De preensesse op de ate

Weeromme naor Verhaelen
Weeromme naor Stellingwarfs
Home


De preensesse op de ate

D'r was es een preens die zo graeg een preensesse as vrouw hebben wol, mar et mos dan ok wel een echte preensesse wezen. Hi'j reisde de hiele wereld wel drie keer rond om iene te vienen, mar overal kwam d'r wel wat tussen en mit allemaole was wel wat. Preensessen weren d'r eins genoeg, mar as et wel hiele échte preensessen weren, daor kon hi'j gienertied hielemaole mit wissighied aachter kommen. Altied was d'r wel wat dat niet hielemaole in de haoke was. Doe hi'j weer es thuus kwam van een rondreize, was hi'j d'r zuver haost wat ziek van want hi'j wol zo graeg een echte preensesse as vrouw hebben.

Op een aovend kwam d'r een alderheistelikse donderbujje over de stad. Et bliksemde en donderde en regende dat et zo wat dee. Et was vreselik! Doe wodde d'r opiens an de stadspoort klopt en de oolde keuning dee zels eupen. Et was een allemachtig mooi maegien dat daor buten ston, ok nog een preensesse, zo ze zels zee. Mar lieve zeuventien, wat zag ze d'r uut deur de regen en et noodweer! Et waeter leup heur uut de kleren en uut heur prachtige lange haoren. Ze zee nog es dat ze een echte preensesse was.
"Ja, ja, now dat zuwwe we wel es even uutvienen!" docht de oolde keuninginne moeke, mar ze zee veerder niks. Ze gong de slaopkaemer in waor de preensesse slaopen zol, pakte al et beddegoed op en legde een ate hielemaole onderop de bojem van et bedde. Doe nam ze wel twintig metrassen, legde die boven op de ate en doe weer twintig veren bedden boven op de metrassen. Daor mos de preensesse now naachs mar es op liggen gaon te slaopen.

De aanderemorgens vreugen ze heur as ze goed slaopen hadde.
"Och, verschrikkelike min!" zee de preensesse, "Ik hebbe de hiele naacht haost gien oge dichte daon! De hemel mag weten wat d'r argens in mien bedde lag. Ik hebbe op wat hads legen en ik bin over mien hiele lichem bont en blauw! Et is verschrikkelik!"

Zo konnen ze doe weten dat et een echte preensesse was omreden ze dwas deur de twintig metrassen en de twintig veren bedden henne, de ate vuuld hadde. Zo fienegies van huud en gevuulte kon alliend mar een echte preensesse wezen. De preens nam heur doe as vrouw want now wus hi'j zeker dat hi'j een echte preensesse hadde.

En de ate, die kwam in et museum waor die now nog altied te zien is as gieniene him daor temeensen stiekem wegpakt het...


© Piet/er Bult