Amice
Terug naar Artikelen
Home
Mijn vriend Amice
Amice, voorbeeld van een wanproduct van deze tijd?
Sinds 1 januari 2005 heb ik een nieuwe vriend. Hij heet Amice van het
LMA. Mijn vriend Amice heeft, zo lijkt het, een beetje last van autisme
want hij vindt het heel erg belangrijk te weten of die vijftig ton
schroot bij Jansen met postkode 7213 of bij Pietersen met 8982 ligt.
Amice heeft naast mij en nog een paar mensen niet zo heel veel
vrienden, hoor ik vaak. Ik heb mijn vriend Amice dan ook al een paar
keer gevraagd of hij misschien eens wat vriendelijker tegen anderen zou
kunnen zijn, maar dat kan mijn vriend Amice niet zo goed. Mijn vriend
Amice regeert liever met harde hand, stelt wetten en besluiten en maakt
eenvoudige zaken graag onnodig omslachtig of complex. Mijn vriend Amice
heeft er o.a. voor gezorgd dat bijna iedere handelaar in ferro of
non-ferro metalen maandelijks aan hem moet rapporteren waar ze dat
materiaal - Amice blijft het volhardend 'afval' noemen - vandaan
hebben, waar ze het naartoe hebben gebracht en wie dat heeft vervoerd.
Mijn vriend Amice is als autist ook gek op nummers en codes. Met ingang
van dit jaar heeft mijn vriend Amice wettelijk voorschreven dat er aan
dat 'afval' naast een bedrijfsnummer, een afvalstroomnummer, een
VIHB-nummer, een inrichtingscode, een postcode, een euralcode, een
verwerkingscode, nu ook nog een GN-code moet komen te hangen. Al met al
vervoeren schroot- en metaalhandelaren zo langzamerhand meer gewicht
aan nummers, codes, en paperassen dan aan ijzer en metalen.
Vorig jaar was ik - moet u weten - door mijn vriend Amice een paar keer
uitgenodigd om met hem mee te denken zijn systeem te verbeteren. Naïef
als ik was moet ik nu achteraf constateren dat mijn vriend Amice zich
niet veel van mijn aanbevelingen heeft aangetrokken. Ik had
nadrukkelijk gevraagd om het systeem van maandelijkse meldingen nu
eindelijk eens wat vriendelijker te maken. Helaas, het heeft een
negatief effect gehad want in plaats dat mijn vriend Amice zelf een
paar stomme lulligheidjes in het systeem oplost, laat hij dat graag
over aan alle tig-duizend gebruikers van het systeem, ieder voor zich.
Het lijkt vaak meer op pesten en treiteren. Ik noem die pesterij van
mijn vriend Amice ook wel eens gekscherend: criminaliteit van de
overheid.
Mijn vriend Amice schrijft niet België maar België. Waarom wil
mijn vriend Amice niet begrijpen dat o.a. een é, een ë, een ö of een û
best wel een veel voorkomende letter is in bedrijfsnamen, straatnamen
of plaatsen maar dat iedere gebruiker daar - vaak met veel moeite - een
é, een ë, een ö of een û van moet
maken? Waarom krijgt iedere gebruiker soms de keuze uit wel twintig
naw-gegevens en bedrijfsnummers omdat door de één Jansen BV en door de
ander Jansen b.v. is geschreven? Waarom moet mijn vriend Amice middels
een omslachtig certificaat zijn systeem van melden zwaarder beveiligen
dan dat al mijn bank- of andere belangrijke gegevens zijn beveiligd?
Waarom moet mijn vriend Amice zonodig het afzenderadres van zijn
e-mails van de terugmelding (in de testomgeving) opeens zodanig
wijzigen dat die nu vaak als spam wordt gezien en dus niet bij mij
aankomen? Waarom is mijn vriend Amice dan niet zo slim om zijn eigen
e-mailadres aan te passen waarmee dat probleem is opgelost maar laat
dat graag over aan alle tig-duizend gebruikers, ieder voor zich?
Ik zou nog een tijdje door kunnen gaan met het opsommen van
onhebbelijkheden van mijn vriend Amice maar vind het eigenlijk ook wel
spannend om vanaf de zijlijn toe te kijken en te zien hoe lang mijn
vriend Amice van het LMA dit onzinnige systeem op deze wijze vol kan
houden tegenover al die - over het algemeen best wel potige - jongens
uit de recyclingbranche of hun brancheverenigingen. Of anders... nou
ja, ambtelijke bedenkers en handhavers maar ook softwaremakers,
helpdeskmedewerkers en nog een paar vrienden van Amice verdienen er een
goede boterham mee.
© Piet/er Bult
Piet Bult van Compulaat Automatisering bv is leverancier van (o.a.
Amice) software voor recyclingbedrijven en tevens ironisch publicist