Et spul kaorten

Weeromme naor Lieten
Weeromme naor Stellingwarfs
Home


Et spul kaorten (Gerard de Vries)

Et was in de twiede wereldoorlog.
Een koppel soldaoten kwam weeromme van een petroelie en kwam in een klein dörpien.
De aanderemorgens, zundag, gong een stokmennig van heur onder leiding van een sersjaant, naor de karke.
Naodat de domenee een gebed opzegd hadde, begon hi'j te preken.
Die jongen die een karkeboek hadden haelden dat te veurschien.
Mar iene van heur hadde alliend mar een spul kaorten bi'j him dat hi'j veur him uutspreidede.
De sersjaant zag wat hi'j an et doen was en zee dat hi'j de kaorten weg leggen mos.
Nao ofloop van de dienst wodde de soldaot straft en bi'j de officier van de militaire pelisie brocht.

"Waaromme hebben jow him hier brocht, sersjaant?", vreug de officier.
"Hi'j zat te kaorten in de karke", was et bescheid.
"Wat hebben jow daor op te zeggen, knaop?", zee de luit.
"Een hiele protte", was et bescheid van de bewuste soldaot.
"Dat zuwwe hopen, want aj' gien deugdzeme reden hebben, dan za'k je zwaorder straffen as wie dan ok.
De soldaot zee: "Luitenaant, ik bin zes daegen op petroelie west.
Ik hadde gien biebel of karkeboek, mar ik hope jow van de
oprechthied van mien bedoelings overtugen te kunnen."
Naodat hi'j dit hadde zegd, begon hi'j zien verhael.

"Kiek es luitenaant, a'k naor et aos van et spul kieke, dan wee'k dat d'r mar iene God is, en de twieje vertelt me dat de Biebel in twie dielen verpat is, et Oolde en et Ni'je Testement.
A'k de drieje zie, dan daenk ik an de Vader, de Zeune en de Heilige Geest.
De viere heugt me an de vier evangelisten die et woord predikten,
Mattheus, Markus, Lukas en Jehannes.
De vieve lat me daenken an de vuuf wieze maagden die heur laampe branende hullen en speerd bleven.
Vieve van de tiene weren dwaes en wodden verstoten; de aandere vieve bleven speerd.
De zesse, dat bin de zes daegen waor God de hemel en de eerde in maekt het.
De zeuven heugt me an de zeuvende dag, de rustdag.
De achte lat me daenken an de acht meensken die redded wodden, doe de eerde verdistreweerd wodde.
Et weren Noach, zien vrouw, zien zeunen en heur vrouwluden.
Bi'j de negen daenk ik an de melaotsen die oonze Redder zuverde van de zunden, en negen van de tiene bedaankten Him alderdeegst niet iens.
Bi'j de tiene daenk ik an de tien geboden die Mozes op stienen taofels anrikt kreeg.
A'k de keuning zie, dan weet ik dat d'r mar iene grote Keuning is.
De vrouw heugt me an moeke Maria, keuninginne van de hemel.
De boer van et spul is de duvel.

A'k de tekens op de kaorten telle dan kom ik tot 365, de daegen van et jaor.
D'r bin 52 kaorten, de weken van et jaor.
Vier kleuren bin d'r, vier weken in iene maond.
D'r bin twaelf kaorten mit een plaetien, dat wil zeggen: twaelf maonden in een jaor.
Ok bin d'r dattien troeven in een spul, dattien weken in een vorrelsjaor.

Zien jow luitenaant, mien speulkaorten betekenen veur mi'j een biebel, een almenak en een karkeboek toegelieke."

Beste meensken, dit was een waor verhael.
Ik weet et wissezeker, want die soldaot, dat was ikke...


(Cowboy) Gerard de Vries
© Piet/er Bult, vertaeling