, bin 'k altied drekt bi'j de veursten.
Alderdeegst veur de meenske niet bange, ok al is hi'j geweldig in omvang,
45 kroep ik zo op zien bedde en beknabbel de punt van zien ti'jen.
Seins waog ik lderdeegst een hap in zien hakke, mar hi'j het d'r gien last van,
en hoe ik ok knabbel of knaege, toch wodt hi'j gien tellegien wakker.
Bange bin 'k zelden. Van alles op eerde altemet wel et meerst veur
havik en wezel, die oons hiel wat verdriet en ellende bezorgen,
50 én nog een ramp veur de moezen, de valle, waor je lot in verzekerd is.
Toch is mien aangst veur de wezel et grootste, want die is et slimste:
die gaot je alderdeegst in je hol aachternao mit zien listige trukies.
Ok oonze smaek is verschillend: rediezen, pompoenen en knoflook
lus ik niet, ok peterselie bruuk ik niet graeg en die is ok
55 eins alliend bestemd veur et volk uut de viever, as jim."

Blaoskaeke zee doe mit een glimpien rond zien mondhoeken:
"Vremde, ie druusken wel een betien te vule op je smikkelderi'jen.
Wi'j hebben ok wel biezundere dingen op 't laand en in 't waeter.
Wi'j, amfibienen, gaf Zeus van neture een dubbele anleg:
60 om dubbele levens te leiden, verpat over twie elementen,
op et dreuge te draeven en diepe onder waeter te duken.
Wi'j' et ok es perberen? Kom op mar, et is niet zo lastig,
klimme op mien rogge, hool je goed vaaste en ie glieren d'r niet of, heur!
Vrolik en wel zuj' zo bi'j de deure van mien huus ankommen."

65 Zo zegd, zo daon: hi'j beud him zien rogge, de aander,
hup, klom d'r op mit een sprong, mit zien hanen an de gladdige hals.
Eerst leek et hatstikke pleizierig, zolange hi'j nog vlak bi'j de kaante was:
prachtig, dat zwemmen van Blaoskaeke! Mar doe hi'j vanzels al vlogge deur
driegende donkere golven bespatterd wodde, begon hi'j te jammeren,
70 goelde slim van berouw en plokte et haor uut zien koppien,
klemde zien poties zo vaaste as hi'j kon, mit et hatte in de keel om
al dat verschrikkelik ni'je en wol et liefste weer naor de kaante toe.
Och, wat was hi'j bange; hi'j karmde van poere ellende,
kletste zien stat op et waeter en sleepte die mit as een stuurriem,
75 vurig de godhied smekend om de wal weer berieken te meugen.
Golven bespatterden him et duuster, hi'j raosde et uut van benauwdens!
Ongeveer zoks kwam d'r over zien tonge en hi'j nokkerde de woorden:
"Nee, doe Europe, schaekt deur de bolle, op zien rogge over de zee naor
Kreta ontvoerd wodde, bevul et heur vast beter as mi'j now,
80 hier op de rogge van de kikker. Die dobbert mar wat en zien bleke,
gelige lief drift bried op et heldere waeter naor huus toe."

Opiens kwam d'r een waeterslange in 't zicht, veur beide een
huveringwekkend gezichte! Zien kop steuk recht uut et waeter naor boven.
Blaoskaeke zag him nog niet, of vót was hi'j, niet d'r an daenkend
85 wat een kammeraod hi'j zo an een wisse ondergaank hulp.
Zo deuk hi'j vlogge in et diepe, ontsnapt an et donkere doodslot.
Dat, zonder steun, vul de aander drekt mit een plons aachterover,
drokte zien hanen inneneer en weeklaegde zien aende.
Vaeke verdween hi'j even hielemaole, mar iederkeer kwam hi'j weer boven
90 spattelend en  trappend; jammer, mar an de dood was niet te ontkommen.
Loodzwaor sleepte zien vacht, deurwiekt van et waeter, him onder.
Doe, al bi'jkaans stikt in et waeter, zee hi'j:
"Blaoskaeke, dat hej' listig daon! Mar et zal je berouwen!
Mi'j van je rogge of te schudden, een schipbreukeling van een klip of.
95 Gienertied zoj' mi'j op et dreuge, mit frosselen, gimmestiek of
sprinten de baos west hebben, ie ondier! Ie hebben mi'j bedreugen,
op slimme wieze in et waeter lokt! Mar God zicht alles en wreekt et.
Reken mar vaaste op je straf, die et leger van de moezen je geven zal."
Dat was et laeste wat hi'j zee, doe gaf hi'j de geest, onder waeter.

100 Mar op de schieve walkaante hadde Bodslikker zien wat d'r gebeurde.
Hi'j raosde et uut, en vertelde et vlogge an de aandere moezen.
Ze wodden allemaole poer lelk doe ze dit heurden.
Vlogge wodde de herauten beveulen om de Raod al tegen de morgen
tot een vergeerdering bi'jenneer te roepen in Bollepikker zien huus.
105 (Bollepikker, vader van Kroemjat, die now as een kring in de viever
doodstille op zien rogge lag en hi'j dobberde vot van de wal,
midden op zee al drievende, een slim miseraobel gezichte.)

Ze verschenen dan ok haostig en vroeg, doe de zunne nog niet op was.
Bollepikker kwam et eerst an et woord en hi'j leut zien lelkens blieken:
110 "Vrunden, al he'k alliend dit leed van de kikkers te dulden:
iederiene komt an de beurt en iederiene is et toebedield.
Wat ongelokkig bin ik, dat 'k driemaol een zeune verleuren hebbe!
Iene is deur een wezel pakt, de geveerlikste vi'jaand van de moezen,
buten et hol het hi'j him pakt en ommebrocht; en de aander
115 hebben die gruwlike meensken de dood in dreven, mit ni'je
technische voonsten, vernuftig een hoolten konstruktie bedocht.
('Moezevalle' wodt et nuumd en et helpt je an een zekere aende.)
Now ligt - ach! hoe lief vun ik him en zien zorgzeme moeke! -
ok al de dadde dood in et diepe, verdronken deur Blaoskaeke.
120 Daoromme, kom op! Griep naor de waopens en laot de kolonnes mesjeren.
Kom op! Mit de bonte bewaopening blinkend om oonze leden!"

Zo was zien woord en hi'j brocht heur d'r toe om naor de waopens te griepen.
Mars steuk dan ok, op oorlog belust, heur drekt in et harnas.
Eerst wodde een plaete om de schenen vaastemaekt, naodat ze wat bonen
125 (grune) in twienen spleuten en mooi glad maekt hadden.
(Aanders bruukten ze die om d'r naachs in een kreengien van te knaegen.)
Veerder bruukten ze huden as harnas, struupt van een wezel,
kundig bewarkt en dan mit een rietdraod saemenvlochten.
Veerder ok litten van laampen as schilde; en bi'j wieze van laansen
130 naelden van lange belaans, volbroonzen wrochsel van Ares,
en op et heufd as helm, de bast van een hadde kestanje.

Zo ston et leger van de moezen klaor veur de stried, en de kikkers
deuken, zo gauw zi'j't verneumen hadden, uut et waeter,
kwammen bi'jenneer en vergeerderden over de heilloze oorlog.
135 Zi'j bepraotten, wat toch de oorzaeke wezen kon van disse alderaosie, of
daor kwam een bosschopper vlakbi'j, mit et kroemhaansel van een heraut in de hanen,
Potkroep, zeune van de hoogedelmoedige Keze-uutholder,
kwam om de oorlogsverklaoring te brengen en dee dat mit de woorden:
"Kikkers, ik wodde deur de moezen stuurd om te driegen en an te
140 raoden om de waopens te griepen, de stried in te gaon en te vechten.
Kroemvingers liek is zien, want et drift in de viever, en Blaoskaeke
het him moedwillig vermoord; vechte dan ok veur je leven, temeensen
jim die, onder de kikkers, veur stoere soldaoten deurgaon willen."
Luud en dudelik klonken zien woorden. Ze luusterde stille en et verhael drong
145 scharp deur in de hasses van de roemrieke kikkers en wekte alderaosie.

Staonde nam Blaoskaeke et woord - mar de mennigte bromde verwietend -:
"Vrunden, ik hebbe niet de schuld en ik wus niet iensen dat hi'j dood was.
Ik bin de moordener niet! Hi'j zal wel gewoon verdronken wezen
tiedens een spel of een perbeersel om krek as de kikkers te zwemmen.
150 Dat ze et waogen om et mi'j te verwieten! Mar lao'we liever
plannen beraomen, om die luzige moezen veurgoed uut te roeien.
Ik hebbe al wat uutdocht, en dit is mien plan van anpak:
Lao'we allemaole, mit de waopens omme, op de raand van de viever
dichte in gelid staon gaon waor de walkaante et steilste is, en as ze
155 tegen oons tekeer gaon, pakken we heur bi'j de helms, temeensen
iederiene die dichte genoeg bi'j is, en gooien heur zo in de viever,
heur en oonszels, en zo vlogge as et kan. Dat liekt mi'j et beste.
En as die laandrotten zo verdronken binnen, dan zuwwe hier een
mooi monement veur de moord op de moezen mit luuster onthullen."
160 Dat was zien woord en hi'j brocht heur d'r toe naor de waopens te griepen.

Eerst now bescharmden zi'j heur om de schenen mit blad van kezekruud,
veerder bruukten ze prachtige, grunige bieten as harnas;
koolkropblaeder schaefden ze knap en hiel precies tot schilden.
Ieder hadde een laans, hiel lange, en maekt van een puntige rietspriet.
165 Slakkeschulpen, wat dunne en deurzichtig, bedekten heur koppen.
Schoolder an schoolder, zo dichte as een hede, en driegend mit heur laansen
raekten zi'j, hoge op de wal, vol mit de moed van lelkens.

Doe reup Zeus naor in de steernige hemel de Goden bi'jenneer en
wees op de kloften soldaoten en starke vechtersbaozen
170 (groot in tal en laank van pestuur mit machtige laansen,
troepen Centaurs geliek op et oorlogspad tegen de Gigaanten)
smaekelik lachend en zee: "En wie van de iewige Goden
komt now de kikkers of moezen te hulpe?" en doe tegen Athene:
"Dochtertien, ieje seins? Ie gaon de moezen toch grif helpen?
175 Roetsen zi'j niet al iewen ontelber rond in je tempel,
snuffelende vetdaamp en vretend van alderlei lekkere eteri'je?"

Doe zee Kronos zien zeune, en gaf daor Athene mit as bescheid:
"Vader, ik daenke d'r niet an om de moezen in nood helpen te gaon.
Wat een ellende en last hebben die mi'j niet altied andaon,
180 heilige linten vernield en de eulie opslikt uut de laampen.
Mar, nog et slimste van alles: et klied da'k prachtig van inslag,
ragdunne van draod, maekt hadde op een mooie briede scheringe,
hebben ze lillik vernield en ik hadde et mit muuite weefd!
Zomar de gatten d'r in! Butendat kwam de kleermaeker bi'j me,
185 vreug vanzels wel zien centen en dat is et argste veur de Goden:
al et gerei was liend en now kan 'k et niet meer betaelen!

Toch bin 'k ok niet van doel om an de kaante van de kikkers te vechten.
Die bin now ok, waj' numen, niet een veurbield van goeie gezindhied.
Gister kwa'k weeromme uut de stried en ik verlangde d'r naor om te
190 slaopen: heur iewig gekwaek verhinderde et me. Ik kreeg
gien wink in de ogen en ik lag daor mar wakker en de hieltied
boonsde mien heufd van zeerte tot d'r argens een haene luud kri'jde.
Komme toch, Goden, bedaenke Jim en zie d'r van of om heur te helpen;
hude Jim d'r veur, want heur laansen bin puntig en kun Jim verwonnen:
195 Waorlik, zi'j vechten bezeten, al bin d'r ok Goden in antocht.
Lao'we oons boven in de locht mit et kieken naor de stried vernuveren."

Dat was heur woord en de aandere Goden geheurzaemden allemaole.
Daor op de eerde dan, stormden de vechtenden op mekaander in.
Moggen mit grote trompetten blaosden en tetterend klonk et
200 sein tot de dreunende stried en hoge uut de locht smeet Zeus de
rollende donder; de oorlog begon, want dat was et teken.
Slikkebeerd wodde as de eerste deur Schelkwek zien smietspeer
staonde in et front van de strieders gewond bi'j de maege en de lever.
Zo vul hi'j daele in 't stof en wodde zien pluzige statploeme smerig,
205 vul mit een dreun op de grond en zien waopens vullen boven op him.
Holmoes smeet zien speer naor Modder zien zeune en dreef de
stevige punt in zien bost, en wiels hi'j inneneer ziegde kwam de
duustere dood over him en hi'j blaosde mit d' aosem zien ziel uut.
Potkroep sleug in op de schedel van Biethap. En dat was zien aende.

210 Broodvreter mikte op Luudkwaek zien maege en hi'j raekte him goed.
Zo vul hi'j daele, op zien boek, en de ziel glee vot uut zien leden.
Balsemer zag et en raosde van smat en hi'j slingerde et puntige riet
hadde naor Holmoes en deurboorde zien opzwulde halsvel,
rokte de laans weer los uut de wonde en smeet him doe op Maelvreet.
215 Hi'j hadde him haost, mar hi'j stroffelde, vul van de kaante,
recht in et waeter, mar hi'j gong toch deur mit de oorlog en trof him.
220 Die stotte daele en stikte. Et waeter wodde rood van et bloed, zien
lichem languut bi'j de kaante, en zien glaanzende daarms en flaanken
weren deurspiest en vernield. Op een aander plak wodde Kezevreter zien
harnas roofd van zien liek op 'e wal deur Kruzemuntjaeger,
die, doe hi'j Hammegiesholder zien hadde, verschrikt op de vlocht sleug.
225 Hadde lopend smeet hi'j zien schilde van de schoolder en deuk in de viever.
Slikslaop, de prachtige, maekte intied Geschoffel, de veldmoes van kaant;
sleug mit een stien zien plasse an gruzelementen, de hassens
drupten zo uut zien neuze en belekten de grond mit een bloedspoor.

230 Bodslikker sprong mit zien laans op de prachtige Slikslaop of en
brocht him omme. Vot-en-aolik vul duusterte daele in zien ogen.
Prei-eter was d'r vot-en-daolik bi'j en hi'j leut Bodslikker stroffelen,
sleepte him mit naor et waeter en wurgde zien keel mit de hanen.
Kroemjat vocht om et liek van zien vrund te huden en verwondde
235 Prei-eter veur die veilig en wel an de wal was en die
vul veur zien bienen inneneer: zien ziel was al veer in de Hades.
Pruttrap loerde naor Kroemjat, en smeet him een haandvol modder toe,
gooide et vettige spul in zien snute en verbliendde him haost.
Hi'j, vol lelkens netuurlik, hi'j nam in zien starke haand een
240 dike stien, die daor lag as een last van de akker, en daor
raekte hi'j Pruttrap mit onder de kni'je en de bonke van et schienbien
knapte finaol en hi'j vul perdoes in et stof aachterover.
Raoszeune kwam vloge te hulpe en hi'j leup recht op him of en
steuk him de spies in de maege en et puntige riet drong diepe deur.
245 Vot-en-daolik kwammen de daarms naor buten en poelde de wonde uut
deur zien trekken en sjorren an de laans mit zien starke hanen.

Holmoes zag et gebeuren en hoge op de kaante van de wal
hinkte hi'j vlogge uut de stried: de piene was niet te verneren.
Dat, om de dood uut de weg te gaon, verscheul hi'j him vlogge in een gruppe.
250 Broodknabbel spieste doe zien speer in de ti'jen van Blaoskaeke.
Zuver bewusteloos vul hi'j veurover en Prei-eter zag et,
sprong dwas deur de veursten veuruut en zwaaide zien puntige riet ...
Et schilde breuk niet en de punt van de laans bleef d'r stevig in stikken.
Daor kwam een laans op zien helm, de geweldig, wel vierliter grote.
255 Zoerproeme hadde omhogens smeten, krekliek as Mars dee en in de
reboelie van et gevecht as de dapperste onder de vosten.
Staorigan rokten de vi'janen op, mar hi'j waogde et niet om heur
tegen te holen, de starke helden, en deuk in de viever.

260 Iene van de moezen, jong en jent, was Schilfertiesrover,
lievelingszeune van een keuning, de edele Brotiesbelegger,
die an zien zeune, doe hi'j votgong, zegd hadde him daonig te weren.
Hi'j ston dan ok vlak bi'j de viever, alliend, maansig te snoeven,
driegde om et kikkergebruud van de eerde uut te roeien,
265 en nao een neute bi'j de naoden in stokken spleuten te hebben
steuk hi'j zien knoesten d'r in en bruukte de doppen as boksriem.
Daodelik vlochtte de vi'jaand in grote paniek naor de viever.
Zien kracht was ommes allemachtig en warkelik zol hi'j ok alles
tot een goed aende brocht hebben, as Zeus niet een ogien in 't zeil hullen hadde.

270 Zeus, dan ok, Kronos zien zeune en de vader van Goden en meensken,
schuddede meewaorig et heufd om de starvende kikkers en zee doe:
"Wat een geweldige moed! Et is warkelik niet te geleuven!
Tjonge, hi'j ramt d'r op los, die Schilfertiesrover, die raozend
kikker nao kikker ommebrengt in et waeter. Mar Pallas Athene,
275 driftige striedster, of Ares, gao haostig op pad naor de slag en
perbeer him et veerdere vechten, al is hi'j vol kracht, te beletten."
Dat zee Kronos zien zeune en Hera zee tegen him as bescheid:
"Nee, Zeus, niet zal de kracht van Athene en niet die van Ares,
now, op de raand van de ofgrond, de kikkers nog behuden kunnen;
280 of we gaon iederiene te hulpe, of ie moe'n de bliksem bruken:
eerst dan zullen de geweldigsten valen, zoas ie ok iens die
hinderlike feguren ommebrocht hebben, Kapaneus en de grote
Engkelados en de machtige stammen van de wilde Gigaanten."

Dat was heur woord en Zeus trok donkere wolken en onweer
285 saemen en rommelde dof. En, schokkend op de hoge Olympus,
greep hi'j de bliksemstraolen, de verbliendend witte, en jaegde him
warvelend hoge uut de haand, en hi'j suizelde vot van zien meester
paniek brengend onder de moezen, veur wie et bedoeld was en insleug.
290 Toch hul et leger van de moezen niet op, en meer nog as eerst hadde
iederiene de hope om et ras van de kikkers uut te roeien.

Doe kwam Zeus, vol van medelieden op de hoge Olympus,
bi'j slot van zaeke de kikkers te hulpe, now de nood op zien hoogst was.
Opiens kwammen d'r biesten, bepaanserd, mit hoekige bekken,
295 schuin schoefelend en onhaandig, mit scherebekken, keihadde huud,
stevig van bonken en bried op 'e rogge mit glaans op de schonken,
wied mit de poten spreided, an de onderkaante loerende ogen,
dubbel hoornd, acht poten, verschrikkelik! - Ze numen et wel kreeften.
Die kapten mit happende bekken de moezen heur statten,
300 poten en naegelties of, en beugen de laansen deurdemidden.

Bi'j slot van zaeke deinsden de moezen bange weeromme en hullen gien staand,
sleugen now alderdeegst op de vlocht. En doe? ... De zunne gong al onder.
Dat was et aende van een dag vol raodselachtige gevechten.


© Piet/er Bult, vertaeling