Veteren

Weeromme naor Verhaelen
Weeromme naor Stellingwarfs
Home


Veteren

Tomke het ni'je schoenen. Schoenen mit veters.
"Kornelia, wil ie mien veters vaastemaeken?"
"Dat moej' zels leren, Tomke," zegt Kornelia.
"Hoe moet dat dan?"
"Ik zal et je veurdoen," zegt Kornelia.
Ze nemt de veter van Tomke zien schoe.
"Ie maeken eerst een kneup in de veter.
Dan maek ie een lussien.
Now de aandere veter daoromhenne.
Deur et gattien trekken. Antrekken. Klaor!"
"Now ikke," zegt Tomke.
"Eerst een kneup, dan een lussien.
En wat dan, Kornelia?"
"De veter daoromhenne dri'jen."
"Dat wil niet," zegt Tomke.
"Stomme veter!"
Lelk ploft hi'j op de baank daele.

Kornelia gaot naost him zitten.
"Alle daegen oefenen, dan leer ie et wel, Tomke."
Romke ligt ok bi'j de baank.
Hi'j zicht de losse veter van Tomke zien schoe.
En hi'j zicht de schoe van Kornelia.
Daor zitten ok veters in.
Opiens bedaenkt hi'j een aorig grappien.
Hiel stiekem kneupt hi'j de veters an mekeer vaaste.
Even naotied gaot Kornelia staon.
Ze zal votlopen.
Mar wat is dat? Heur voete wil niet mit.
"Hee!" ropt Tomke. "Wie trekt an mien voete?"
Kornelia trekt had an de voete.
Daor gliert Tomke van de baank.
Boem! Hi'j ploft op de grond.
"Au!" ropt hi'j. "Wie dot dat?"
Mar dan zicht hi'j de veters.
De veters van Tomke en Kornelia zitten an mekeer vaaste! Wie het dat daon?
Tomke niet, en Kornelia ok niet.
Dan blift d'r mar iene over. Romke!
"Heb ie dat daon, Romke?" zegt Tomke.
"Ja," zegt Romke. "Ik kan al veterkneupen."
"Kom hier es, dikke boef." lacht Kornelia.
"Dan leg ik een kneup in je stat!"


© Piet/er Bult (vertaeling)