De wolf en de zeuven geities

Weeromme naor Verhaelen
Weeromme naor Stellingwarfs
Home


De wolf en de zeuven geities

D'r was es een oolde geit die zeuven jonge geities hadde en ze hadde ze allemaole lieke lief zoas een moeke heur kiender liefhet. Op een dag wol ze et bos ingaon om eten te haelen: ze reup alle zeuven kiender bi'j mekeer en zee: "Lieve kiender, ik gao naor de bos, wees op je hoede veur de wolf; as hi'j binnen komt, dan et hi'j jim allemaole mit huud en haor op. Hi'j struupt vaeks aandere kleren an, mar an zien rauwe stemme en zien zwatte poten kuj'm him drekt herkennen."
De geities zeden: "Lieve moeke, wi'j zullen goed oppassen, jow kun rustig op pad gaon." Doe mekkerde de oolde geit en gong mit een gerust hatte vot.

Et duurde niet lange of d'r klopte iene an de veurdeure en die reup: "Doe eupen, lieve kiender, ik bin et, moeke, ik hebbe veur jim allemaole wat lekkers mitneumen." Mar de geities heurden an de rauwe stemme wel dat et de wolf was. "Wi'j doen niet eupen," reupen ze, "ie bin oonze moeke niet, die het een hiele lieve zaachte stemme, mar jow stemme is rauw; ie bin de wolf!"

Doe gong de wolf naor een bakkiesman en kocht een groot stok kriet; dat vrat hi'j op en daordeur wodde zien stemme zaachte. Doe kwam hi'j weeromme, klopte an de veurdeure en reup: "Doe eupen, lieve kiender, ik bin et, moeke, ik hebbe veur jim allemaole wat lekkers mitneumen." Mar de wolf hadde zien zwatte pote op de veensterbaank legd; dat zaggen de kiender en die reupen: "Wi'j doen niet eupen, oonze moeke het gien zwatte pote zoas ieje; ie bin de wolf." Doe leup de wolf naor een bakker en zee: "Ik hebbe mien pote stoten, smere d'r es wat deeg op." En doe de bakker zien pote mit deeg bestreken hadde leup hi'j naor de mulder en zee: "Stri'je wat wit mael op mien pote." De mulder docht: De wolf wil iene bedriegen, en hi'j weigerde, mar de wolf zee: "Aj' et niet doen dan vreet ik je op." Doe wodde de mulder bange en maekte de pote wit. Ja, zo bin meensken.

Now toffelde de wolf veur de dadde keer op de veurdeure of, klopte an en zee: "Doe eupen, kiender, jim lieve moeke is weer thuuskommen en het veur jim allemaole wat lekkers uut de bos mitneumen." De geities reupen: "Laot oons eerst je pote zien zodawwe grif weten daj' oonze moeke binnen." Doe legde hi'j zien pote op de veensterbaank en doe ze zaggen dat die wit was, geleufden ze dat alles wat hi'j zee waor was en deden de deure eupen.

Mar wie kwam daor binnen: de wolf! Ze schrokken en wollen heur verstoppen. Et iene geitien sprong onder de taofel, et twiede op et bedde, et dadde in de kachel, et vierde de keuken in, et vuufde in de kaaste, et zesde onder de waskoeme en et zeuvende in de kaaste van de hangklokke. Mar de wolf vun ze allemaole en slokte zonder te kauwen et iene nao et aandere deur zien keelgat. Alliend et jongste, dat in de kaaste van de klokke zat, die vun hi'j niet. Doe de wolf zien honger stild hadde,
maekte hi'j dat hi'j vot kwam, gong buten in et grune gröslaand onder een boom liggen en vul in slaop.

Niet lange daornao kwam de oolde geit weeromme uut de bos. Mar och, wat zi'j daor te zien kreeg! De veurdeure ston waegenwied eupen; taofel, stoelen en baanken weren ommegooid, de waskoeme lag in diggels, dekens en kussens weren van et bedde of scheurd. Ze zocht heur kiender mar ze weren nargens te bekennen. Ze reup ze ieder bi'j de naeme, et iene nao et aandere, mar gieniene gaf geluud. Bi'j slot van zaeke, doe ze an et jongste toe was, reup een zaacht stemmegien: "Lieve moeke, ik zit in de kaaste van de klokke." Ze haelde him d'r uut en hi'j vertelde heur dat de wolf kommen was en de aanderen allemaole opeten hadde. Ie kun je wel veurstellen hoe ze om heur aarme kiender goeld het.

Nao een poos leup ze in heur verdriet naor buten en et jongste geitien leup mit heur mit. Doe ze op de greide kwam lag de wolf daor onder een boom en snurkte zo slim dat de takken d'r van trilden. Ze bekeek him van alle kaanten en zag dat d'r in zien dik opzette boek wat beweug en spattelde. Oei, mien God, docht ze, zollen mien aarme kiender, die hi'j as aovendeten opslokt het, nog in leven wezen?

Et kleine geitien mos hadde naor huus lopen om schere, naalde en draod op te haelen. Doe knipte ze et ondier zien peinze eupen en amper hadde ze een knip daon, of ien geitien steuk zien kop al naor buten en doe ze veerder knipte sprongen ze d'r alle zesse aachter mekeer uut en ze weren allemaole nog in leven en hadden alderdeegst gien schrammegien oplopen, want et meunster hadde ze in zien gulzighied hiel naor binnen slikt. Dat was me een bliedschop!

Ze vleugen heur lieve moeke om de nekke en sprongen en daansten as een kleermaeker die brulloft viert. Mar de oolde geit zee: "Now moej'm een peer stiender zuken gaon en daor stoppen we dan de boek van et goddeloze dier mit vol, wiels et nog ligt te slaopen."

Doe sleepten de zeuven geities op zien vlogst een peer balstiender an en stopten ze in de boek van de wolf, zovule ze d'r mar in kriegen konnen. Doe ni'jde de oolde geit him zo vlogge meugelik weer dichte, dat hi'j d'r niks van vernam en niet iens beweug.

Doe de wolf aendelik uutrust was, kwam hi'j overaende en omreden de stienen in zien maege him een geweldige dust gavven, wol hi'j naor een sloot om te drinken. Mar doe hi'j in de bienen kwam en daorbi'j van de iene kaante naor de aandere leup te slingeren, stotten de balstiender in zien boek rammelend tegen mekeer. Doe reup hi'j uut: "Wat hotst en klotst daor in mien boek? Ik docht dat et zes geities weren, mar dit vuult as balstiender, hiele zwaore!" En doe hi'j bi'j de sloot kwam en over et waeter beug en drinken wol, trokken de zwaore balstiender him de sloot in en mos hi'j jammerlik versoepen. Doe de zeuven geities dat zaggen, kwammen ze hadde an lopen en reupen: "De wolf is dood, de wolf is dood!" en maekten van bliedschop mit heur moeke een daansien bi'j de sloot.


© Piet/er Bult (vertaeling)