Sexperimenten

Weeromme naor Verhaelen
Weeromme naor Stellingwarfs
Home


Sexperimenten

’t Brommertien van tante

Tante Janke vreug aj’ heur zaoterdag even helpen willen in de tuun. Moeke hadde ok altied wat te zeuren, krek as hi’j aand’re plannegies maekt had op zaoterdag. Mar goed, tante hadde now alweer een stief halfjaor leden heur man verleuren, was nog mar goed in dattig en now dus al wedevrouw. Veur et zwaore wark kon zi’j zo now en dan best wel wat hulpe bruken. En een kwoj’jonge as Jan van krapan zestien, hadde toch vaeks niks aanders te doen dan wat uutslaopen en ommelummelen op zien vri’je zaoterdag. Te meenste, zo dochten zien oolden meerstal. Op zien slaopkaemer dre’jde Jan nog een plaetien, zette de wekker op acht ure en gong op bedde liggen dromen. Bi’j disse meziek mos hi’j altied even an dat maegien uut de bakkerswinkel daenken. Mooi laank haor en iene van de weinige maegies die de hiele zoemer in een jurkien of ’n kotte rok leup. De meerste meiden op schoele hadden altied een lange vaele spiekerbroek an. Mar Jan zag toch liever een maegien in een kot rokkien as in een spiekerbroek. Doe de meziek nog mar krek uutspeuld was, veul oons jongien mit briede een glimlach om de mond en tevreden in slaop.

Hi’j wodde d’aand’re morgens krek veur de wekker van acht ure wakker. De zunne scheen percies deur een kiertien de gedienen naor binnen en veul krek op zien gezichte. Hi’j wol him eins nog wel een keer ommedre’jen mar dee dat toch mar niet. Hi’j zol vandaege ja naor tante Janke, om heur mit de tuun te helpen. Hi’j sprong geliek even onder ’t waarme waeter van de douche, dee de oolde kleren van gister weer an en gong naor beneden om een stokkien bolle en een glas melk. Hi’j pakte ok geliek wat schonen kleren uut de kaaste en stopte die in een plestieken tassien, want misschien bleef hi’j vanaovend wel tot laete in ‘t dorp. Doe hi’j klaor was, weren vader en moeke nog niet iens beneden en daorom reup hi’j onder an de trappe dat hi’j d’r vandeur gong. En ‘k weet nog niet hoe laete a’k thuuskom want misschien gao’k drekt wel mit de jonges deur naor de feesttente. Hi’j pakte zien fiets uut de schure en zette uutaende. Nao een goed halfure stevig deurtrappen fietste hi’j bi’j tante de straote in. ’t Was me wel een truttig buurtien heur, docht hi’j half luudop. Dan was ’t thuus an ’t zaandpad toch aorig beter wonen. Hi’j gong geliek deur de stege achteromme en zette zien fiets tegen tantes schuurtien. Deur et glas van de achterdeure zag hi’j tante al in de keuken zitten. Zi’j was nog an ’t brochieneten an de eterstaofel zo leek et.

Tante Janke dee de achterdeure veur him eupen en leut him d’r inkommen. Laot de deure mar eupenstaon zee ze, ’t is zo zaachte vandaege en we moe’n dommiet toch buten weden. Wat oonze Jan in ‘t eerste opveul was, dat tante mar een dun jurkien anstruupd hadde vanmorgen en dat zi’j heur busteholder al hielendal vergeten was an te doen. Woj’ eerst nog een koppien thee mitdrinken of zuwwe d’rekt an de slag gaon zee tante. Dat hangt‘er mar vanof, hoevule wark we hebben, zee Jan. Now, dan drinken we eerst nog een koppien thee, zee tante. Ie bin hier vandaege niet allienig mar veur ’t zwaore wark heur. ‘k Zal ’t je ok een beetien gezellig maeken. Onder ’t koppien thee nammen ze even deur wat as d’r vandaege daon wodden mos. ’n Beetien wieden tussen de bloemen, een peer struukies verzetten, de rozen wat bi’jsnuj’n en wat bladrommel anharken en ofvoeren. Dan haj’’t wel had. Et stelde allemaole niet zovule veur docht Jan.

Mit’n beidend gingen ze eerst an’t wieden in de kleine bloemeparkies. Ze begonnen elk an een aende en stonnen dan vaeke tegenovermekere. As tante dan zo veurover ston, dan kon Jan wel een hiel aende in heur jurkien kieken. ’t Was him nog nooit zo opvalen, mar wat had tante toch eins grote bosten. Die van zien eigen moeke had hi’j nooit zo bi’j stillestaon en die van zien zussien begonnen nog mar amperan te kommen. Op ’t schoelplein weren wel een peer maegies die ok al aorig wat in ’t bloesien hadden, mar dit sleug alles. Nao een schoffien kon hi’j zien ogen d’r haost niet meer van of holen. Zonder dat hi’j d’r zelf arg in hadde, gierden de hormonen him deur et verstaand. Hi’j was haost meer mit tante heur bosten in de weer as mit et wieden van ’t onkruud. Tiedens et wark was ‘t Janke ok al een peer keer opvalen dat Jan niet allienig mar an ’t wieden was. Deur heur ooghoeken had zi’j al een peer bemurken waor as de jonge Jan oge veur had. Eins vun ze ’t niet iens slim. ’t Leek heur wel een gezonde jonge en die mocht van heur ok best wel es gezonde gedachten hebben.

Nao een schoffien begon Janke et zels wel aorig te vienen dat er es iene aanders naor heur ommekeek. Nao dat heur Klaos wegraekt was hadde ze eins nooit weer gedoente had mit mannen en was et heur ok nog niet eerder opvalen dat er iene zó naor heur keek. Zi’j kreeg aorighied an heur eigen gedachten en besleut om et spellegien stiekem een betien mit te speulen. Zo now en dan as Jan naor heur opkeek schudde ze een betien overdreven mit heur bovenlichem. Nao een posien gong ze es rechtop staon, veegde wat zwietdruppelties van heur veurheufd en zee: ’t wil wel zwieten mit dit weer, wat ie? Doe Jan ok even rechtop staon gong en heur ankeek dee Janke opzettelik nog een bovenste knopien van heur jurk los. Even laeter, as ze weer vlak tegenover mekere stonnen, markte ze wel dat Jan zien ogen d’r haost niet meer van ofholen kon. Hoe langer as ze an ’t wark weren, hoe meer aorighied zi’j hieran kreeg. As zi’j es naor Jan opkeek dan zag ze wel dat hi’j d’r een dikke rooie kop van kreeg. Want dat kon toch niet allienig mar van ’t wark kommen, zo docht zi’j.

’t Was haost elf ure doe Janke zee dat et wel haost tied wodde veur een kop koffie. Ze leup veur Jan an naor binnen, zette de koffiemachine an en gong bi’j him an de taofel zitten. Ze rommelde wat in de kraanten die op taofel lagen en vreug zo langs heur neuze weg: hoe staot et mit de vekering? Och wel goed heur, leug Jan een betien. Zokke dikke vekering had hi’j op ‘t stuit eins niet. ’t Was al weer een hiele poos leden dat hi’j wel es wat mit Hennie had hadde. Hennie was wel een hiel aorig maegien mar mocht ‘saovens nooit zo laete van heur oolden. Zi’j konnen dus nooit es naor de disco of naor een feesttente of zo. Daoromme hadden ze niet zoe hiel lange mit mekeer scharreld want Jan mocht wel graeg es naor een feestaovend gaon. Beleef ie aanders nog wel es wat spannends, perbeerde tante nog es. Now, de laeste tied niet zo, want ik spere veur een brommer zee Jan. k’ Wodde mit een goeie maond zestien, en dan wo’k eins wel graeg een brommer hebben.

Doe Janke et twiede koppien koffie inschonk vreug ze of  Jan ok verstaand had van elektrisch. Now, zee Jan, de meterkaaste en zo daor kom ik niet an, mar een stopketakt anleggen of een laampien ophangen, daor he’k gien muuite mit. Dat kwam dan mooi uut, want Janke wol mar wat graeg een leeslampe boven heur bedde hebben. Vrogger was ’t d’r nooit van kommen om op bedde liggen te lezen, mar tegenswoordig lag ze heur wel es wat te vervelen op bedde en wol ze wel es wat blaederen in de Libelle of de Margriet. Dat zodoende. We kun d’rekt wel even kieken of dat een grote muuite is. Misschien hael ik dan straks wel even een laampien op in de winkel en kuj’ mi’j die vanmiddag nog wel even ophangen. Zuwwe dan mar even kieken? Zonder zien antwoord of te wachten leup zi’j him veuruut de trappe op naor boven. Bovenan bleef ze mit opzet wat langer stillestaon om Jan in de gelegenhied te stellen om heur jurkien ok van de onderkaante es goed te bekieken.

Op heur slaopkaemer was ’t dikke bende vun Jan. D’r lagen allemaole kleren over de grond en d’r stonnen een peer deuzen mit van alles en nog wat d’r in. Et dekbedde lag hielendal verfrommeld en nog halfeupensleugen op et grote twiepesoons bedde. Ze was d’r vanmorgen zo uutstapt, docht Jan, en zol d’r vanaovend ok zo wel weer instappen. Stief tegen et nachtkassien an lagen een peer staepels handdoeken, oolderwetse onderbroeken en be-ha’s. Zoen onderbroek had zi’j now niet an, had Jan eerder op de trappe al zien. Wat zi’j now anhad was toch echtwaor zoen ni’jmoods ding, een klein slippien. Eins een slippien van niks, vun Jan. Wat donkt jow, vreug Janke, iene in ’t midden van ’t bedde of boven beide kussens elk een laampien. ‘k Zuuk al om een stopketakt, zee Jan, mar die zie’k nog nargens iene zitten. Die bi’j de deure zee tante, bruuk ik altied veur de stofzoeger en aanders zo’k ‘t zo ok niet weten.

Janke ging op heur kni’jn naost ’t bedde liggen, legde de staepelties handdoeken, onderbroeken en be-ha’s een aentien ankaante. Jan ston wat schieve achter heur en zien ogen puulden haost uut bi’j et zien van heur strakke billewark. Achter de handdoeken zag Janke dat daor een twiede stopketakt zat. Now, staemerde Jan, dan eh… dan liekt et mi’j et beste da’k dat stopketakt bruke en da’k eh… da’k dan mit een stekker en een verlengsnoer naor et laampien boven ’t bedde gao. Jow moen zels mar zien aj’ iene of twie lochies boven ’t bedde hebben willen. Janke gong staon, dri’jde heur omme, klopte heur knibbels wat of en schuddede daorbi’j wat overdreven mit heur boverlichem. Jan zien aosem stokte him haost in zien keel en hi’j mos dan ok een peer keer hiel diepe aosemhaelen om bi’j zien positieven te blieven. Hi’j dre’jde him vlogge omme en leup de trappe of naor beneden. Bi’j de eterstaofel dronk hi’j staondeweg de laetste slok koffie op en gong vlogge weer naor buten. Janke lachte wat in heur voesien en kwam him staodigan nao.

Bi’j et rozenknippen legde Janke et d’r nog meer op an. Meerstentieds ston zi’j stief tegen Jan an en pripte -now ja pripte- mit heur bosten tegen Jan zien rogge. Hoe langer hoe vaeker mos Jan boven op een trappien staon om de struken an de bovenkaante bi’j te knippen. As hi’j daor dan zo geveerlik bezig was dan hul tante him stevig bi’j zien beide bienen vaste. Ok as et niet meer zo slim wiebelde, dan nog hul zi’j zien broekspiepen stevig tussen heur vingers. Bi’j et verzetten van et trappien raekten ze mekeer ok al es vaeker an dan eins neudig was. De iene keer gong et haost zo mal dat iene van Janke’s bosten haost uut heur wiedeupenstaond jurkien floepen zol. Ze mossen d’r beidend wat omme lachen. Doe et rozen behemmelen haost daon was haelde Janke de kroje en de grieze ketener vast uut de schure. Mit ’n beidend ruumden ze rommel op die maekt hadden. De grote stokken op de kroje en de kleine rommel in de ketener.

Doe Jan de leste kroje mit strukerommel achter de schure in de bomewal gooien wol gong Janke vast naor binnen om de taofel klaor te maeken veur wat middageten. Za’k een eigien veur je bakken of hei’j liever een krekette op t’ brood, vreug tante. ’t Liekt mi’j beide wel lekker zee Jan die zich al wat makkeliker begon te vulen in de gegeven omstandigheden. Now, zo ik eerder al zee, zee tante, ‘k zol et jow ok wat naor ’t zin maeken vandaege, dus ik bakke een peer eigies en een peer kreketten. Ik hebbe zels ok wel zin an wat, dus dan komt et vaste wel op. Zo zegd, zo daon. Wielst tante wat an ’t bakken was greep Jan een oolde Libelle uut de kraantebak. Halverwegens ston daor de nei’jste badmode in mit plaeties van vrouwvolk mit haost niks om ’t lief. Janke hadde him scharp in de gaten holen en wees opiens een plaetien an en zee: zoen-iene, die gele daor, zol die mi’j wel staon; wat daenk ie? ’t Is wel drie jaor leden da’k veur lest een bikini dreugen heb, geleuf ik. Dan wodt et wel es weer tied veur wat nei’js, vien ie ok niet?

(...)

Now, mi’j donkt, zee tante, awwe now es wat vaeker mit’n beidend de tuun doen, dan krie’j van mi’j dat brommertien.


© Piet/er Bult