Rust

Weeromme naor Winterreize
Weeromme naor Klassiekers
Weeromme naor Stellingwarfs
Home




Rust

Ik verneem now eerst hoe muui a'k bin,
now ik mi'j even daele geef;
et zwalken hul mi'j in de bienen
op de onbegaonbere weg.

De voeten vreugen niet om rust,
mar 't was te koold om staon te blieven;
de rogge vuulde ok niet zwaor,
et wi'jen hulp mi'j altied weer veuruut.

In een hokke van een koleboer
bin 'k een posien zitten gaon.
Mar mien bienen rusten niet:
zo zeer deden heur groeten.

Ok ie, mien hatte, in stried en storm
zo wild en hielendal niet bange,
vulen in de stilte eerst de slange
die je mit zien hiete tonge wakker ropt!


© Piet/er Bult, vertaeling